Melanchthon, Philipp; Pico della Mirandola, Giovanni; Barbarus, Hermolaus <Iunior>: Elementorvm Rhetorices Libri Dvo (Wittenberg, 1572) [VD16 ZV 10781]

i$0 LIBER SECVND VS
tngenij hiheret,non essit cur huius partis imitatio*
nem ualde requirendam putarem. Sed cum maximas
asserat utilitates, digna mihi resuidctur, m quasi
qui non dejlitumtur tngenij uiribus, elaborent. Fit
*n.oratio magis dilucida> siaptecoherent finienti£%
si non relinquantur imperfdh membra,aut argmb
ta}si extent atq; cmhteant Ohe partes, quas praecipue
conffici prodesi quis ornatus quasiuefiitus acccsi
seritsi mediocria sint periodorum siacia, si non fint
difiipatePeriodi Hyperbatis, verifimum enim illud
esh quod siribit Cicero, ueram speciem ac pulcntu*
dmem cum utilitate coniunft&m essi, cuius rei tum m
natura,timin artium operibus, rmxmeq; ‘m <edisi*
cijs infinita exempla ofiendi pojsrnt.
ildm illa 'm tdisicijs apta partium proportio non
miniis habet utilitatis,qum decoris. Quare exifii*
rmndum eft, er hanc harmoniam collationis iit orae
tionenon silum propter uenufiatem, fed etiam pros
pter certam utilitatem animaduerfam essi. idq; ex eo
intelligi potefixquod uidemtts homines prudetes, sed
rudes harum nosirarum artium, simma diligentia
componere er jlruerc orationem, qui id faciendum
putant, non uoluptatis, sid necesiitatts causa}uideli«
cet,ne quid confuse,ne quid obscure, ne quid i/ntem*
pestiue,aut alieno loco dicant,neq; relinquant muti*
la er pendentia membra. Deniq; non silum persii*
cuitatiSysed etiam dignitatis rationem habendam essi


At$

I I
jjppi




ilist
a»


%
c
% '
V-