DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0273
j 1β ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ
V. 401· Κννζώσύ) δέ τα οσσε. ] Ψωριάσαι σε ποιήσω"
εύρωσω, κακωσω σου τους οφθαλμούς, απρεπείς και
ρυτους ποιήσω, οποίοι είσιν οι των κα^τευδόντων Β. Q-
V. 402· Άεικέλιος. ] 'Άκισμένος, οικτρός, άπρεπης,
ευτελής" ως δίφρον άεικέλιον. Β. Q.
V. 4θ5, 'Ός· ro/ Ιων έπίουρος. J Ώ επίσκοπος" δύ-
ναται τ] πρό^εσις είναι και έν πλεονασμ.ω , ϊν y εφό-
ρων και επιβλέπων η παρέλκει ως το βοων έπιβουκό-
λος" το δε ομως, ο χοιροβοσκος ομοιά σοι και ομόφρονα
ΰίόεν. Q.
Όμως. ] Όμοίως τω πρώην χρόνω, ως απαρχής και
νυν η ως συ σαυτω ευνοείς. Β.
V. 4°8· Πάξ» Κόρακος πέτρη. ] "Άρε^ούσης νιος και
Κόραξ έγένετο" ούτος ούν ο Κόρα£ κυνηγών εύρων λαγω
και διωκων ηνέχ^η κατά κρημνοί, πεσων επι της πέτρας
και έτελεύτησεν η δε μ,ητηξ αυτοί Αρέθουσα δια
την λύπην έλΐσοίσα επί τίνα κρήνην έαυτην άπήγζ,ατο'
εν%α απο του Κόρακος η πέτρα , άπο δε της Άρεϊσού-
σης η κρήνη. Είόι^ταμεν δε σημ,αίνειν απο των ένοικούν-
των πολλάκις τους τόπους ως Αττικοί" λέγει ούν τα.
συφορβία. Β. Q.
ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ
ΡΑΨΩ
> Δ Τ Σ Σ ΕIΑ Ν. Ν.
Ίστέον οτι Άρέ^ουσαι κρηναι είσι τέσσαρες, έν Συ-
ρακουσαις , έν Σμύρνη, έν Χαλκίδι, και έν Ι^τάκη'
V. 409· Βάλανον μενοεικέα. ] Αρμόζοντα τη δυνά-
μει αυτών βάλανον άρμόζ,ουσαν και ούσαν κατάλληλον
τη δυνάμει των χοίρων. Q.
V. 421· Έν^ύμιος. j 'Εμ,φροντις, ο έστι δια φρον-
τίδας. Β.
V. 429· (PalUVY1" ] EtW;v το κατά μέ-
ρος , έπηγαγε το όλον αντί του συνελοντι ειπείν, δέρμα
γέροντος αύτω περβηκεν πρότερον τον χιτώνα, ε&
ούτως το ράκος. Β. Q.
V. 435. Μεμορυγμένα και αφανισμένα. Q-
V. 438· Πυκνά ρωγαλέην. ] Ήτοι συνεχείς εχουσαν
ραγάόας, η πολλών ρηγμάτων πεπληρωμ/ενην, η συνε-
σχίσμένην. Q.
Στροφός. \ Συνεστραμ.μένος δεσμός, η εις σχοινίον
έστρεμμένος, η ε£ ϊμάντος. Β. Q.
Άορτηξ.} Νυν ο της πήρας δεσμός, σχοινίον, ο άνα-
φορείς, ε£ ού άπηρτητο ο έστι παρεκρέματο. Β. Q-
"Άορτηξ, οπεξ λέγομ,εν βαστάγιον. Β.
ΟΔΎΣΣΕΙΑΝ.
ΔΙΑ Ξ.
SCHOLIA AD ODYSSEAM.
LIBER XIV.
Τ Π Ο Θ Ε 2 I Σ.
Όδυσσέως γίνεται εν τω άγρω παρά Ευ-
μαίου , και ποικίλη τ\ς αύτω ομιλία. Q.
"Αλλως. Όδυσσέως παρουσία προς τον ΥΖμαΐον , και
λόγοι γίνονται άναπλάττοντος εαυτόν και πράξεις τινάς
έκτιϊσεμ,ένου. Q.
V. ι. Άταρπον. ] ΐΐρος την τραχεΐαν άταρπον η
άντ/ τον διά τραχείας αταρποί. Β.
V. 2. "Ακριας. J Άνζι τον δι' άκρίων άκριες δέ
είσιν αϊ άκρόρειαι. Β.
V. 4· Οίκηων.] Άντι οϊκετων λέγονται δε και οι
συγγενείς και πάντες οι έν τη οικία. Q.
V. 5. 'Ήμενον.] Το έξης ημενον περισκέπτω έν) χωρω'
Ίνα γάξ περισκοπωσΐ τα πέρι^ έν τοις άγροΐς, έν υ^η-
λω τάς έπαύλεις οίκοδομουσίν. Q-
V. 7· ΐίερίδρομος. ] ΐίεριοδευτη, γείτονας μη έχουσα
τους εμ<πο§ΙζονΤ(Χς τω βουλομένω περιδραμεΐν και πε-
ρΐίλ^εΐν αύτην. Β. Q.
V. ίο. "Ρυτοίσι. 1 Μεγάλοις , ε'ιλκυσμένοις και μη
βασταχ^τεϊσιν ως έλαφροίς' οι γάξ μεγάλοι λ&οι έλ-
κύον ται και κυλίονται, οί δε μΛκροι βαστάζονται. Β.
Έιϊσρίγκωσεν.γΕπη'ζε, προς το, αντιβαίνειν τω τοίχεί.Β.
Έχαράκωσε , την στεφάνην έποίησεν. Q.
Άχέρδω. ] Τ)7 αγρία άπίω· έχουσι δε τοώται άκανθας
δι' ων αϊ αίμασίαι γίνονται- Τριγμός δε λέγεται η έπϊ
τοϊς οίκοδομήμασι στεφάνη- Β. Q.
V. II. Σταύρους. ] 'Έ&,ειλκυσμ.ένα £υλα και όρϊσά
έηηζ,ε προς το αντιβαίνειν τω τοίχω. Q.
V. 12. Το μ,έλαν δρυός. ] "Ητοι το δάσος, ν τ^
έντεριωνην, το έγκάρδιον της δρυός" μ.ελάνδρυον γαξ
λέγεται διά την χροιάν ο δέ "Αριστοφάνης τον φλοιον Anstophanee
της δρυός. Β. Q.
Το μελάνδρυον την έντεριωνην φασίν f™ **λουμ£.
νην ο δέ "Άρίσταρχος τον φλοιον '° ^ ^ατης την Aristarchn».
των δασυτάτων φυτών μελάνδρυον <Ρ^σι ω? Αίσχύ- Aeschyi
λος φησϊ (εν) Φιλοκτήτι, κρεμάσα** τόζον πίτυος έκ με- '
λανδρύου. Το δε δρυός δύναται νοείσαι Κα\ ^
Ιύλου- δρυμό) γάς αϊ ΰλαι, και άκρόδρυα των ι '
δένδρων οι καρποί, και δρυπετεΐς έλαίαι. Β. Q.
us ιη
Philoctete,
πάντων
V. 401· Κννζώσύ) δέ τα οσσε. ] Ψωριάσαι σε ποιήσω"
εύρωσω, κακωσω σου τους οφθαλμούς, απρεπείς και
ρυτους ποιήσω, οποίοι είσιν οι των κα^τευδόντων Β. Q-
V. 402· Άεικέλιος. ] 'Άκισμένος, οικτρός, άπρεπης,
ευτελής" ως δίφρον άεικέλιον. Β. Q.
V. 4θ5, 'Ός· ro/ Ιων έπίουρος. J Ώ επίσκοπος" δύ-
ναται τ] πρό^εσις είναι και έν πλεονασμ.ω , ϊν y εφό-
ρων και επιβλέπων η παρέλκει ως το βοων έπιβουκό-
λος" το δε ομως, ο χοιροβοσκος ομοιά σοι και ομόφρονα
ΰίόεν. Q.
Όμως. ] Όμοίως τω πρώην χρόνω, ως απαρχής και
νυν η ως συ σαυτω ευνοείς. Β.
V. 4°8· Πάξ» Κόρακος πέτρη. ] "Άρε^ούσης νιος και
Κόραξ έγένετο" ούτος ούν ο Κόρα£ κυνηγών εύρων λαγω
και διωκων ηνέχ^η κατά κρημνοί, πεσων επι της πέτρας
και έτελεύτησεν η δε μ,ητηξ αυτοί Αρέθουσα δια
την λύπην έλΐσοίσα επί τίνα κρήνην έαυτην άπήγζ,ατο'
εν%α απο του Κόρακος η πέτρα , άπο δε της Άρεϊσού-
σης η κρήνη. Είόι^ταμεν δε σημ,αίνειν απο των ένοικούν-
των πολλάκις τους τόπους ως Αττικοί" λέγει ούν τα.
συφορβία. Β. Q.
ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ
ΡΑΨΩ
> Δ Τ Σ Σ ΕIΑ Ν. Ν.
Ίστέον οτι Άρέ^ουσαι κρηναι είσι τέσσαρες, έν Συ-
ρακουσαις , έν Σμύρνη, έν Χαλκίδι, και έν Ι^τάκη'
V. 409· Βάλανον μενοεικέα. ] Αρμόζοντα τη δυνά-
μει αυτών βάλανον άρμόζ,ουσαν και ούσαν κατάλληλον
τη δυνάμει των χοίρων. Q.
V. 421· Έν^ύμιος. j 'Εμ,φροντις, ο έστι δια φρον-
τίδας. Β.
V. 429· (PalUVY1" ] EtW;v το κατά μέ-
ρος , έπηγαγε το όλον αντί του συνελοντι ειπείν, δέρμα
γέροντος αύτω περβηκεν πρότερον τον χιτώνα, ε&
ούτως το ράκος. Β. Q.
V. 435. Μεμορυγμένα και αφανισμένα. Q-
V. 438· Πυκνά ρωγαλέην. ] Ήτοι συνεχείς εχουσαν
ραγάόας, η πολλών ρηγμάτων πεπληρωμ/ενην, η συνε-
σχίσμένην. Q.
Στροφός. \ Συνεστραμ.μένος δεσμός, η εις σχοινίον
έστρεμμένος, η ε£ ϊμάντος. Β. Q.
Άορτηξ.} Νυν ο της πήρας δεσμός, σχοινίον, ο άνα-
φορείς, ε£ ού άπηρτητο ο έστι παρεκρέματο. Β. Q-
"Άορτηξ, οπεξ λέγομ,εν βαστάγιον. Β.
ΟΔΎΣΣΕΙΑΝ.
ΔΙΑ Ξ.
SCHOLIA AD ODYSSEAM.
LIBER XIV.
Τ Π Ο Θ Ε 2 I Σ.
Όδυσσέως γίνεται εν τω άγρω παρά Ευ-
μαίου , και ποικίλη τ\ς αύτω ομιλία. Q.
"Αλλως. Όδυσσέως παρουσία προς τον ΥΖμαΐον , και
λόγοι γίνονται άναπλάττοντος εαυτόν και πράξεις τινάς
έκτιϊσεμ,ένου. Q.
V. ι. Άταρπον. ] ΐΐρος την τραχεΐαν άταρπον η
άντ/ τον διά τραχείας αταρποί. Β.
V. 2. "Ακριας. J Άνζι τον δι' άκρίων άκριες δέ
είσιν αϊ άκρόρειαι. Β.
V. 4· Οίκηων.] Άντι οϊκετων λέγονται δε και οι
συγγενείς και πάντες οι έν τη οικία. Q.
V. 5. 'Ήμενον.] Το έξης ημενον περισκέπτω έν) χωρω'
Ίνα γάξ περισκοπωσΐ τα πέρι^ έν τοις άγροΐς, έν υ^η-
λω τάς έπαύλεις οίκοδομουσίν. Q-
V. 7· ΐίερίδρομος. ] ΐίεριοδευτη, γείτονας μη έχουσα
τους εμ<πο§ΙζονΤ(Χς τω βουλομένω περιδραμεΐν και πε-
ρΐίλ^εΐν αύτην. Β. Q.
V. ίο. "Ρυτοίσι. 1 Μεγάλοις , ε'ιλκυσμένοις και μη
βασταχ^τεϊσιν ως έλαφροίς' οι γάξ μεγάλοι λ&οι έλ-
κύον ται και κυλίονται, οί δε μΛκροι βαστάζονται. Β.
Έιϊσρίγκωσεν.γΕπη'ζε, προς το, αντιβαίνειν τω τοίχεί.Β.
Έχαράκωσε , την στεφάνην έποίησεν. Q.
Άχέρδω. ] Τ)7 αγρία άπίω· έχουσι δε τοώται άκανθας
δι' ων αϊ αίμασίαι γίνονται- Τριγμός δε λέγεται η έπϊ
τοϊς οίκοδομήμασι στεφάνη- Β. Q.
V. II. Σταύρους. ] 'Έ&,ειλκυσμ.ένα £υλα και όρϊσά
έηηζ,ε προς το αντιβαίνειν τω τοίχω. Q.
V. 12. Το μ,έλαν δρυός. ] "Ητοι το δάσος, ν τ^
έντεριωνην, το έγκάρδιον της δρυός" μ.ελάνδρυον γαξ
λέγεται διά την χροιάν ο δέ "Αριστοφάνης τον φλοιον Anstophanee
της δρυός. Β. Q.
Το μελάνδρυον την έντεριωνην φασίν f™ **λουμ£.
νην ο δέ "Άρίσταρχος τον φλοιον '° ^ ^ατης την Aristarchn».
των δασυτάτων φυτών μελάνδρυον <Ρ^σι ω? Αίσχύ- Aeschyi
λος φησϊ (εν) Φιλοκτήτι, κρεμάσα** τόζον πίτυος έκ με- '
λανδρύου. Το δε δρυός δύναται νοείσαι Κα\ ^
Ιύλου- δρυμό) γάς αϊ ΰλαι, και άκρόδρυα των ι '
δένδρων οι καρποί, και δρυπετεΐς έλαίαι. Β. Q.
us ιη
Philoctete,
πάντων