J4
pontisici probandum praesentaret. _ Cardinalis, alienae lau-
dis, & gloriae cupidus operis nobilitatem intelligens, fe au-
thorem eius ossendere in animo injlituit, vnde multa fando-
rum patrum, & pontisicum elidi Gratiani ordinem fecutus
addidit. Orta deinde apud pontisicem quaestione, quis eo-
rum author illius operis extiterit, ossert fe Gratianus, vt
ipse seriptor suijsse ab omnibus intelligi pojsset, ordinem li-
bri , & partes, ac Jingula eius capitula ad fensum, non ad
verba memorialiter relaturum. Cardinalis ajfentit, putans
se authorem futurum, cum multa de suo addita essient, quae
Gratiano certe ignota esfie Jciebat. Dum Gratianus omnia
Jingulariter, vt jlatutum erat, persede reserret,praetermitte-
bat quoque capitula, quae cardinalis addiderat, quorum pe-
nitus erat ignarus. A cardinali quamprimum opponitur,
quod librum nefeiat, & nec ideo compofuerit, monachus ea,
quae praetermy erat, sui operis non esfie cognofcens,sed cardi-
nalis additiones, rejpondit: Vbi huiusmodi capitula reperi-
untur, palea est, nec de grano meo. Hinc pojlea dida ca-
pitula palea appellata junt; etfi quidem alia ratione paleas
dici assirmare velint.
XXIIL
Alii ab ipso hoc pontifice evgenio III. capitulis, quae
sibi minus probarentur; notam hanc additam fuisse ferunt.
gilbertvs reg. L. I. conciliat. legg. math. steph. de iu-
risdidt. L. III. praef. Francof. 1611. 4. & oswald. hil-
liger , in hvg. donell. enucl. P. II. L. XXVI. c. 2. p.
1^95. Gen. 1613. 4. Alii vero, ait, eam vocem a pontisice
Eugenio III. cui Gratianus obtulerit recognofcenda, adseri-
ptam essie cenfent. Papam enim veluti afterisco notassie, quae
nulla audoritate valitura. Conf. 10. ge. pertsch. Hilt des
Kanon. Recht. III. Abtheil.
XXIV.
pontisici probandum praesentaret. _ Cardinalis, alienae lau-
dis, & gloriae cupidus operis nobilitatem intelligens, fe au-
thorem eius ossendere in animo injlituit, vnde multa fando-
rum patrum, & pontisicum elidi Gratiani ordinem fecutus
addidit. Orta deinde apud pontisicem quaestione, quis eo-
rum author illius operis extiterit, ossert fe Gratianus, vt
ipse seriptor suijsse ab omnibus intelligi pojsset, ordinem li-
bri , & partes, ac Jingula eius capitula ad fensum, non ad
verba memorialiter relaturum. Cardinalis ajfentit, putans
se authorem futurum, cum multa de suo addita essient, quae
Gratiano certe ignota esfie Jciebat. Dum Gratianus omnia
Jingulariter, vt jlatutum erat, persede reserret,praetermitte-
bat quoque capitula, quae cardinalis addiderat, quorum pe-
nitus erat ignarus. A cardinali quamprimum opponitur,
quod librum nefeiat, & nec ideo compofuerit, monachus ea,
quae praetermy erat, sui operis non esfie cognofcens,sed cardi-
nalis additiones, rejpondit: Vbi huiusmodi capitula reperi-
untur, palea est, nec de grano meo. Hinc pojlea dida ca-
pitula palea appellata junt; etfi quidem alia ratione paleas
dici assirmare velint.
XXIIL
Alii ab ipso hoc pontifice evgenio III. capitulis, quae
sibi minus probarentur; notam hanc additam fuisse ferunt.
gilbertvs reg. L. I. conciliat. legg. math. steph. de iu-
risdidt. L. III. praef. Francof. 1611. 4. & oswald. hil-
liger , in hvg. donell. enucl. P. II. L. XXVI. c. 2. p.
1^95. Gen. 1613. 4. Alii vero, ait, eam vocem a pontisice
Eugenio III. cui Gratianus obtulerit recognofcenda, adseri-
ptam essie cenfent. Papam enim veluti afterisco notassie, quae
nulla audoritate valitura. Conf. 10. ge. pertsch. Hilt des
Kanon. Recht. III. Abtheil.
XXIV.