DOI issue:
Nr. 1163
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.26509#0035
Nr. N6Z
Leitsärrift für Numor unä Kunst
29
vcs alt Ueible
Mei weible isck äie ersckte basr väg wia'n im vraum rom-
g'loffe. 5o guat kätt stck's äe Kimmel et vorg'stellt. Nor
g'staunt kot's onä g'staunt, onä e bistele an ä' 5onn Kot
stck's g'leht, uf's vänkle, äruste, vor äer Kausäir, onä nack-
ker wieäer e Meile an äe lauläckte vfe en äer 5tub — er isck
älleweil graä no so e bistele g'kcirt gwä, wie'; alte Knocke
kalt möget — onä lo arg icke onä koimelig onä mockelig isck
äes gwä, mer KL's et tage. vnä so e Kuak omenanä onä
e krieä, graä so Mil, wia in äer Kirck — g'usttz wokr. U
Kber to nack e vägener viere isck's mei'm weible äock r'lang-
weilig woräe, klotz so vom vfe in ä' 5onn onä aus äere 5onn
wieäer an äe vfe r'ganget. 's isck ärom e bistele rom Nebe-
kaus nom onä Kot an äere vir g'korckt, wo äie kngele, äie
Lllerkleisckte wurerle, Kenäersckile g'kabt Kent, Kber äo Kot
mer no so a fei's vstckbere onä wisckbere g'kert: äes senä
äie kngele gwä, äie ikr lö'lernts ufg'sagt käbet. 's alt weible
kätt arg gern e bistele äurck's äcklistellcckle guckt, aber em
Kimmel gelt's koine äcklöster onä äcklistel, äo lick Llles uf,
onä mer brauckt ner ei-r'sperret onä koimlick r'verwakret:
g'stokle werä äort et, Sottlob onä vank, onä a jeä's äerk
seke, was 's anäer äuat. Kber ufmacke onä neigäok, sell
Kot äes weitste stck äock et traut. 5o isck's äruste steke bliebe,
onä wie no äie kugele Alle koimg'stoge senä, so kerrige, Nabe
vengelamit braune onä gele onä lckwarre Zckneckle om äeKopf,
nackkcr kot's g'wartet, bis äer grautze kugel mit ere Kaub onä
em blaue Kleiä onä 5ckurr 'raus kommen isck. vo Kot lick';
a Kerr g'nomme onä Kot g'fragt, ob's äenn als e kitzle 'nei
sttze äirft in ä' äckulstub, wenn äie kngele rom kerne komme.
„Mei liabs kraule," Kot äer kugel äo g'sait: „löucke äe, äes
äut mer jetzct leiä; aber mir lernet graä ä' weiknacktslieäer.
onä mir senä so sckö e bistele r'spät ärä. v' Kenäer ääkts
err macke, wenn a kremä's äakocke äät."
ves weitste Kot no a bistele lckwätze welle mit sellem kugel;
aber äer Kot pressiert rom kste, weil um kalber rwoi äie
kngele wieäer Kent komme solle, „kn anäer Mol, gelt, onä
ner fir önguat," Kot er g'lagt, onä nackkcr isck er kurt gwä.
Kl „km Kimmel Kot sckeint's koi's Leit rom äckwähe," Kot
äes alt weible betribt äenkt; 's isck em uf eimal arg ei'lam
onä waik oms Kerr woräe. vronte Kent le Wäger g'sckempft
onä reistt, aber se Kent äock kbbes g'sckwäht, onä äo kerobe
isck Keiles still gwä, so still, äatz mer e jeäe Muck an äer
wanä Kot ekre kliegele butze kckre kenne. U
wieäer nack a vägener viere oäer feste, isck sellem weible
äer ganr Kimmel verloiät gwä mit älter seiner Kerr-
lickkeit: net amol sei Kasteele Kot em mek g'sckmeckt. 's Kot
äg'fange, Ztrimpf r'stricket, aber äes Kot jo au koin äenn
g'ket: em Kimmel verreitzt ner, worom also Nui's stricke,
wenn's Kläe no kebt? W
L'letsckte isck's rum keilige 5t. vetrus gange, äer em lelbigs-
mol ä' Kimmelsäir ufg'mackt Kot, onä Kot g'lagt: „5ui, Kerr
keiliger Setrus, jetzt nekmet 5ui's mer et ibel, gelt, aber
's isck e bistele arg ei'lam fir so en alt; Weib, wie-n-i ois ben;
i will jo et Klage, aber mer meckt äock an Knlprack kabe so vö
Leit ru Leit, onä mer KL äock et äe ganre vag blotz 6'lang-
bucklieäer senge -- sell will onler Kerrgott g'witz et." U
vo Kot äer keilige 5t. vetrus e bistele g'sckmonrelt onä leckt:
„5ui kent's jo selber so g'wckr: ner als om Kuak onä krieäa
Kent 5ui onsern Kerrgott bitt' — Kot er 5ui's et gä, graä, wie
5ui en bittet Kent?" W
„vces sckö," Kot äes weible g'mcint, „onä äes Kasteele isck
jo arg guat, onä Lickore isck au gnuag ärän, onä e äcknecke-
Lstlsinixs lussratsuLULakins: stuäolt Illlosss, ^.uvonosn-klxpsäitiou.
Leitsärrift für Numor unä Kunst
29
vcs alt Ueible
Mei weible isck äie ersckte basr väg wia'n im vraum rom-
g'loffe. 5o guat kätt stck's äe Kimmel et vorg'stellt. Nor
g'staunt kot's onä g'staunt, onä e bistele an ä' 5onn Kot
stck's g'leht, uf's vänkle, äruste, vor äer Kausäir, onä nack-
ker wieäer e Meile an äe lauläckte vfe en äer 5tub — er isck
älleweil graä no so e bistele g'kcirt gwä, wie'; alte Knocke
kalt möget — onä lo arg icke onä koimelig onä mockelig isck
äes gwä, mer KL's et tage. vnä so e Kuak omenanä onä
e krieä, graä so Mil, wia in äer Kirck — g'usttz wokr. U
Kber to nack e vägener viere isck's mei'm weible äock r'lang-
weilig woräe, klotz so vom vfe in ä' 5onn onä aus äere 5onn
wieäer an äe vfe r'ganget. 's isck ärom e bistele rom Nebe-
kaus nom onä Kot an äere vir g'korckt, wo äie kngele, äie
Lllerkleisckte wurerle, Kenäersckile g'kabt Kent, Kber äo Kot
mer no so a fei's vstckbere onä wisckbere g'kert: äes senä
äie kngele gwä, äie ikr lö'lernts ufg'sagt käbet. 's alt weible
kätt arg gern e bistele äurck's äcklistellcckle guckt, aber em
Kimmel gelt's koine äcklöster onä äcklistel, äo lick Llles uf,
onä mer brauckt ner ei-r'sperret onä koimlick r'verwakret:
g'stokle werä äort et, Sottlob onä vank, onä a jeä's äerk
seke, was 's anäer äuat. Kber ufmacke onä neigäok, sell
Kot äes weitste stck äock et traut. 5o isck's äruste steke bliebe,
onä wie no äie kugele Alle koimg'stoge senä, so kerrige, Nabe
vengelamit braune onä gele onä lckwarre Zckneckle om äeKopf,
nackkcr kot's g'wartet, bis äer grautze kugel mit ere Kaub onä
em blaue Kleiä onä 5ckurr 'raus kommen isck. vo Kot lick';
a Kerr g'nomme onä Kot g'fragt, ob's äenn als e kitzle 'nei
sttze äirft in ä' äckulstub, wenn äie kngele rom kerne komme.
„Mei liabs kraule," Kot äer kugel äo g'sait: „löucke äe, äes
äut mer jetzct leiä; aber mir lernet graä ä' weiknacktslieäer.
onä mir senä so sckö e bistele r'spät ärä. v' Kenäer ääkts
err macke, wenn a kremä's äakocke äät."
ves weitste Kot no a bistele lckwätze welle mit sellem kugel;
aber äer Kot pressiert rom kste, weil um kalber rwoi äie
kngele wieäer Kent komme solle, „kn anäer Mol, gelt, onä
ner fir önguat," Kot er g'lagt, onä nackkcr isck er kurt gwä.
Kl „km Kimmel Kot sckeint's koi's Leit rom äckwähe," Kot
äes alt weible betribt äenkt; 's isck em uf eimal arg ei'lam
onä waik oms Kerr woräe. vronte Kent le Wäger g'sckempft
onä reistt, aber se Kent äock kbbes g'sckwäht, onä äo kerobe
isck Keiles still gwä, so still, äatz mer e jeäe Muck an äer
wanä Kot ekre kliegele butze kckre kenne. U
wieäer nack a vägener viere oäer feste, isck sellem weible
äer ganr Kimmel verloiät gwä mit älter seiner Kerr-
lickkeit: net amol sei Kasteele Kot em mek g'sckmeckt. 's Kot
äg'fange, Ztrimpf r'stricket, aber äes Kot jo au koin äenn
g'ket: em Kimmel verreitzt ner, worom also Nui's stricke,
wenn's Kläe no kebt? W
L'letsckte isck's rum keilige 5t. vetrus gange, äer em lelbigs-
mol ä' Kimmelsäir ufg'mackt Kot, onä Kot g'lagt: „5ui, Kerr
keiliger Setrus, jetzt nekmet 5ui's mer et ibel, gelt, aber
's isck e bistele arg ei'lam fir so en alt; Weib, wie-n-i ois ben;
i will jo et Klage, aber mer meckt äock an Knlprack kabe so vö
Leit ru Leit, onä mer KL äock et äe ganre vag blotz 6'lang-
bucklieäer senge -- sell will onler Kerrgott g'witz et." U
vo Kot äer keilige 5t. vetrus e bistele g'sckmonrelt onä leckt:
„5ui kent's jo selber so g'wckr: ner als om Kuak onä krieäa
Kent 5ui onsern Kerrgott bitt' — Kot er 5ui's et gä, graä, wie
5ui en bittet Kent?" W
„vces sckö," Kot äes weible g'mcint, „onä äes Kasteele isck
jo arg guat, onä Lickore isck au gnuag ärän, onä e äcknecke-
Lstlsinixs lussratsuLULakins: stuäolt Illlosss, ^.uvonosn-klxpsäitiou.