Manuzio, Aldo: Pvrae, Elegantes Et Copiosae, Latinae Lingvae Phrases (Köln, 1585) [VD16 ZV 10372]

$ PHRASES LATINAR
Viucs meaim, nec animum mcum
perfpeclum habes.
Me vteru asifiue : aftdaus ttbt mecumintercedit
tsm : icnsuetudo wterms ajiiduakiertintamen
plme nontenes animutn ttieum; prcrfmstoncaUes
tnea confiita, non omnini mei nbi (tnsmpatent, non
seniths, nonperftcle, mnex ommparte, nou vfque-
qujque,
Velim teanimummcum
videre.
Vellcm, qtidtstt mteanmn propeus.o ,pojfes'wfs>t"
cere ; cuperemfenfm tibi patere intimos anmtt mri:
quam vellem, quo modo ammatus erga te (im, ocu-
lis cernere ttk liceret: nthil mtbi esfe optatihs,
quam vt &u mentu me&partes,qua oculos iatent,ab
oculi* remotAfitntyOculu mmimepaientj&sfes tntro*
Jpkere.
Amicitia laudata, quaeex virtute
oritur.
Ea demhni laudabtlu ejf eapr&chra beneuelen»
tia quam vtrtus, mnfortuna pepent: qui vtrttttem
in iitigendtt amkulnonsimunam \eqnitur,u optimo
conjilo vtitur^audabilttcragttt etlatudebetnr; ho~
wfim & reUus amor tlle est, qui ex ammi potms,
quhn efortuna bonit exoniur,emergit,exttt:t ,tma-
tsat,efjluit: qukttnque firtunaminamore sj>eclat9
non vtrtutem, iudkto labitur, syntenm m eo,sim-
plexfeiudi6iumreq(iirasJeside7:S.
Es roiiucharifomus.