Manuzio, Aldo: Pvrae Elegantes, Et Copiosae Latinae Lingvae Phrases (Coloniae, 1593) [VD16 ZV 24710]

ALDI MANVTII. §1

verfatut: exercitatttf, rv.dk es, infolens in lahorilm:
mndum tibifamdtarit labor efi

Aduerfa minusfentiunt.qui ijs
afieuerunt.
Malorutn ctnfUetudine fenfiu amittitur: malorum
confuetudofenfum adimit,fentiendi vim aufert}(lupo-
rem inducit, inijcit, infert, fierfm obftupcfacit: ferfus
obflupefit, adhmtur^aufiertur vfu diuturno calamita~
tum-.aducrfiis res minimefentiunt ftnfiu non pcrcipiunt
ij,quorum occalluit animus, qmrum animis callum ob-
duxit dtuturna confiuetudo, quifiecundts rebus wfi per*
quamrarbfunt,fecundasres baudficpe nouerunt, quo-
rum animijantumjtbeft, vt recentes adfiortunam fint,
iufblentes adiniurias fortuna Jint, vt malorum vfiu &
confuetudine prorfim ohduerint,callum c ontraxerint.
Alienus abaftutia.
Aftuti.t mibi n-m placent, nonprobanturnon fittk->
faciunt-.aftm non amo.-ariem(imulandi, fraudem au
tiftcio tecJam, mores ab aperia quadam (implicitate
alienosfncum acfallaitas,vafr;ticm, nimiam callidi-
tatem,aftuta ingmia,vcrfuta,vaf< a, nimiscaltida, ad
aftutias,vafrit/em, calliditatem propenfa,naturali quo-
dam odio profequor: fum ab aftutjjsalitnm: abbomt
animus meus ab afiutijs.

Hannibalbellicaeartisperi-
' tiffimus. •

Hanniba! in re bellicajei fcientia in militaris,in ge-
Yendis bellts callidifiimus, vaferrimus, verfutifihnus,
kftutifiimusfuit omniii Poenoru: vafiricie\ca\Uditate,
aftutijs} aftuf arte vicit,an$ewt9anttcefit ens Voenosx

fraftitit;