DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.27106#0003
munus ab advocatia distin&um fuisse re&e notat Paullini in disc. de advocatis Mo
najtkis. §. io. (10)
Verum haec advocatiae ecclesiasticae ratio successu temporis haudpermansit,
cum ea potius, veluti ssumen aliquod, sensim paullatimque e pluribus quasi ri-
vis ac fontibus colle&a ad luam magnitudinem ac vim excreverit. Siquidem ex
Francorum institutisusu frequentari coepit, ut advocati ecclessastici praeter patroci-
nium, quod ecclesiis monasteriisque in judiciis praestare tenebantur, non solum
quandam jurisdi&ionis domesticae speciem expotestate dominica veterum germa-
norum descendentem in colonos atque servos ecclesiae monasteriique exerce-
rent, (ii) sed ut illis etiam ipsa jurisdiftio in bonis & latifundiis ecclesiae collatis
plerumque obveniret. (12) Cujus rei ratio exinde petenda, quod omnia prope-
modum corpora ecclesiastica, inprimis ecclesiae immediatae, immunitate a Ducum
Comitum ordinariorumque,' judicum jurisdi&ione in latifundiis suis ex Regum
munificentia fruebantur, nec tamen jurisdiftio secularis eo seculo in homines ec-
clesiae transire poterat. (13) Notandum porro esb non amplius e scholaflicorum
ordine, prouti in Synodo Carthaginensi cautum erat, sed e proceribus & optima-
tibus hos advocatos ut plurimum adsumtos fuisse: quod iis mirum videri nequit,
quibus compertum est, ecclesias eo tempore frequenter potentia magis quam fa-
cundia* ad ressuas conservandas & adversus potentum oppressionem tuendas in-
diguisse. (14)
De modis constituendi has advocatias paucis videamus. Multi Regum vel
Imperatorum audloritate eas obtinuerunt, (15) alii vero iplorum Praesulum vo-
luntate illas impetrarunt, (16) nonnulli demum fundationis jure insignem hanc
potestatem sibi in ecclesiis a se conditis expresse reservarunt: (17) frequenter
etiam subadvocati ab ipsis advocatis constituebantur, qui tamen mos in Concilio
Khemmsi anno MCXLVIII. can. 6. iterum abrogatus fuit. Etiam Imperator
Fridericus anno MCLV. judiciali sua sententia subadvocatos constituisub poena
amilionis juris advocatiae prohibuit. (18)
Ceterum haec advocatia eccleliaflica ncc uno jure ablblvehntnr, nec sem-
per & ubique ejusdem erat indolis. Complexum jurium in ecclcsiam ejusve
bona
(10) Oeconomos primitus ex brdine ecclesiastico fuisse pluribus argumentis probatum ivit R. P. Gal-
lade in DisT. de Advocatis ecclejiajlicis. C. II. §. %.jeqq. Ceterum officia Advocati, Procuratoris,
Oeconomi, Praepojlti, Viccdomini, male a nonnullis interpretibus promiscue sumuntur. Accura-
tius Spenerus Jur. Pubi. I. II. c. 5. $. 3- n. a. & cum illo Reverendis, ab Honthcim in Hijl. Trev.
diplom. T. I. p. 342. nomen advocati ita generale ftatuit, ut, si ad tutelam ecclesiae praecise
datus fuerit, Protcilor vel Lesensor dicatur; si ad curanda ecclesiae judicia, ejusque civilia jura ad-
minislranda & gerenda, Vicedominus appelletur; si demum ad praesidendum ecclesiae rationibus.
Oeconomus nominetur. Verum har.c distindtionem nec in ipsis veterum monimentis exade sernper
* observatam fuisse negari nequit.
(11) Vid. ChriJ}. Vlrici (Irupen Origines & Antiquit. Hanoverenses Cap. V. §. 2.seqq. ubi hujus
instituti ratio ac vis egregie exponitur.
(12) Grupen 1. cit. Es. Frid. Pusscndorss de jurisdiciione germanica p. 32 V & G. L. Boehmer l.cit.
Hanc jurisdictionem, quam ante exemtionem ecclesiarum monassariorumque Comites vel eorum
Vice-Comites & Vicarii exercebant, Carolingicorum temporibus advocatis ab Episcopo sive Abbate
eledis ex potejiate demandata competiisse bene notavit Grupen 1. all. qui etiam testimonia potejla-
tis judiciariae publicae in caujjis majoribus Episcopis & Abbatibus, eorumque advocatis ab H e n-
ricoII. Conrado Salico & insequentibus Imperatoribus concessae eollegic pag. 217. Jtq.
(13) Boehmer & Pusscndorss loc. citt.
(14) Vid. Cangius voc. Advocatus.
(15) Innumera hujus rei ex diplomatibus collegit exempla Magtrus. Idem etiam docet Imperato-
res ejusmodi advocatias, quae ad se pertinebant, haud raro in Proceres Imperii transtulisse.
(16) Ac primo quidem ex mandato regum; deinde vero ex privilegio Episcopis & Abbatibus induito.
Praeter Magcrum hoc ex diplomatibus illustravit B. G. Struv. in Corpore Juris publici c. 19. §.25.
not. 30. & 51.
(17) Exempla vid. apud Boelimerum l. cit. Magerum Cap. IX. n. 442. ?3°- Struvium l. cit. inpri-
mis notandum est conditores sibi plerumqu e jur is dicionem, quam ante fundationem dotationemque
in praediis donatis exercuerunt, sub nomine advocatiae.reservasse. Ceterum de aliis modis acqui-
rendi jus advocatiae copiose egit Pseffinger ad. Vilriarium l. 1. tit. 19. §. 9. not. a. p. n^q.seqq.
(ig) Vid. Hertius in Diss'. de Conjultationibus legibus & judiciis &c. J. 17. in Opp.vol. i. p. 307-
najtkis. §. io. (10)
Verum haec advocatiae ecclesiasticae ratio successu temporis haudpermansit,
cum ea potius, veluti ssumen aliquod, sensim paullatimque e pluribus quasi ri-
vis ac fontibus colle&a ad luam magnitudinem ac vim excreverit. Siquidem ex
Francorum institutisusu frequentari coepit, ut advocati ecclessastici praeter patroci-
nium, quod ecclesiis monasteriisque in judiciis praestare tenebantur, non solum
quandam jurisdi&ionis domesticae speciem expotestate dominica veterum germa-
norum descendentem in colonos atque servos ecclesiae monasteriique exerce-
rent, (ii) sed ut illis etiam ipsa jurisdiftio in bonis & latifundiis ecclesiae collatis
plerumque obveniret. (12) Cujus rei ratio exinde petenda, quod omnia prope-
modum corpora ecclesiastica, inprimis ecclesiae immediatae, immunitate a Ducum
Comitum ordinariorumque,' judicum jurisdi&ione in latifundiis suis ex Regum
munificentia fruebantur, nec tamen jurisdiftio secularis eo seculo in homines ec-
clesiae transire poterat. (13) Notandum porro esb non amplius e scholaflicorum
ordine, prouti in Synodo Carthaginensi cautum erat, sed e proceribus & optima-
tibus hos advocatos ut plurimum adsumtos fuisse: quod iis mirum videri nequit,
quibus compertum est, ecclesias eo tempore frequenter potentia magis quam fa-
cundia* ad ressuas conservandas & adversus potentum oppressionem tuendas in-
diguisse. (14)
De modis constituendi has advocatias paucis videamus. Multi Regum vel
Imperatorum audloritate eas obtinuerunt, (15) alii vero iplorum Praesulum vo-
luntate illas impetrarunt, (16) nonnulli demum fundationis jure insignem hanc
potestatem sibi in ecclesiis a se conditis expresse reservarunt: (17) frequenter
etiam subadvocati ab ipsis advocatis constituebantur, qui tamen mos in Concilio
Khemmsi anno MCXLVIII. can. 6. iterum abrogatus fuit. Etiam Imperator
Fridericus anno MCLV. judiciali sua sententia subadvocatos constituisub poena
amilionis juris advocatiae prohibuit. (18)
Ceterum haec advocatia eccleliaflica ncc uno jure ablblvehntnr, nec sem-
per & ubique ejusdem erat indolis. Complexum jurium in ecclcsiam ejusve
bona
(10) Oeconomos primitus ex brdine ecclesiastico fuisse pluribus argumentis probatum ivit R. P. Gal-
lade in DisT. de Advocatis ecclejiajlicis. C. II. §. %.jeqq. Ceterum officia Advocati, Procuratoris,
Oeconomi, Praepojlti, Viccdomini, male a nonnullis interpretibus promiscue sumuntur. Accura-
tius Spenerus Jur. Pubi. I. II. c. 5. $. 3- n. a. & cum illo Reverendis, ab Honthcim in Hijl. Trev.
diplom. T. I. p. 342. nomen advocati ita generale ftatuit, ut, si ad tutelam ecclesiae praecise
datus fuerit, Protcilor vel Lesensor dicatur; si ad curanda ecclesiae judicia, ejusque civilia jura ad-
minislranda & gerenda, Vicedominus appelletur; si demum ad praesidendum ecclesiae rationibus.
Oeconomus nominetur. Verum har.c distindtionem nec in ipsis veterum monimentis exade sernper
* observatam fuisse negari nequit.
(11) Vid. ChriJ}. Vlrici (Irupen Origines & Antiquit. Hanoverenses Cap. V. §. 2.seqq. ubi hujus
instituti ratio ac vis egregie exponitur.
(12) Grupen 1. cit. Es. Frid. Pusscndorss de jurisdiciione germanica p. 32 V & G. L. Boehmer l.cit.
Hanc jurisdictionem, quam ante exemtionem ecclesiarum monassariorumque Comites vel eorum
Vice-Comites & Vicarii exercebant, Carolingicorum temporibus advocatis ab Episcopo sive Abbate
eledis ex potejiate demandata competiisse bene notavit Grupen 1. all. qui etiam testimonia potejla-
tis judiciariae publicae in caujjis majoribus Episcopis & Abbatibus, eorumque advocatis ab H e n-
ricoII. Conrado Salico & insequentibus Imperatoribus concessae eollegic pag. 217. Jtq.
(13) Boehmer & Pusscndorss loc. citt.
(14) Vid. Cangius voc. Advocatus.
(15) Innumera hujus rei ex diplomatibus collegit exempla Magtrus. Idem etiam docet Imperato-
res ejusmodi advocatias, quae ad se pertinebant, haud raro in Proceres Imperii transtulisse.
(16) Ac primo quidem ex mandato regum; deinde vero ex privilegio Episcopis & Abbatibus induito.
Praeter Magcrum hoc ex diplomatibus illustravit B. G. Struv. in Corpore Juris publici c. 19. §.25.
not. 30. & 51.
(17) Exempla vid. apud Boelimerum l. cit. Magerum Cap. IX. n. 442. ?3°- Struvium l. cit. inpri-
mis notandum est conditores sibi plerumqu e jur is dicionem, quam ante fundationem dotationemque
in praediis donatis exercuerunt, sub nomine advocatiae.reservasse. Ceterum de aliis modis acqui-
rendi jus advocatiae copiose egit Pseffinger ad. Vilriarium l. 1. tit. 19. §. 9. not. a. p. n^q.seqq.
(ig) Vid. Hertius in Diss'. de Conjultationibus legibus & judiciis &c. J. 17. in Opp.vol. i. p. 307-