Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Überblick
loading ...
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
86 Meggendorfer-Blätter, München













Wird nicht viel helfen - „Nur gut, daß Ihr sckwiyt, Luberbäuerin.

Das ist allweil ein gut's Zeichen, daß es besser wird. Wo fehlt's denn eigentlich?"
— „O mei', a Zahnweh hab' ich, und schwitzen tu ich aus Angst vonn Zahnarzt."

Gloffe

Wenn du dir über
einen Menschen ein Arteil
bilden willst, so höre ihn
erst lachen.

Mißverständnis

— „Würdest du einen
Mann ohne Vermögen
heiraten, Olga?"

— „Warum denn nicht,
wenn 's sonst 'n anstän-
diger Mensch ist . . .
wie heißt er?"

Gedämpft

— „Der Lerr über dir
klopft ja schon wieder
Nägel in die Wand;
stört dich denn das nicht?"

— „Es geht; er klopst sich
ja meist auf die Finger."

's Aahndürftl Von F. Schrönghamer-Leimdal

Sonntagnachmittag.

Der Bachmoser und d' Bachmoserin sitzen am Tisch in
der Stub'n, im Lerrgottswinkel. Er hat a Maß Bier vor
eahm und sie an' Lasen voll Kaffee. And d' Bachmoserin
seufazt oa' um's ander' Mal.

„Was hast d' denn alleweil für a G'seifazat?" fragt
der Bauer.

„Woaßt es eh," sagl sie, „kloane Kinder, kloan's Kreuz,
große Kinder, groß's Kreuz."

Der Bachmoser, hitzig wie er schon is, fahrt gleich in
d' Löh': „Limmisternseitendi! Wer hat denn wieder ebbs
ang'stellt? Außa mit der Sprach'! Is 's der Sepp oder der
Michl, is 's d' Kathl oder d' Nanni? Glei' sagst d'mir's!"

„Der Michl is 's! !lnd daß d' es woaßt: a Zahn-
bürstl hat er!"

„A Zahnbürstl!" sagt der Vachmoser, tuat an' fest'n
Zug aus 'm Maßkrug und sagt noch amal, derweil er sich
an' Schaum vom Bart wischt: „A Zahnbürstl! Limmi-
sternseitendi! Solang'i Bauer bin, kimmt mir koa' Zahn-
bürstl net ins Laus!"

„Za," jammert sie, „wenn s 's Zahnbürstl alloa' waar!
Koa' Mensch hat no' a Zahnbürstl g'habt im ganzen Dorf,
sein Lebtag net. bts auf —"

„Bis auf?" fragt der Bachmoser.

„Bis auf d' Stuhlreiter Nanni. Woaßt es eh! Seit
die beim weißen Lasen z' Passau 's Kochen g'lernt hat,
stinkt ff schon von weitem vor lauter Größ'. Die hat dös
neumodisch' Zeug ins Dörfl 'bracht. A Sünd' und a
Schand' is 's! D'Stuhlreiter Nanni hat's erste Zahnbürstl
im Dörfl g'habt, und unser Michl hal's zwoate. Last
mi', Bauer?"

Der Bachmoser kann 's noch net begreifen. „D' Stuhl-
reiter Nanni hat 's erste Zahnbürstl g'habt, und unser Sepp
hat iatzt dös zwoate." Lalt, jetzt geht eahm a Licht auf —
wie a Scheinwerfer. !lnd gleich haut er aus'n Tisch ein,
daß der Maßkruag und's Kaffeehaferl tanzen.

„A so!" sagt er, „a so! A so a Feiner is unser Michl!
A Zahnbürstl hat her müssen, weil die fein' Stuhlreiterin
aa oans hat. Na wart'!"

„Ia," sagt sie, „leg' di' nur ins Mittel, wenn d' amal
an' sest n Beweis hast."

„Was? An fest'n Beweis?" begehrt er auf. „Wenn
sie a Zahnbürstl hat und er aa, aber sonst koa' Mensch im
ganzen Dorf, dös is mir Beweis g'nua. Dös mirlst dir,
so a neumodisch's Ziefer mit an' Zahnbürstl wird mir net
Bachmoserin! Lieber heirat't er mir's Lüaterdirndl. Aber
i vertreib' eahm die Mucken!"

„Bi' net gach!" mahnt sie. „Wer woaß's, was no'
dazwisch'n kimrnt. !lnd a Zahnbürstl is no' koa' Leirat.
Am Sunnta' is z' Bergstetten Kirla. Geh' hin und schau
aus, und wenn du s' beianand siehgst, nacha red'st a Wörtl,
aber a deutsch's!"

Am Sunnta is z' Bergstetten Kirta, und wer hingeht,
is der Bachmoser. Wenn ma' an' festen Beweis hat,
kann ma' viel deutscher reden wie a so. Im Lingeh'n hat
er scho' a höllische Freud', der Bachmoser, wenn er stch's
vorstellt, wie er dreinfahren wird. Er moant, er siehgt s'
schon sitzcn beianand, die zwoa Zahnbürstlleut', in der
Pleintinger Metthütt'n oder beim Zack, wo's dös guate
Weißbier gibt, dös eahm a so durch d' Nasen staubt. And
bei die zwoa wird's aa stauben, wenn er's derwischt!

Aber net derwischt er s', der Bachmoser. 2llle Bier-
hütten hat er schon abg'stampert, vorm Kasperltheater hat
er schon 'paßt und beim Moritatenmann hal er schon
nachg'schaut. Moanst d', er hätt' s' g'sunden? Nein wie
verwunschen san s'. Endli' denkt er an d' Berg- und d'
Talbahn. Dös is aa so ebbs Neumodisch's wie a Zahn-
bürstl, und da hofft er g'wiß, daß er s' antrifft.

A guate Nas'n hat er, der Bachmoser, dös muaß ma'
eahm laffen. Wie's da auf- und abgeht in der Berg- und
Talbahn, ganz damisch möcht' ma' wera scho' vom Zua-
schau'n — und durch an' Tunnel geht's durch — halt aus,
wer sitzt denn da? Dös is ja d' Stuhlreiter Nanni und
wer is denn der ander'? Der Michl? San scho' wieder
im Tunnel drin — und da geht's schon wieder daheraus
aa, und der Kund', der neben der Nanni sitzt, hat sein
Schnabel no' auf der Nanni dem ihren — ausg'schaamt,
wenn man in dem langen Tunnel net amal mit an Bußl
firti wird! Michl, du g'freu di'! Dös aa no'!

Wie's iatzt 's drittemal rundum geht, siehgt er's erst,
der Bachmoser: „Dös is ja der Mickl gar net, dös is ja
der damisch' Schulg'hilf von Bärnzell! !lnd von dem laßt
si'dös Ziefer vor alli Leut'a Bußl aufipappen! Limmstern-
seitendi! Michl! Wo is der Michl?"

Wenn der Backmoser net so in der Wuat waar' auf
dös ausg'schaamt' Frauenzimmer, müaßt' er 'n scho' sehg'n,
sein'n Michl. Der steht ganz kasweiß unter 'n Leut'n und
tuat oan' Schelterer um den andera, weil er's aa g'sehge
hat. dös Bußl. !Ind sie hat eahm an' Schnabel hing'halten,
dem feinen Schullehrer, dem feinen! !lnd er hat si' eigens
dös teuer' Zahnbürstl 'kauft, weil s' g'sagt hat, daß er a so
aus 'm Mäu riechen taat', und daß j' koa' Bußl mag von
oan', der wo aus 'm Mäu riecht. !lnd jetzt, wo er nimmer
aus 'm Mäu ricchet', halt s' ihren Schnabel dem Schul-
g'hilfen hin, dcm Lungerleider!

Copvright ISlk by Z. F. Lchreiber
Bildbeschreibung
Für diese Seite sind hier keine Informationen vorhanden.

Spalte temporär ausblenden
 
Annotationen