Manuzio, Aldo: Pvrae, Elegantes Et Copiosae, Latinae Lingvae Phrases (Köln, 1585) [VD16 ZV 10372]

ALDI MANVTII. lls
refte saftorum monumentts, quorum memoriam ob
iustttu prularasasta exupiet, ac tuebitur immor-
talitas.
Mensmutata.
Ad eurJem surorem redijt: iterum desecka)
side, a'tpnjitna mente desautt} dtscesitt,abdustu$
Gratusero.
Qut tihi ex mesruftus debentur, eos vberrimos
tap!£s,pcrapies, ex me colliges,seres:remUhtrabor
te-.remunerabortua merita-.reddam benesicid: pa-
remgrauam reseram :tua benesiiiss rejpondebo:
qtt£dsbeo,pAuam.eo,quodptemor,tuorum benesi-
ciorumonereleuabcr: benesicijs cosnpensabo: pro'
babo megratum ac memorem. paribus cjsicijs: cu-
muiate tuis in me meritit satusaciam:qu& tn me con
tulislt, eademrecipies, autpatia: laxabo mequasi
vtncults quibusdam, siplanefcluere nonpotero,be-
nesiciorumtuorum. *
Fortunae bona incerta.
Qudnobisfortimalargitur, dstrahi, eripi,adi-
mi,auferri,mutarifacilepoJsunt: admodum incer-
ta,insi<\b\lu,dubia, infirma diuitiarumpoffisto fff,
Vfum diuitiarum nemo fibi certum ac perpetuum
potesl promtttere: quu praflare postt,diuturnam
sore dtuitiarum poffesiionem?
Nemo tantum habet,quantos
fumptus sacere poflit.
Quti ita firmus ab opibtu (sl,qma itasortmst
bonit