Universitätsbibliothek HeidelbergUniversitätsbibliothek Heidelberg
Überblick
Faksimile
0.5
1 cm
facsimile
Vollansicht
OCR-Volltext
Das Modell — „Na, Agathe, vo» einem röniischen Legionär hab' ich

eigeittlich eine andere Vorstellung. Wenn es so was
schon im alten Rom gegeben hätte, dann würde ich
ihn eher für einen römischen Kinoportier halten."

Der Spetulatius-Schorschle
goaht. Es send viel Leit dervor g'schtan-
de, g'drängelt voll isch's gwä, aber mei
Schorschle hot denkt: „No kuraschiert!"
ond hot sich dorchg'schobe, hot rächts
ond lenks mit seine Eleboge oi's naus
gä ond hot sich durchdruckt an de Schal-
ter. Drenne isch e kloiner, rondlächter
Lerr g'schtande mit eme Zwicker uf sei-
ner bucklächte Nas, ond hot Scheile
zählt — lauder krachichde, nagelneie
braune Dausenderle. Dem Schorschle
isch's ganz anderschter worre bei dem
A'blick, ond er hot die Dausenderle
grad no so verschlonge mit seine Auge.

„Nex fir o'guat," hot er den Beamde
a'gredt; „aber ich mecht bloß wisse, wie
hcit die Fränile schtandet, — d' Valuta,
wiffet Se?"

Do hot der Beamde ehn aber gar
schtreng a'g'fahre: „Sehen Sie denn
nicht, daß cs der Reihe nach geht? Ge-
dulden Sie sick, bis es an Sie kommt!"

Der Schorschle isch ganz verdattert bei
Seit trette ond hot g'wartet ond sich
dcrweilscht omguckt. Lerr du meine
Gite! An alle die Schalter habet Leit
drängelt: manche hänt Schei' zählt, —
oft viele Dausender — andere hänt
Schci ei'zahlt — au ost viele Dausender.

Manche hänt e profitlich's ond luschdig's
G'stcht hi'g'macht, andere e lang's ond
tribseligs. „Also so schaut d' Valuta
aus," hot der Schorsch denkt, ond na
frogt er en Lerre, der grad' seine Schei'
zählt hot: „Mit Verlaub — schtoaht se
guat heit, d' Valuta?"

„Nichtübel,"schmunzelt der:„Zwei-
undzwanzig Tausend Mark hab' ich
gewonnen!"

Mei Schorschle isch grad no so ver-
schrocke, wie-n-er dees hert. „Zweiond-
zwanzig Daused Mark? Des isch jo
fascht gottlos. Nex fir o'guat — aber
wie viel Fränkle waret no dees?"

„Nicht Franken — Dollar."

„So," sächt der Schorschle. „Dollar. Ond mit Verlaub:
könnt i jetzt meine zeh Franke net g'schwinv in Dollar om-
wechslc laffe?"

Der ander hot g'lacht. „Nein, mein Lieber, das geht
nicht," ond dodermit hot er sei Geld en e Vriefdasch g'schobe
ond no isch er gange.

Endlich isch mei Schorschle au dra komme.

„Mit Verlaub," hot er den Lerre mit'm Zwicker uf
der bucklichte Nas g'frogt: „Wie schtoht heit d' Valuta?
D' Fränkle mein i."

Der Lerr hot nachg'sehe: „Lundert Frank — 3685 Mark."

„Ai je! ui je!" hot der Schorschle g'macht: „Na isch se
also g'falle, die Valuta."

„Der Frank ist gefallen, ja."

„Ai jägerlel Do sieh i wohl: fir heit isch's nex, ond 's
Schbekuliere isch e befe Sach. Adje, ond nex fir o'guat."

Nachher isch der Schorschle uf d' Bank vom Prinzipal
nom gange. Desmol hot's g'hoiße: „3693 Mark. Soeben
ist die Nachricht eingelroffen."

„Ietzt gucket aul Goht's am End no meh nauf.?"

„Das kann man nicht wissen."

's isch scho schbät g'wä: fascht halber Viere. Aber der
Schorsch hot's et verhebe könne: er hot no g'schwcnd en
älle -ie ibrige vier Banke schprenge misse, so hot ehn
des Deng omdriebe. !lf der Bank vom schdille Teilhaber
hot's g'hoiße „3698", so daß mei Schorschle ganz err worde-n
isch, ond us dene drei leyschde Banke hot mer „3693" ond
„3689 ond wieder „3693" g'sagt. „Noi, i dank schee, i wart
no," hot er z'letzschte g'sagt, ond isch naus.

„Wo hosch denn so langmächtig g'schdeckt?" hot der
Buchhalder g'frogt.

„Des isch jo zom narret werde," sächt der Schorschle,
ond na verzählt er, was er uf de Banke dcrlebt hot.

Der Kurs isch wieder em Sleige," hot der Buchhalder
g'moint. „Da dät i an deiner Schdell no e baar Däg warte,
bis er wieder uf 3700 schtoht." „La freilich wart i," sächt
mei Schorschle. „I ben et so domm, wie-n-i ausschau." —
„Loffedlichl" lacht der Buchhalder. „Ietzt denk aber au
e bissele ans G'schäft: hosch jo nex meh em Kopf, als wie
dei' Schei. „Schorschle, Schorschlel" Der Buchhalder hot sein

151
 
Annotationen