DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0290
SGHOLIA AD ODYSS
V. 3o6. λαμπτήρας. ] Μετέωρους εσχάρας και χν-
τρόηοδας εψ' ών έκαιον. Β. Q.
V. 3θ7- Κά/κανα. J Τα ξηρά, τα προς το καίεσθαι
επιτήδεια. Β.
V. 3ο8. Αυα πάλα/ περίκηλα. ] Περίο-σως· εΐς· ra
καυσα/ εύθετα , κηλεον γάξ το καυστικον εν πυρι κη-
λε'ω βοΰλεται ούν ειπείν τά πάνυ ζ,ηρά. Β· Q-
V. 3θ9· Και δαίδας κατέμισγον. ] Κατέμισγον τοις
ζύλοίς, ίνα εκ των δάδων ανακτώνται μάλλον η χωρίς
των ζυλων τάς ε σχάρας ( Β. δαιδας·) η άνα μέρος
άλλοτε άλλη υπηρετούσα. Β. Q.
V. 322. Αίδου δ' α£ αθύρματα θυμω. ] Με-
λανά χλιοάς και παιδιάς έλάμ.βανεν , άλλ' ου συνε-
χωρει αύτη η Πηνελόπη αθύρματα , άλλα τα, προς
τΐδονην αυτής έπραττε, δηλονότι νηπία υπάρχουσα- αθύρ-
ματα γάξ είσι τά των νηπίων παίγνια. Β. Q.
V. 327- Χαλκηϊον ες δόμον ελθων. ] Εις έργαστη-
Hesiodus. ριον χαλκέως , ο φησιν ' Ησίοδος, παρά δ' ίθι χάλκεον
ουδόν (Q. θωκον.) Β. Q.
V. 328. Ές λέσχην. J ToW αθυρωτον , δημόσιον,
έ'νθα συνιόντες λόγοις και διηγήμασιν ά.λ.Χη\ονς έτερ-
παν ωνόμ,ασται δε πάρα. το λέχος, έπεί έκεϊ έκοιμωντο
οί πτωχοί πάρα. το πυρ. Β. Q.
Αημόσιον οίκημα, οίον λεχην , ίταρα. το εν αυτοί
τους μη έχοντας οικήματα λέχη ποίείσθαί' η παρά το
λεσχαίνειν εν αύτω , ο εστίν ομΛλείν. Q.
V. 329. Θαρσαλεαίζ· - 331. Τοιούτος. ] Αθετούνται
τρεις ως εκ των έ£ης μετατιθέμενοι , και οτι ενθάδε
μηδέν Ι^ρασυν^η. Q-
V. 332. 'Ή άλυείς. ] Άλυεις νυν άντι του χαίρεις,
γχυρίας. ενιοι δε εν άλη και θορυβώ της διανοίας κα-
θεστηκας, οίον ουκ έχεις αυτόν υπο πολλής χαράς. Q.
Υ. 333. Μη τις τοι. ] λείπει φοβη. Β.
V. 335. Φορυζας. ] Μολυνας, αϊμόφυρτόν αε ποιη-
αας. Β· Q-
V. 339· Διεπτοίησε. ] Διεσκόρπισε. Β.
V. 352. Ουκ ά3·εεί. ] Ου δίχα προνοίας θεον. Β.
Υ. 353. Εμπης μοι δοκέει. ] ' Ομοίως μοι δοκεί
είνοίί το σέλας των δαίδων και τη~ς κεφαλής αυτού. Β.
V. 354- ,Επει ού οι εν ι τρίχες ούδ' ηβαιαί. J Ή γάξ
Αθηνά ζανθάς εκ κεφαλές ωλεσε τρίχας. Q.
V. 356. ΕεΓν'. j Το εξ% , ζεΐνε εί σ άνελοίμην
άγρού έπ εσχατιάς άρα εθελησεις θητευειν αίμασιάς
λέγων και δενδρεα μακρά φυτευων ? μ.ισθος δε τοι
άρκίος εσται. Β. Q.
2ΑΕ LIBRVM XVIII. t33
V. 358. Αίμασιάς τ ε. ] Τους- εκ χαλίκων φραγμούς
χωρίων χάλικες δε οί τεθρασμενοι και μικρό) λίθοί'
και εστίν h ευθεία ο χάλιζ του χάλικος· λέγων δε
αντί του οικοδομών εκ πολλών και λογάδων λίθων. Β. Q.
V. 36θ. 'Άμφιέσαιμι. J "Εω το ένδυομ.αι, ο μέλλων
εσω' ό μίσος μέλλων πρώτος εσομαΐ' το εύκτικον εσαψΛ
και άμφιεσχιμι. Β.
V. 366. 'Ώρη ε'ν είαρινη οτε γ' ηματα μακρά, πε-
λονται. ] Ζητουσι πως τάς έαρινάς ημέρας μακράς ε?-
πεν; οθεν ηναγκάσθησαν τίνες λέγειν οτι εαρινή τεθει-
κεν αντί τον θερινη' ρητέον δε οτι άλλο εστί το πε-
λει και άλλο το πέλονταν το μεν γάξ σημαίνει το
είναι , το δε το γίνεσθαι· εν δε τω εαρι μ,ακραϊ γίνον-
ται ai ημέραι , εις γένεσιν άγόμ,εναι των μ,ακρων.
"Εστί δε ομοιον τω ήλιος ος δια γης πάντα βλαστάνεΐ
βροτοΐς φθίνει τε' ούτω γάξ και το μακραί γίνονται
κατά την άττικην συνηθειαν άκουστέον. Q.
Πέλονται. J Άντι τον γίνονται προς την πχρουσίαν
τον θέρους. Β.
V. 367. Έν ποίψ ] Τω δημητριακοχόρτω , εν σίτο·
V. 369. Ώοίη δε παρείη. ] Μη επίλοιποι ο θερισμός. Β. Q.
V. 371. Αΐθανες. ] Πυρροί η μέλανες. Β. Q.
V. 373. Terpayuov.J Etjj δε το μέλλον άρουσθαι
χωρίον τέσσαρας έχον γυιάς. Β. Q.
V. 374· Τω κέ μ' ίδοις. ] Δία τούτο άν με ί'δοις διά το
είναι βόας' διηνέκεα αντί τον διηνεκως υπο μ,ιάς Όρμ.ης. Β.
V. 379· O"^' "ν V01 J ®υδ' άν φησι άροίης ονείοίζων
μοι την γαστέρα. Β.
V. 384· Α/'ψα κέ τοι τά θυρετρα. ] Ούτως ταρχχ-
θησεσθαι ως δοκείν τάς θύρας στενάς εϊναι. Β. Q.
V. 385. Και εκ προθύροιο. J Γράφεται δι εκ προθύ-
ροιο. Q.
V. 393. Σφέλας εί'λετο.~\ Το υποπόδιον, η το βλήμα
το σφηλαι δυνάμενον. Β.
V. 394· Ιϊαθέζετο. ] Ύηλέμαχον γάξ ουχ ίκανον επί-
κόρον ( έπίκουρον) δοκεί είναι και προσκροΰειν αύτόίς δια-
σωζ,ειν πειρωμ,ενος τον ζένον Ό δέ Άμ,φίνομος εί και
προσέκρουσε τοις λοίποίς, έλυσιτέλει τω Όδυσσεΐ τω
στασιάζειν προς αλλήλους τους μνηστήρας. Q.
V. 4°5· Κεύθετε θυμω. ] Άντι τον υπο θνμον
ως Άχιλληί δαμασθεις , ο εστίν υπο αλόγου κινήσεως ,
ού κρατείτε της τροφής, άλλ αυτή μάλλον ημων επικρα-
τεί και παρασκευάζει υμάς έζάγεσθαι εις αταξίας. Β. Q.
V. 4^2. Μοίλίος ηρως. J "Οπ πάντας ήρωας έλεγον. Β.
4
34
V. 3o6. λαμπτήρας. ] Μετέωρους εσχάρας και χν-
τρόηοδας εψ' ών έκαιον. Β. Q.
V. 3θ7- Κά/κανα. J Τα ξηρά, τα προς το καίεσθαι
επιτήδεια. Β.
V. 3ο8. Αυα πάλα/ περίκηλα. ] Περίο-σως· εΐς· ra
καυσα/ εύθετα , κηλεον γάξ το καυστικον εν πυρι κη-
λε'ω βοΰλεται ούν ειπείν τά πάνυ ζ,ηρά. Β· Q-
V. 3θ9· Και δαίδας κατέμισγον. ] Κατέμισγον τοις
ζύλοίς, ίνα εκ των δάδων ανακτώνται μάλλον η χωρίς
των ζυλων τάς ε σχάρας ( Β. δαιδας·) η άνα μέρος
άλλοτε άλλη υπηρετούσα. Β. Q.
V. 322. Αίδου δ' α£ αθύρματα θυμω. ] Με-
λανά χλιοάς και παιδιάς έλάμ.βανεν , άλλ' ου συνε-
χωρει αύτη η Πηνελόπη αθύρματα , άλλα τα, προς
τΐδονην αυτής έπραττε, δηλονότι νηπία υπάρχουσα- αθύρ-
ματα γάξ είσι τά των νηπίων παίγνια. Β. Q.
V. 327- Χαλκηϊον ες δόμον ελθων. ] Εις έργαστη-
Hesiodus. ριον χαλκέως , ο φησιν ' Ησίοδος, παρά δ' ίθι χάλκεον
ουδόν (Q. θωκον.) Β. Q.
V. 328. Ές λέσχην. J ToW αθυρωτον , δημόσιον,
έ'νθα συνιόντες λόγοις και διηγήμασιν ά.λ.Χη\ονς έτερ-
παν ωνόμ,ασται δε πάρα. το λέχος, έπεί έκεϊ έκοιμωντο
οί πτωχοί πάρα. το πυρ. Β. Q.
Αημόσιον οίκημα, οίον λεχην , ίταρα. το εν αυτοί
τους μη έχοντας οικήματα λέχη ποίείσθαί' η παρά το
λεσχαίνειν εν αύτω , ο εστίν ομΛλείν. Q.
V. 329. Θαρσαλεαίζ· - 331. Τοιούτος. ] Αθετούνται
τρεις ως εκ των έ£ης μετατιθέμενοι , και οτι ενθάδε
μηδέν Ι^ρασυν^η. Q-
V. 332. 'Ή άλυείς. ] Άλυεις νυν άντι του χαίρεις,
γχυρίας. ενιοι δε εν άλη και θορυβώ της διανοίας κα-
θεστηκας, οίον ουκ έχεις αυτόν υπο πολλής χαράς. Q.
Υ. 333. Μη τις τοι. ] λείπει φοβη. Β.
V. 335. Φορυζας. ] Μολυνας, αϊμόφυρτόν αε ποιη-
αας. Β· Q-
V. 339· Διεπτοίησε. ] Διεσκόρπισε. Β.
V. 352. Ουκ ά3·εεί. ] Ου δίχα προνοίας θεον. Β.
Υ. 353. Εμπης μοι δοκέει. ] ' Ομοίως μοι δοκεί
είνοίί το σέλας των δαίδων και τη~ς κεφαλής αυτού. Β.
V. 354- ,Επει ού οι εν ι τρίχες ούδ' ηβαιαί. J Ή γάξ
Αθηνά ζανθάς εκ κεφαλές ωλεσε τρίχας. Q.
V. 356. ΕεΓν'. j Το εξ% , ζεΐνε εί σ άνελοίμην
άγρού έπ εσχατιάς άρα εθελησεις θητευειν αίμασιάς
λέγων και δενδρεα μακρά φυτευων ? μ.ισθος δε τοι
άρκίος εσται. Β. Q.
2ΑΕ LIBRVM XVIII. t33
V. 358. Αίμασιάς τ ε. ] Τους- εκ χαλίκων φραγμούς
χωρίων χάλικες δε οί τεθρασμενοι και μικρό) λίθοί'
και εστίν h ευθεία ο χάλιζ του χάλικος· λέγων δε
αντί του οικοδομών εκ πολλών και λογάδων λίθων. Β. Q.
V. 36θ. 'Άμφιέσαιμι. J "Εω το ένδυομ.αι, ο μέλλων
εσω' ό μίσος μέλλων πρώτος εσομαΐ' το εύκτικον εσαψΛ
και άμφιεσχιμι. Β.
V. 366. 'Ώρη ε'ν είαρινη οτε γ' ηματα μακρά, πε-
λονται. ] Ζητουσι πως τάς έαρινάς ημέρας μακράς ε?-
πεν; οθεν ηναγκάσθησαν τίνες λέγειν οτι εαρινή τεθει-
κεν αντί τον θερινη' ρητέον δε οτι άλλο εστί το πε-
λει και άλλο το πέλονταν το μεν γάξ σημαίνει το
είναι , το δε το γίνεσθαι· εν δε τω εαρι μ,ακραϊ γίνον-
ται ai ημέραι , εις γένεσιν άγόμ,εναι των μ,ακρων.
"Εστί δε ομοιον τω ήλιος ος δια γης πάντα βλαστάνεΐ
βροτοΐς φθίνει τε' ούτω γάξ και το μακραί γίνονται
κατά την άττικην συνηθειαν άκουστέον. Q.
Πέλονται. J Άντι τον γίνονται προς την πχρουσίαν
τον θέρους. Β.
V. 367. Έν ποίψ ] Τω δημητριακοχόρτω , εν σίτο·
V. 369. Ώοίη δε παρείη. ] Μη επίλοιποι ο θερισμός. Β. Q.
V. 371. Αΐθανες. ] Πυρροί η μέλανες. Β. Q.
V. 373. Terpayuov.J Etjj δε το μέλλον άρουσθαι
χωρίον τέσσαρας έχον γυιάς. Β. Q.
V. 374· Τω κέ μ' ίδοις. ] Δία τούτο άν με ί'δοις διά το
είναι βόας' διηνέκεα αντί τον διηνεκως υπο μ,ιάς Όρμ.ης. Β.
V. 379· O"^' "ν V01 J ®υδ' άν φησι άροίης ονείοίζων
μοι την γαστέρα. Β.
V. 384· Α/'ψα κέ τοι τά θυρετρα. ] Ούτως ταρχχ-
θησεσθαι ως δοκείν τάς θύρας στενάς εϊναι. Β. Q.
V. 385. Και εκ προθύροιο. J Γράφεται δι εκ προθύ-
ροιο. Q.
V. 393. Σφέλας εί'λετο.~\ Το υποπόδιον, η το βλήμα
το σφηλαι δυνάμενον. Β.
V. 394· Ιϊαθέζετο. ] Ύηλέμαχον γάξ ουχ ίκανον επί-
κόρον ( έπίκουρον) δοκεί είναι και προσκροΰειν αύτόίς δια-
σωζ,ειν πειρωμ,ενος τον ζένον Ό δέ Άμ,φίνομος εί και
προσέκρουσε τοις λοίποίς, έλυσιτέλει τω Όδυσσεΐ τω
στασιάζειν προς αλλήλους τους μνηστήρας. Q.
V. 4°5· Κεύθετε θυμω. ] Άντι τον υπο θνμον
ως Άχιλληί δαμασθεις , ο εστίν υπο αλόγου κινήσεως ,
ού κρατείτε της τροφής, άλλ αυτή μάλλον ημων επικρα-
τεί και παρασκευάζει υμάς έζάγεσθαι εις αταξίας. Β. Q.
V. 4^2. Μοίλίος ηρως. J "Οπ πάντας ήρωας έλεγον. Β.
4
34