DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.15382#0105
Die Angst
— „Sei doch nicht immer so waghalsig, Klara! Vorhin, als du über
den Graben geseht bist, habe ich die gräßlichste Angst ausgestanden,"
— „Aber du hättest ja nicht zu folgen brauchen! Warum hast du nicht
den slmweg über die Briicke gemacht?"
Em Bädle
„Lalt was d' ander Leut au dänk:
ausruhe ond mi pflega."
Dui Ricke-Bas hot no ärger gucke
müffe. „Io, bisch denn du krank?"
„La noi, krank ben i ette, Gottlob
ond Dank. Nor dui Litz macht oi'n
domm em Kopf. Worom sollt i net
ebeso gut en e Bad, wie andre Leut
au?" hot dui Lhrischtene g'moint. „Ben
i et grad so guat? Ond g'her i ek
nägschtens zu de Lonoratiore — ha,
Ricke-Bas?"
Do druf hot dui Ricke-Bas nex meh
z'sage gwißt. Se hot blos de Kopf mit
de zwirnsdenne Zepfle schittle kenne.
's isch bald em Ort rom komme: dui
Bäcke-Chrischtene woll en's Bädle. „Daß
dui no der Lochmutsdeifel et holt," häbet
die Leut g'meint; ond der Rotsdener, e
Ma, von dem mer g'sagt hot, er sei schier
Dei- i-p/a Ä/'/e/ rm /Ärececr ÄÄ/?orr,
Na/i r/rr -kerrr arrör-er- ör-rrr
er-br-rra?//
Sre /ar/srr /a/rver-e /a/?err,
Krr/ r/>r, ber- /rc/r 2« Lobsrr
Srrr M/r//sr- c>/rre L/sr-/' L>scsrc^/r/
Ac/rsö/ es /cc^ ckrrr-r^ öerr /r^rrra/srr
A/a//
Wrrö /c/rrrra// öa/err Ac> r// es r-rc/r/r/ /
//rrö /r/rrrrr^>// r'rrs Derrr/s/, öcr/i es
/rrcr///.
Der' /r'e/ss/r/s/j oerrrr //sr-^Aeree^srr
A/o/^rr/ /er/er „ ?7cA Ar'e /o/err
mr'c^/"
Dcrs Mrr/Zer- o/rre Ver-/ /rrrL>SH>err
Lcra// /o/rrr/c^ crrr/ rrrrck 6/rr/?e/ /rc/r,
//e//ez
fascht gar halber so g'scheidt wie der
Lerr Schultheiß selber, ond vor dem dui
ganz G'moind en Mordsreschbekt g'habt
hot — der sächt zu ehre, wie er ihr be
gegnet isch: „Chrischtene,"sächt er: „Was
send denn des fir Sächle? E Bad isch
et fir ällc Leut. Männigmol hilfts, ond
männigmol ka's au schade. Drom soll
mer, ehb mer en e Bad goht, z'erschte
de Doktor srage — ond au dersell woiß
es et emmer — kascht's mer glaube. Am
beschte isch's, mer laßt's iberhaupt bleibe,
— des isch mei Iberzeigeng. Na spart
mer sei Geld ond sei G'sondheit derzua."
So hot der Rotsdener g'sagt.
„Des goht neamand nex a, ond i ka
mit mei'm Geld mache, was i will, ond
en's Bad gang i jetzet erscht recht," hot
dui Chrischtene e bissele giftig g'sagt.
lFortsehung auf Seite I0Z>
101
— „Sei doch nicht immer so waghalsig, Klara! Vorhin, als du über
den Graben geseht bist, habe ich die gräßlichste Angst ausgestanden,"
— „Aber du hättest ja nicht zu folgen brauchen! Warum hast du nicht
den slmweg über die Briicke gemacht?"
Em Bädle
„Lalt was d' ander Leut au dänk:
ausruhe ond mi pflega."
Dui Ricke-Bas hot no ärger gucke
müffe. „Io, bisch denn du krank?"
„La noi, krank ben i ette, Gottlob
ond Dank. Nor dui Litz macht oi'n
domm em Kopf. Worom sollt i net
ebeso gut en e Bad, wie andre Leut
au?" hot dui Lhrischtene g'moint. „Ben
i et grad so guat? Ond g'her i ek
nägschtens zu de Lonoratiore — ha,
Ricke-Bas?"
Do druf hot dui Ricke-Bas nex meh
z'sage gwißt. Se hot blos de Kopf mit
de zwirnsdenne Zepfle schittle kenne.
's isch bald em Ort rom komme: dui
Bäcke-Chrischtene woll en's Bädle. „Daß
dui no der Lochmutsdeifel et holt," häbet
die Leut g'meint; ond der Rotsdener, e
Ma, von dem mer g'sagt hot, er sei schier
Dei- i-p/a Ä/'/e/ rm /Ärececr ÄÄ/?orr,
Na/i r/rr -kerrr arrör-er- ör-rrr
er-br-rra?//
Sre /ar/srr /a/rver-e /a/?err,
Krr/ r/>r, ber- /rc/r 2« Lobsrr
Srrr M/r//sr- c>/rre L/sr-/' L>scsrc^/r/
Ac/rsö/ es /cc^ ckrrr-r^ öerr /r^rrra/srr
A/a//
Wrrö /c/rrrra// öa/err Ac> r// es r-rc/r/r/ /
//rrö /r/rrrrr^>// r'rrs Derrr/s/, öcr/i es
/rrcr///.
Der' /r'e/ss/r/s/j oerrrr //sr-^Aeree^srr
A/o/^rr/ /er/er „ ?7cA Ar'e /o/err
mr'c^/"
Dcrs Mrr/Zer- o/rre Ver-/ /rrrL>SH>err
Lcra// /o/rrr/c^ crrr/ rrrrck 6/rr/?e/ /rc/r,
//e//ez
fascht gar halber so g'scheidt wie der
Lerr Schultheiß selber, ond vor dem dui
ganz G'moind en Mordsreschbekt g'habt
hot — der sächt zu ehre, wie er ihr be
gegnet isch: „Chrischtene,"sächt er: „Was
send denn des fir Sächle? E Bad isch
et fir ällc Leut. Männigmol hilfts, ond
männigmol ka's au schade. Drom soll
mer, ehb mer en e Bad goht, z'erschte
de Doktor srage — ond au dersell woiß
es et emmer — kascht's mer glaube. Am
beschte isch's, mer laßt's iberhaupt bleibe,
— des isch mei Iberzeigeng. Na spart
mer sei Geld ond sei G'sondheit derzua."
So hot der Rotsdener g'sagt.
„Des goht neamand nex a, ond i ka
mit mei'm Geld mache, was i will, ond
en's Bad gang i jetzet erscht recht," hot
dui Chrischtene e bissele giftig g'sagt.
lFortsehung auf Seite I0Z>
101