ELEMENTA PICTUIVE 53
-cupantur quae rectis lineis ambiantur; flexilineae quae flexis,
et mixtae quae ex bis mixtis.
7. Flexilinea est quae a puncto ad punctum adducta pars
quota sit circuii. Nam cocleas quidem et columnarum coni-
carumque sectionum lineas pictor non habet, quas imitetur
nisi flexarum rationibus et adminiculis.
8. Circulus apud nos erit limbus constans pluribus lineis fle-
xis, quarum capita inter se jiincta sunt, ut altera nusquam alte-
rala percidat. Quod si in arese medio adsit punctum, id ab
universi» limbi partibus aequo semper intervallo distabit.
9. Anguli flunt, quum duae junctae non unam efficient li-
neam, sed, sese mutuo intersecabunt: nam ex ea interseca-
tone quatuor fient anguli circa punctum interSecationis, qui
si erunt omnes pares inter se dicentur recti et si non erunt
pares dicentur non recti; bine dicetur rectangula superficies,
quae recto habeatur angulo, abque numero angulorum dicetur
aut triangula, aut quadrangula, aut ejusmodi. Hactenus dif-
fnitiones.
De ratione perscribendi componendique
lineas, angulosque et superficies.
Sequitur ut rem aggrediamur: ex bis quae sequentur, omnis
ratio et via perscribendi componendique lineas, et angulos, et
superficies explicabitur, notaque reddetur, adeo ut nihil in re-
rum natura sit, quod ipsum oculis possit perspici, quin id bine
-instructus perfacile possit lineis perfinire, atque exprimere.
Haec igitur nosse oportet principio quantum ad rectilineas
■concentricas.
1. A dato puncto ad datum punctum lineam rectam seri-
bere.
2. Spatium quod inter duo puncta sit, quotas in partes
•certis punctis dividere.
3. Ex data linea plures inter sese compare» partes abscin-
«dere, unis earum capitibus conterminante», punctis, ubi libuerit,
■in ea signatis.
4. Ex lineis pluribus ab uno dato puncto in quamvis par-
iem protractis abscindere partes mutuo inter se coaequales.
-cupantur quae rectis lineis ambiantur; flexilineae quae flexis,
et mixtae quae ex bis mixtis.
7. Flexilinea est quae a puncto ad punctum adducta pars
quota sit circuii. Nam cocleas quidem et columnarum coni-
carumque sectionum lineas pictor non habet, quas imitetur
nisi flexarum rationibus et adminiculis.
8. Circulus apud nos erit limbus constans pluribus lineis fle-
xis, quarum capita inter se jiincta sunt, ut altera nusquam alte-
rala percidat. Quod si in arese medio adsit punctum, id ab
universi» limbi partibus aequo semper intervallo distabit.
9. Anguli flunt, quum duae junctae non unam efficient li-
neam, sed, sese mutuo intersecabunt: nam ex ea interseca-
tone quatuor fient anguli circa punctum interSecationis, qui
si erunt omnes pares inter se dicentur recti et si non erunt
pares dicentur non recti; bine dicetur rectangula superficies,
quae recto habeatur angulo, abque numero angulorum dicetur
aut triangula, aut quadrangula, aut ejusmodi. Hactenus dif-
fnitiones.
De ratione perscribendi componendique
lineas, angulosque et superficies.
Sequitur ut rem aggrediamur: ex bis quae sequentur, omnis
ratio et via perscribendi componendique lineas, et angulos, et
superficies explicabitur, notaque reddetur, adeo ut nihil in re-
rum natura sit, quod ipsum oculis possit perspici, quin id bine
-instructus perfacile possit lineis perfinire, atque exprimere.
Haec igitur nosse oportet principio quantum ad rectilineas
■concentricas.
1. A dato puncto ad datum punctum lineam rectam seri-
bere.
2. Spatium quod inter duo puncta sit, quotas in partes
•certis punctis dividere.
3. Ex data linea plures inter sese compare» partes abscin-
«dere, unis earum capitibus conterminante», punctis, ubi libuerit,
■in ea signatis.
4. Ex lineis pluribus ab uno dato puncto in quamvis par-
iem protractis abscindere partes mutuo inter se coaequales.