DOI Artikel:
Węgleński, Piotr: Słowo wstępne Rektora
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.23829#0009
Słowo wstępne Rektora
Najpiękniejszą częścią Warszawy jest Trakt Królewski. Tu lokują się wspaniałe budowle i po-
mniki, każde miejsce ma bogatą historię. Przy Trakcie, na Krakowskim Przedmieściu, mieści się
główny campus Uniwersytetu, a także, w Alejach Ujazdowskich, wspaniały Ogród Botaniczny
i stare Obserwatorium Astronomiczne.
Wśród budynków Uniwersytetu mamy prawdziwe perły: Pałac Kazimierzowski, pałace Tysz-
kiewiczów-Potockich i Uruskich, Szkołę Główną. Nawet gmach Biblioteki Uniwersyteckiej, zbu-
dowany na początku XX wieku i wonczas mocno krytykowany, obecnie wydaje się nam pięknym
i wraz z Bramą Uniwersytecką stanowi symbol całego Uniwersytetu.
Uniwersytet Warszawski jest jedną z tych Uczelni, które powstały w dobie Oświecenia. Tkwi
korzeniami w wielkich ideach Rewolucji Francuskiej, Konstytucji 3 Maja, walki o samostanowie-
nie narodów. Od 1816 roku był trwale, na dobre i na złe, związany z historią Warszawy i całego
narodu. Pałac Kazimierzowski, Ogród Botaniczny z „ruinką" świątyni Opatrzności i kilka naj-
starszych budynków kojarzą nam się ze Szkołą Rycerską, czasami Stanisławowskimi, założeniem
Uniwersytetu. Szkoła Główna — z Powstaniem Styczniowym, z upartą walką o utrzymanie toż-
samości narodowej. Wiele miejsc związanych jest z odzyskaniem przez Polskę niepodległości
w 1918 roku. Co roku składamy kwiaty przed tablicą na ścianie budynku Wydziału Prawa, upa-
miętniającą sformowanie 36. Pułku Legii Akademickiej, tak zasłużonego w obronie Warszawy
w roku 1920. Kolejne tablice upamiętniają profesorów i studentów, którzy zginęli w czasie II wojny
światowej i okupacji. W „uliczce" — tablica poświęcona działaniom zgrupowania „Krybar”, któ-
rego żołnierze z niezwykłym męstwem, kosztem bardzo wielu ofiar, usiłowali wyprzeć Niemców
z Uniwersytetu w Sierpniu 1944. Wreszcie historia najnowsza. W smutnych i trudnych czasach
PRL Uniwersytet był oazą względnej swobody i niezależności. Wśród członków społeczności aka-
demickiej znalazło miejsce bardzo wielu niepokornych, tych, którzy działali w czasie Paździer-
nika 1956, Marca 1968, w czasach stanu wojennego i Solidarności.
Na „wielką" historię Warszawy i Polski nakłada się „mała" historia samego Uniwersytetu.
„Mała", ale nie mniej ważna. To historia słynnych uczonych, którzy tu pracowali. Można długo
wymieniać nazwiska Profesorów najrozmaitszych specjalności — fizyków, prawników, biologów,
chemików, historyków, którzy zajmują poczesne miejsce w Panteonie polskiej nauki. Manteuffel,
Pniewski, Gieysztor, Michałowski, Ossowski to nazwiska znane nie tylko samym uczonym, ale
bardzo wielu Polakom naszego pokolenia.
Piękno architektury i bogactwo historii wystarczyłoby, aby z Uniwersytetu uczynić miejsce
znaczące. Ale Uniwersytet to jeszcze coś więcej. To miejsce zawsze tętniące życiem, przede wszyst-
kim życiem studenckim. Kilkadziesiąt tysięcy najlepszych spośród najlepszych młodych ludzi uczy
się na tej Uczelni, wiąże z nią swoje losy na kilka lat i oczekuje, z dużą dozą słuszności, że Uczelnia
zapewni im możliwie najlepszą przyszłość w „dorosłym" życiu. Czy dzisiejsi studenci są świadomi
Najpiękniejszą częścią Warszawy jest Trakt Królewski. Tu lokują się wspaniałe budowle i po-
mniki, każde miejsce ma bogatą historię. Przy Trakcie, na Krakowskim Przedmieściu, mieści się
główny campus Uniwersytetu, a także, w Alejach Ujazdowskich, wspaniały Ogród Botaniczny
i stare Obserwatorium Astronomiczne.
Wśród budynków Uniwersytetu mamy prawdziwe perły: Pałac Kazimierzowski, pałace Tysz-
kiewiczów-Potockich i Uruskich, Szkołę Główną. Nawet gmach Biblioteki Uniwersyteckiej, zbu-
dowany na początku XX wieku i wonczas mocno krytykowany, obecnie wydaje się nam pięknym
i wraz z Bramą Uniwersytecką stanowi symbol całego Uniwersytetu.
Uniwersytet Warszawski jest jedną z tych Uczelni, które powstały w dobie Oświecenia. Tkwi
korzeniami w wielkich ideach Rewolucji Francuskiej, Konstytucji 3 Maja, walki o samostanowie-
nie narodów. Od 1816 roku był trwale, na dobre i na złe, związany z historią Warszawy i całego
narodu. Pałac Kazimierzowski, Ogród Botaniczny z „ruinką" świątyni Opatrzności i kilka naj-
starszych budynków kojarzą nam się ze Szkołą Rycerską, czasami Stanisławowskimi, założeniem
Uniwersytetu. Szkoła Główna — z Powstaniem Styczniowym, z upartą walką o utrzymanie toż-
samości narodowej. Wiele miejsc związanych jest z odzyskaniem przez Polskę niepodległości
w 1918 roku. Co roku składamy kwiaty przed tablicą na ścianie budynku Wydziału Prawa, upa-
miętniającą sformowanie 36. Pułku Legii Akademickiej, tak zasłużonego w obronie Warszawy
w roku 1920. Kolejne tablice upamiętniają profesorów i studentów, którzy zginęli w czasie II wojny
światowej i okupacji. W „uliczce" — tablica poświęcona działaniom zgrupowania „Krybar”, któ-
rego żołnierze z niezwykłym męstwem, kosztem bardzo wielu ofiar, usiłowali wyprzeć Niemców
z Uniwersytetu w Sierpniu 1944. Wreszcie historia najnowsza. W smutnych i trudnych czasach
PRL Uniwersytet był oazą względnej swobody i niezależności. Wśród członków społeczności aka-
demickiej znalazło miejsce bardzo wielu niepokornych, tych, którzy działali w czasie Paździer-
nika 1956, Marca 1968, w czasach stanu wojennego i Solidarności.
Na „wielką" historię Warszawy i Polski nakłada się „mała" historia samego Uniwersytetu.
„Mała", ale nie mniej ważna. To historia słynnych uczonych, którzy tu pracowali. Można długo
wymieniać nazwiska Profesorów najrozmaitszych specjalności — fizyków, prawników, biologów,
chemików, historyków, którzy zajmują poczesne miejsce w Panteonie polskiej nauki. Manteuffel,
Pniewski, Gieysztor, Michałowski, Ossowski to nazwiska znane nie tylko samym uczonym, ale
bardzo wielu Polakom naszego pokolenia.
Piękno architektury i bogactwo historii wystarczyłoby, aby z Uniwersytetu uczynić miejsce
znaczące. Ale Uniwersytet to jeszcze coś więcej. To miejsce zawsze tętniące życiem, przede wszyst-
kim życiem studenckim. Kilkadziesiąt tysięcy najlepszych spośród najlepszych młodych ludzi uczy
się na tej Uczelni, wiąże z nią swoje losy na kilka lat i oczekuje, z dużą dozą słuszności, że Uczelnia
zapewni im możliwie najlepszą przyszłość w „dorosłym" życiu. Czy dzisiejsi studenci są świadomi