Meggendorfer-Blätter (93.1913 (Nr. 1162-1174))

Da Ar/? /a rro' vor' Aar^'rr A'we/?
i7 Kaa/i'rr, ^aarr/ rvä'a/?/
Da Fa/? mr/ mr> rea-/ /rearrA/r' /o'
L/rrö mr' vorr rver/'rr Aräa/tk." —

" moarr/ öer, „Arrr r avarror'er/,
Mrrrrr/? Ar> <)ees rre? er-kürr'rr?
Dram -ko' r mr/ 'ra Arr/Drmam/e/ls
?sa// rrrmmerms^r ver-ke^r'rr."

ver >N Ucldlk
letsckt gwä, ganr kente uf em letzte öänkle,
wo's ner Kot verlcktcke kenne, ckenn 's isck
e dilsele kartkerig gwä, äes Ueible. W
ktber '5 Lllerärgsckt isck em gwä. wenn e
bar von äe Ueiblc kenterenanäer komme
senä onä g'sckempft kant unck so wiekkt
äakerg'reät, äatz äem Ueible ganr anäersckter
woräen jsck. 6anr kalt isck's em äo als äe
Suckel nontcrg'loffe, äcnn äes lOeiblc isck
gottesklrcktig gwä onä rccktscksffc, onä 's Kot
äenke mihe: Du lisbcr ltcilanä, graä ans
kreur kinnsgle äeant se äi mit ikre keäe,
g'wih wokr; zeit, äu's ekne et vergelte! N
kber's isck alleweil ärger komme, onä e beer'
Ueib war äronter, äie varbsrs Snöpkle, äui Kot
mit Llle ltänäel g'ket onä Kot au mit mei'm
Ueible antange welle, wie se en äelelbe 5aal
neing'legt woräen isck, wo mei büeible
g'sckloke Kot. D
„Moi vettfläscke äukt et," Kot le äls Obeäs
g'lckriee, wenn teil Ueible sckö lang onter
äer Deck g'legen isck onä g'scklafe kok „äui
isck graä no e bissele luckcleswarm, onä äie
äci' isck g'witz no keih. vu kosck mer l"
omäsusckt, äesisck so g'witz wie äah i vsr-
bara keitz, äu neiäige alte venge äu, äu
lausig; altr vettciweib, äu —ktber ekb
äie Särbe Kot 's äritt ääremptwort 'raus-
brenge kenne, isckt mei bileible lisber aur
sei'm warme Sett utg'ltanäe onä Kot ikr
SetttlLtcke kergebe. Vie snäer SettkILscke Kot
se et äertir krisgt, äie Kot äui öärbe tick
selber uk äe Sauck g'legt, äenn sie Kot g'meint:
„Der Sauerkraut von keut mittag will no e
bissele lckwitze, sonsckt äruckt's me," onä äie
Settfläscke von mei'm bleible ru ekre ?ietz.
6'keirt isck's net gwä cm äcklossasl, onä so

beim festrug

— „Ja, äsr liekt man, äah
äsr alte öermsnen ssnä.
ktder bei äenen keitzt er:
Unä sie tranken s<kon eins."

Kot äer Ueibte reacktsckaffe g'frore, wenn em sei
vettssäsikle fortg'nomme woräen isck, onä 's Kot
mamkmal äenkt en äene lange Näckt, wo's cm Uenter
so kalt onä so fensckter isck, onä wo em ä' Leke
g'frore känt, äatz cs et wieäer Kot eisiklske kenne.
„Lieder kerrgott, wenn i smol em stimme! ben, nsckker
gelt, äs Krieg i wieäer mei eigene Settkläscke. ktber
äs freu' i mi äruk! I ks äer jo gar et sage, wie
arg!" ktder wenn's c Klörtle ru äere Karbe Kot sage
welle, no Kot äui glei g'sckrie. „vu äomme venge
äu, äu lsulige Krott, äu äreckets Lu. . onä nack-
kcr isck mei Ueible glei ltill gwä. A
5o e Jäkele rwoi, ärei isck's Ueiblc im ktrmekaus
gwä, nackker isck's krank woräe. Mer Kot net räckt

De?"

Sa^me//er/r>rA MaA? ram reoA? A'/vreär/
?m ^ras rre/ wer/ vom Ao/L,
Da raa// a §rr/D» aas r^rem Do<^.-
/aa rre/ Aar /o //oL/