2is „iVIsMSlläoriiei'-LIättsr" iLäsii Iiisr-
mit ilrrs Iiessr imä I?rsiiii<1s nllä slls, äis
ss vsräsii ivollsii, ror LstsiliAuiiA üii siosiii
p»l»«I>Meii
eiii, 6ss kol^siiäs TtukAaliö stsllt. Iii clsii
Hrn.16I7,1648u.16I9 ä. „NsAASnäorlsr-
Llüttsr" ivsräeii ssslrs Ilmiiösliolilisitsii
2U üiiclsii ssiii, uuä xcvar ärsi iin I'sxt (äis lussrats Icoimiisii ssldstvsrstüiiälioli uiolit iu Lstruolit) uiiä ärsi iu Liläsru. Ilutsr
„IIuuiöZIiolilcsitsll" siuä ^u vsrstslisu tsxtlioliö ^.uAadsu driv. Iiiläliolis IlLrstelluuAsu, äis tutsüoliliolisu Vsrliültuisssu, XuturAs-
sstxsu usw. vviäsrsprsoliöll. — Vür äis liösuvA äisssr ^.uIZuIis siuä lolAsuäs krsiss uusAesstrt:
I er8ler Prei8 von 10000 /VUc. » 1 rvveiter Prei8 von 5000 sVllc. » 10 clrllte Prel86 von je 500 IVIIc.
. Ois ^.uküuäuu^ süuitliolisr ssolis IIuniÖAliolilcsitsn ist vvüusoliöllsvvört, äooli uiolit uuIisäiuAd srloräörlioli. Ls
- stslit seäsm I'öilusliuiör krsi, sioli uuolr uiit siusr AsriuAgrsu 2ulil 2U IiöAUÜASU. Ois Vröiss ivsräsu uutsr
ullou Ilnistüuäsu ausdsxalilt. Ilirs VsrtsiluuA riolitst sioli uuoli äoni IVsrt äsr I/ösuuAsu ä. Ii. äsr 2alil äsr Askuuäsusu IIuuiÜAlioli-
icsitsu. — üiuuksu inslir AlsioliivsrtiAö IiösuuASu siu, uls krsiss vorliuuäeu siuä, so outsolisiäst äus Hos. — Diö DösuuASu sollsu
ßiuux Icurx uur äiö ^.uAalis äsr 8sitsu2ulil socvis äsr „Duniöxrliolilcsit" äsr Iistrskksuäsu VsxtstsIIs Iir:w. Iilläliolisu HiuLöllisit sutliultsu.
8is siuä uiit äsiuVoruiörlc „DröisaussolirLiliöu" ru riolitsu uu äis Itöäulctiou äsr „IVIsNAöuäorksr-LIüttsr", Nüuolisu, Itesiäsurstr. 10.
liiuätsriuiu kür DiussuäuuAöu ist äsr 15. 8sxt. 1922. üsoti äisssiu luAs oiuls.uksuäö DösuuAsu Icöuusu uiolit uislir IisrüolcsiolitiAt
>voräsu. — Dis DutsolisiäuuA vvirä iu 17r. 166). äer ,,)ls»Zeuäorksr-LIüttsr" verlcüuäiKt. .Isäsr Isiluoliuiör srlclürt sioli uiit äer
llutsolisiäuuA siuvsrstuuäou. — Dio riolitiZsu DösuuZöU siuä iu ärsi Dxsiuplursu äsr „NöMSuäorksr-DIüttsr" uuAsiusrlct, äio döi
RsolitsÄUVvLlt Dr. D. Duuäsolcsr, Älüuolisll, üluxiiuiliuusplLtL 12d diutsrlsKt siuä.
öeäinZun^en
Der Varbler der Klauscmänner
denn Knöterich gehörte anch zum Landwerk — im Liaar-
schneiden, Nasteren, Zähneausreißen und Lühneraugen-
schneiden unterrichtet, so daß also Senkpiel es ihm zu danken
hatte, daß er sich jetzt recht wohl im Leben befand und
ganz ansehnlichen Verdienst halte, — bis auf den ihm nicht
genügenden Verdicnst im Klausemann-Stift, wofür aber
der Onkel nalürlich nichts konnte. Später war dann Albert
Knöterich von der Bildfläche verschwunden; er hatte sich
e>n bißchen das Schnapstrinken angewöhnt, sein Geschäft ver-
nachläffigt und war dann eines Tages, als die Schulden
gar zu stark drückten, auf und davon gegangen, — nach
Amerika. Ietzt war er wieder zurückgekehrt in die alte
Leimat; es halte ihm drüben schon lange nicht mehr
gefallen, und als dort nun gar der Alkohol ganz und gar
verbolen wurde, hatte er es überhaupt »icht mehr aus-
gehalten.
Es gibt manche schöne Geschichte, in der ein Onkel aus
Amerika heimkehrt, der danu immer ungeheuer mit Schätzen
beladen ist. Dies soll zwar auch eine schöne Geschichte
^llsiiuos lu-sialsuauugiiiiiö: llullvll llloSSS, ^.uuouoöll-Dx^öäitiou.
25
mit ilrrs Iiessr imä I?rsiiii<1s nllä slls, äis
ss vsräsii ivollsii, ror LstsiliAuiiA üii siosiii
p»l»«I>Meii
eiii, 6ss kol^siiäs TtukAaliö stsllt. Iii clsii
Hrn.16I7,1648u.16I9 ä. „NsAASnäorlsr-
Llüttsr" ivsräeii ssslrs Ilmiiösliolilisitsii
2U üiiclsii ssiii, uuä xcvar ärsi iin I'sxt (äis lussrats Icoimiisii ssldstvsrstüiiälioli uiolit iu Lstruolit) uiiä ärsi iu Liläsru. Ilutsr
„IIuuiöZIiolilcsitsll" siuä ^u vsrstslisu tsxtlioliö ^.uAadsu driv. Iiiläliolis IlLrstelluuAsu, äis tutsüoliliolisu Vsrliültuisssu, XuturAs-
sstxsu usw. vviäsrsprsoliöll. — Vür äis liösuvA äisssr ^.uIZuIis siuä lolAsuäs krsiss uusAesstrt:
I er8ler Prei8 von 10000 /VUc. » 1 rvveiter Prei8 von 5000 sVllc. » 10 clrllte Prel86 von je 500 IVIIc.
. Ois ^.uküuäuu^ süuitliolisr ssolis IIuniÖAliolilcsitsn ist vvüusoliöllsvvört, äooli uiolit uuIisäiuAd srloräörlioli. Ls
- stslit seäsm I'öilusliuiör krsi, sioli uuolr uiit siusr AsriuAgrsu 2ulil 2U IiöAUÜASU. Ois Vröiss ivsräsu uutsr
ullou Ilnistüuäsu ausdsxalilt. Ilirs VsrtsiluuA riolitst sioli uuoli äoni IVsrt äsr I/ösuuAsu ä. Ii. äsr 2alil äsr Askuuäsusu IIuuiÜAlioli-
icsitsu. — üiuuksu inslir AlsioliivsrtiAö IiösuuASu siu, uls krsiss vorliuuäeu siuä, so outsolisiäst äus Hos. — Diö DösuuASu sollsu
ßiuux Icurx uur äiö ^.uAalis äsr 8sitsu2ulil socvis äsr „Duniöxrliolilcsit" äsr Iistrskksuäsu VsxtstsIIs Iir:w. Iilläliolisu HiuLöllisit sutliultsu.
8is siuä uiit äsiuVoruiörlc „DröisaussolirLiliöu" ru riolitsu uu äis Itöäulctiou äsr „IVIsNAöuäorksr-LIüttsr", Nüuolisu, Itesiäsurstr. 10.
liiuätsriuiu kür DiussuäuuAöu ist äsr 15. 8sxt. 1922. üsoti äisssiu luAs oiuls.uksuäö DösuuAsu Icöuusu uiolit uislir IisrüolcsiolitiAt
>voräsu. — Dis DutsolisiäuuA vvirä iu 17r. 166). äer ,,)ls»Zeuäorksr-LIüttsr" verlcüuäiKt. .Isäsr Isiluoliuiör srlclürt sioli uiit äer
llutsolisiäuuA siuvsrstuuäou. — Dio riolitiZsu DösuuZöU siuä iu ärsi Dxsiuplursu äsr „NöMSuäorksr-DIüttsr" uuAsiusrlct, äio döi
RsolitsÄUVvLlt Dr. D. Duuäsolcsr, Älüuolisll, üluxiiuiliuusplLtL 12d diutsrlsKt siuä.
öeäinZun^en
Der Varbler der Klauscmänner
denn Knöterich gehörte anch zum Landwerk — im Liaar-
schneiden, Nasteren, Zähneausreißen und Lühneraugen-
schneiden unterrichtet, so daß also Senkpiel es ihm zu danken
hatte, daß er sich jetzt recht wohl im Leben befand und
ganz ansehnlichen Verdienst halte, — bis auf den ihm nicht
genügenden Verdicnst im Klausemann-Stift, wofür aber
der Onkel nalürlich nichts konnte. Später war dann Albert
Knöterich von der Bildfläche verschwunden; er hatte sich
e>n bißchen das Schnapstrinken angewöhnt, sein Geschäft ver-
nachläffigt und war dann eines Tages, als die Schulden
gar zu stark drückten, auf und davon gegangen, — nach
Amerika. Ietzt war er wieder zurückgekehrt in die alte
Leimat; es halte ihm drüben schon lange nicht mehr
gefallen, und als dort nun gar der Alkohol ganz und gar
verbolen wurde, hatte er es überhaupt »icht mehr aus-
gehalten.
Es gibt manche schöne Geschichte, in der ein Onkel aus
Amerika heimkehrt, der danu immer ungeheuer mit Schätzen
beladen ist. Dies soll zwar auch eine schöne Geschichte
^llsiiuos lu-sialsuauugiiiiiö: llullvll llloSSS, ^.uuouoöll-Dx^öäitiou.
25