DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.6808#0298
ΣΧΟΛΙΑ ΕΙΣ ΟΔΤΣΣΕΙΑΝ.
ΡΑΨΩΙΔΙΑ Ψ.
SCHOLIA AD ODYSSEAM.
LIBER XXIII.
ΤΠΟΘΕΣΙΣ.
J^k-γγελία Ευρύκλειας ΪΙηνελόπη περι τού 9Οδυσ-
σέως και της των μνηστήρων αναιρέσεως, άνχγνωρισμός
τε αυτής προς "Οδυσσέα. Q.
V. ι. Καγχαλόωσα. ] "Ητοι γή^ουσα, πάρα το καγ-
χαλασ^ται, άρ' ού και ο οίνος χάλιζ ο χαλων και ά-
νιεις ημάς άπο των φροντίδων και το πάρα, την συνου-
ciav σπαΟσένεσϊσαι και υποστενειν, χαλιβάζ,ειν ( χα-
λιμάζ,ειν ) ελεγον. Q.
V. 3. ΤΙόδες δ, υπερικταίνοντο. ] 'Ερρωμένως έβάδιζ,ον
υπερικταίνονντο δε υπερικνούντο και υπερεπήδων , ίιπέξ
τΌ δέον έβάδιζον. Q.
V. ι3. Χαλκρρονέοντα. ] Κεχαλασμένας και παρει-
μ/ενας έχοντα τας φρένας. Q.
V. Ι4· Φρενας αίσίμη ησ%χ. ] Άντι του καθήκοντα
φρονούσα , πάρα. το αισχ. Q.
V. 3ι. "ΐπερηνορεόντων. 3 'Ύπερηφανευόντων. Q.
V. 3γ. "Οππως δη μνη<ττηρσιν. ] Ουτε ποιω τρόπω
άπωλοντο είδον , ουτε παξ άλλου ηκουσα. Q.
V. 41· Ημείς δε μ*νχω. ] Ημάς δε αι 5ύραι εΐσω
κατεΐχον σανί; δε είρηται οιονεί τανϊς παρά το τετάσ-
%αι. Q.
V. φ. Κραταίπεδον ουδας.] Αι^όστρωτον έδαφος,
7ΐ ψηφολόγητον, το άντίτυπον, το σκληρον. Οι δε αμ<$
αυτόν ' Οδυσσέα έχοντες το κραταιον πέδον κείατ επ άλ-
λήλοισιν. Q.
V. 53. Πεποσ3τε. ] Πονώ , πεπόνημ<αι, πεπονήμε^α ,
πεπόνησ^ε και συγκοπή πέποα^ε. Q.
V. 54- Έέλδωξ. ] Ζήτημα. Q.
V. 68. 'Ώλεσε τηλοϋ νόστον ] Τίνος νόστον; την δια
νεως κομιδήν, ο εστί τα πλοία ωλεσε, και μ,ετά το όλέ-
σαι τον νόστον , και αυτός άπωλετο. Q.
V. 7^· Μάστακα. ] Νυν το στόμα' εν δε τη Ιλιάδι
Aicman. και το μάσημα, μάστα,κ έπεί κε λάβης' ο δε Αλκμάν
και τους γνάθους μάστακας φησι, παρα, το μάσασ^αΐ'
την δε Tpoiphv μάστακα ελεγον διά το τα βρέφη μα-
στάζειν αυτήν , ^ ού και ο μαστός και η μάζα. Q.
V. 78. ΈμέΖεν περιδωσομαι αύτης. ] Περί έμαυτης
συν^ήσομα,ι. Q.
V. 8ι. Χαλεπόν σε %ενν· ] Χαλεπον, είτιςού φυλά-
ξει ^εων βουλεύματα , το φυλάζαι ανθρώπων. Q.
V. 82. Πολυΐδριν. ] ΙΙολυπαΖη, πολλά είδυ7αν. Q.
V. 86. Έζερεείνοι. ] 'Ανακρίνειε τω λόγω. Q.
V. 94· Ενωπιδίως έσίδεσκεν. ] "Εν/ο/ ηισκεν αϊ κε του
ομοίου τη όψει του "Οδυσσέως· η περιεργότερον αύτον
κατεσκόπει όφ2ταλμοΐς· οψει ουν τοΊς ομμ,ασιν. Q.
V. 119· "Όπίσσω. ] Χρονικώς άντι του μετά. ταύτα. Q.
V. 143. "Οπλισ^εν. ] Ήτοι μάσησαν. Q.
V. ι6ι. Ύέχνψ παντοίην. ~\Χρυσοχοϊκην δηλονότι, ού
γαξ τέχνην πατο'ιην. Q.
V. 167. Κ^ρ άτέραμνον. J Σκληρον μετηκται δε
'Ν " ' > \ _\ 'ι ι » ΤΤ» ' Plato
απο του σώματος επι την ψυχην οι όε περι ιχλατωνα
άκερααβόλον φασιν άτεράμ.νοις και σκληροΊς την ψυ-
χην, μεταψορικως. Έΰφρα,στος γάς φησι, ο αν σπέρμα, Enphrastus.
εν τώ καταρρίπτεσαι άψηται.των κεράτων τού άροΰν-
τος βοος , σκληρός γίνεται" ο δε νους, περισσως οι ^εο'ι
σε παρά τας άλλας γυναΊκας σκληράν την ψυχην επά-
ψαν. Q.
V. Ι74· Ου^' ά^ερίζω. ] Αποβάλλομαι, αποδιώκο-
μαι. Q.
V. ι88. Μέγα σημ.α τέτυκται εν λίχει ασκητή. J
Μέγα τέρας· άκίνητον Βε λέγων είναι το λέχος, εοικεν
αίνίττεσάαι οτι την γαμικην κοΐτην άδιάλλακτον είναι,
δει. Q.
V. 191. "Ακμηνος %αλέ%ων. ] Άκμην έχων του %άλ-
λειν. Q.
V. 198. "Ερμιν (έρ/Α~ν') άσκήσας. ] Κλίνης ποδύριον
(ποδάριον) έρμα γάξ εστι της κλίνης. Q.
V. 201. Έκ. δ' έτάνυσσα ιμάντα βοος. ] Τον τόνον
λέγει της κλίνης ε£ ίμάντος είναι βοείου φοινικου τω
χρωματί. Q.
V. 211. Άγάσαντο. ] Έφ^τόνησαν. Q.
V. 220. Et ηδη· j "Οτι πολλοί κακά κέρδεα βουλευ-
ουσιν. Έρωδιανος τον Τι άντι του έπει φησιν είναι, και Herodianus
συνάπτει ολον τον νουν ούτως, ει μη ηπατή^η h Ε-
λένη υπο της Άφροδίτηζ, ουκ άν άλλω ηκολου%σεν
και ούχ εκουσίως επειδή rfin μάλιστα οτι ουκ έχει κχτα-
φρονη^ηναι τοις "Ελλησιν η αύτης αρπαγή. Q.
V. 235. Κί/ματι πηγω. ] 9Απάγει (an εύπχγε!?) η
μ,έλανι. Q.
V. 243. Νίκ^α μην έν πέρατι δολιχήν. ] Τίρος τέλει
αύτην ούσαν , δολιχην έπέσχεν, υπες τού εις πλέον άλ-
λήλων άπολαύσαι. Q.
V. 244· 'Ρύσατ.] Έκώλυσεν. Q.
V. 248. Oy γάξ πω πάντων. ] Τούτο %έλει ειπείν,
μή μου την ψυχην ταράζης , ούπω γάξ είς τέλος των
κακών ηλ^ον , άλλ' έτι μέλλω πονεϊν , άλλα τραπω-
μεν είς κοίτην. Q.
36
ΡΑΨΩΙΔΙΑ Ψ.
SCHOLIA AD ODYSSEAM.
LIBER XXIII.
ΤΠΟΘΕΣΙΣ.
J^k-γγελία Ευρύκλειας ΪΙηνελόπη περι τού 9Οδυσ-
σέως και της των μνηστήρων αναιρέσεως, άνχγνωρισμός
τε αυτής προς "Οδυσσέα. Q.
V. ι. Καγχαλόωσα. ] "Ητοι γή^ουσα, πάρα το καγ-
χαλασ^ται, άρ' ού και ο οίνος χάλιζ ο χαλων και ά-
νιεις ημάς άπο των φροντίδων και το πάρα, την συνου-
ciav σπαΟσένεσϊσαι και υποστενειν, χαλιβάζ,ειν ( χα-
λιμάζ,ειν ) ελεγον. Q.
V. 3. ΤΙόδες δ, υπερικταίνοντο. ] 'Ερρωμένως έβάδιζ,ον
υπερικταίνονντο δε υπερικνούντο και υπερεπήδων , ίιπέξ
τΌ δέον έβάδιζον. Q.
V. ι3. Χαλκρρονέοντα. ] Κεχαλασμένας και παρει-
μ/ενας έχοντα τας φρένας. Q.
V. Ι4· Φρενας αίσίμη ησ%χ. ] Άντι του καθήκοντα
φρονούσα , πάρα. το αισχ. Q.
V. 3ι. "ΐπερηνορεόντων. 3 'Ύπερηφανευόντων. Q.
V. 3γ. "Οππως δη μνη<ττηρσιν. ] Ουτε ποιω τρόπω
άπωλοντο είδον , ουτε παξ άλλου ηκουσα. Q.
V. 41· Ημείς δε μ*νχω. ] Ημάς δε αι 5ύραι εΐσω
κατεΐχον σανί; δε είρηται οιονεί τανϊς παρά το τετάσ-
%αι. Q.
V. φ. Κραταίπεδον ουδας.] Αι^όστρωτον έδαφος,
7ΐ ψηφολόγητον, το άντίτυπον, το σκληρον. Οι δε αμ<$
αυτόν ' Οδυσσέα έχοντες το κραταιον πέδον κείατ επ άλ-
λήλοισιν. Q.
V. 53. Πεποσ3τε. ] Πονώ , πεπόνημ<αι, πεπονήμε^α ,
πεπόνησ^ε και συγκοπή πέποα^ε. Q.
V. 54- Έέλδωξ. ] Ζήτημα. Q.
V. 68. 'Ώλεσε τηλοϋ νόστον ] Τίνος νόστον; την δια
νεως κομιδήν, ο εστί τα πλοία ωλεσε, και μ,ετά το όλέ-
σαι τον νόστον , και αυτός άπωλετο. Q.
V. 7^· Μάστακα. ] Νυν το στόμα' εν δε τη Ιλιάδι
Aicman. και το μάσημα, μάστα,κ έπεί κε λάβης' ο δε Αλκμάν
και τους γνάθους μάστακας φησι, παρα, το μάσασ^αΐ'
την δε Tpoiphv μάστακα ελεγον διά το τα βρέφη μα-
στάζειν αυτήν , ^ ού και ο μαστός και η μάζα. Q.
V. 78. ΈμέΖεν περιδωσομαι αύτης. ] Περί έμαυτης
συν^ήσομα,ι. Q.
V. 8ι. Χαλεπόν σε %ενν· ] Χαλεπον, είτιςού φυλά-
ξει ^εων βουλεύματα , το φυλάζαι ανθρώπων. Q.
V. 82. Πολυΐδριν. ] ΙΙολυπαΖη, πολλά είδυ7αν. Q.
V. 86. Έζερεείνοι. ] 'Ανακρίνειε τω λόγω. Q.
V. 94· Ενωπιδίως έσίδεσκεν. ] "Εν/ο/ ηισκεν αϊ κε του
ομοίου τη όψει του "Οδυσσέως· η περιεργότερον αύτον
κατεσκόπει όφ2ταλμοΐς· οψει ουν τοΊς ομμ,ασιν. Q.
V. 119· "Όπίσσω. ] Χρονικώς άντι του μετά. ταύτα. Q.
V. 143. "Οπλισ^εν. ] Ήτοι μάσησαν. Q.
V. ι6ι. Ύέχνψ παντοίην. ~\Χρυσοχοϊκην δηλονότι, ού
γαξ τέχνην πατο'ιην. Q.
V. 167. Κ^ρ άτέραμνον. J Σκληρον μετηκται δε
'Ν " ' > \ _\ 'ι ι » ΤΤ» ' Plato
απο του σώματος επι την ψυχην οι όε περι ιχλατωνα
άκερααβόλον φασιν άτεράμ.νοις και σκληροΊς την ψυ-
χην, μεταψορικως. Έΰφρα,στος γάς φησι, ο αν σπέρμα, Enphrastus.
εν τώ καταρρίπτεσαι άψηται.των κεράτων τού άροΰν-
τος βοος , σκληρός γίνεται" ο δε νους, περισσως οι ^εο'ι
σε παρά τας άλλας γυναΊκας σκληράν την ψυχην επά-
ψαν. Q.
V. Ι74· Ου^' ά^ερίζω. ] Αποβάλλομαι, αποδιώκο-
μαι. Q.
V. ι88. Μέγα σημ.α τέτυκται εν λίχει ασκητή. J
Μέγα τέρας· άκίνητον Βε λέγων είναι το λέχος, εοικεν
αίνίττεσάαι οτι την γαμικην κοΐτην άδιάλλακτον είναι,
δει. Q.
V. 191. "Ακμηνος %αλέ%ων. ] Άκμην έχων του %άλ-
λειν. Q.
V. 198. "Ερμιν (έρ/Α~ν') άσκήσας. ] Κλίνης ποδύριον
(ποδάριον) έρμα γάξ εστι της κλίνης. Q.
V. 201. Έκ. δ' έτάνυσσα ιμάντα βοος. ] Τον τόνον
λέγει της κλίνης ε£ ίμάντος είναι βοείου φοινικου τω
χρωματί. Q.
V. 211. Άγάσαντο. ] Έφ^τόνησαν. Q.
V. 220. Et ηδη· j "Οτι πολλοί κακά κέρδεα βουλευ-
ουσιν. Έρωδιανος τον Τι άντι του έπει φησιν είναι, και Herodianus
συνάπτει ολον τον νουν ούτως, ει μη ηπατή^η h Ε-
λένη υπο της Άφροδίτηζ, ουκ άν άλλω ηκολου%σεν
και ούχ εκουσίως επειδή rfin μάλιστα οτι ουκ έχει κχτα-
φρονη^ηναι τοις "Ελλησιν η αύτης αρπαγή. Q.
V. 235. Κί/ματι πηγω. ] 9Απάγει (an εύπχγε!?) η
μ,έλανι. Q.
V. 243. Νίκ^α μην έν πέρατι δολιχήν. ] Τίρος τέλει
αύτην ούσαν , δολιχην έπέσχεν, υπες τού εις πλέον άλ-
λήλων άπολαύσαι. Q.
V. 244· 'Ρύσατ.] Έκώλυσεν. Q.
V. 248. Oy γάξ πω πάντων. ] Τούτο %έλει ειπείν,
μή μου την ψυχην ταράζης , ούπω γάξ είς τέλος των
κακών ηλ^ον , άλλ' έτι μέλλω πονεϊν , άλλα τραπω-
μεν είς κοίτην. Q.
36