DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.30676#0428
DE JNGENIORUM MQDERATJQNE
rum Domino psndeant; 8c quando afiirmabant, Deum igooscere vo-
luissse hominibus peccatoribus, 8c aeternam vitam largiri, si modo
Dvangelio parerent, mijjo ad illos^ ex meva gratia, fervatore Jesu
Chrijìo, qui gratiam illam Dei adnuntìaret hominibus^ eosque ad ossi-
cium misericorditer revocaret, Mìraculis etiam additis, quibus fidern
sibi vei apud pertinaces faceret. En quam jejune, quam caute de
Salvatore nofiro Phereponus heic, iicet ex sententia Pelagianorum,
ioquatur. Nullum aliud Ghrifii ministerium memorat, quam Angeli,
seu Nuntii, & Prophetae. Qpid ipse heic sentiat, nescio. Gerte Pe-
lagianos de Ghristo longe magnificentius sensisse nos facile ostende-
re possumus; sed pergamus. Deinde ait, Pelagium confessum fuisse
interdum etiam auxiiium a Deo hominibus suppeditari, quo eorum
animos illustret; 8c regenerationem per Baptismum dari, atque a
ìibero Arbitrio pendere, ut possìt reéfe uti, aut abuti tot divinis
beneficiis. Tandem his verbis orationem suam concludit: EJì igitur^
cm fententia Pelagii, cur Deo gratias agant homines, sed non cur s-
bi placeant, ac plaudant, Asncanae^ aut Punicae Rhetoricae exagge-
ratio suit j quum liberum Arbitrium in sacrilegam superbiam extolle**
re dihJus ejìc
At nos respondemus, non Punicae Rhetoricae exaggerationem
suisse illa vocabula, sed quidem Phereponianae eloquentiae ssolcuios
esse ista di6feria; atque heic Phereponum satis prodere aut ignoran-
tiam non mediocrem, aut nimis turbidos affedfus. Utique multa di-
vinarum Gratiarum genera Pelagius, illiusque gregarii agnoscebant,
eaque magna verborum pompa extollebant, quo imperitis persuade-
retur, se quoque fateri, nos omne bonum Deo optimo ejusque Gra-
tiae debere. Et istas Gratias Augustinus ceterique Gatholici agno-
scebant; immo effecere ipsius Augustini 8c Catholicorum voces, ut
Pelagius nullam primo aliam Gratiam cotifessus, quam Naturam li-
bero Arbitrio praeditam, sensim 8c istas fateretur. Sed non heic si-
ta erat controversia inrer Catholicos, atque Pelagium. Aliam Gra-
tiam in primis necessariam , aliud illudque praestantisiìmum super
omnia Donum, & Adjutorium Dei, . poscebant Catholici, ut con*
fiteretur Peiagius, nempe Gratiam illam, quam naturae viribus in
nobis efficere non possumus; Gratiam, quae in hominum etiam vo-
luntates efficaciter inssuit; Gratiam, quae inta6la Libertate volunta-
tis potest, ac soiet de nolentibus volentes, 8c de inutiliter volenti-
bus utiliter volentes facere, quae liberi Arbitrii vires nimium infir-
mas reficit, 8c Garitatem Dei diffundit in cordibus nostris per Spi-
ritum
rum Domino psndeant; 8c quando afiirmabant, Deum igooscere vo-
luissse hominibus peccatoribus, 8c aeternam vitam largiri, si modo
Dvangelio parerent, mijjo ad illos^ ex meva gratia, fervatore Jesu
Chrijìo, qui gratiam illam Dei adnuntìaret hominibus^ eosque ad ossi-
cium misericorditer revocaret, Mìraculis etiam additis, quibus fidern
sibi vei apud pertinaces faceret. En quam jejune, quam caute de
Salvatore nofiro Phereponus heic, iicet ex sententia Pelagianorum,
ioquatur. Nullum aliud Ghrifii ministerium memorat, quam Angeli,
seu Nuntii, & Prophetae. Qpid ipse heic sentiat, nescio. Gerte Pe-
lagianos de Ghristo longe magnificentius sensisse nos facile ostende-
re possumus; sed pergamus. Deinde ait, Pelagium confessum fuisse
interdum etiam auxiiium a Deo hominibus suppeditari, quo eorum
animos illustret; 8c regenerationem per Baptismum dari, atque a
ìibero Arbitrio pendere, ut possìt reéfe uti, aut abuti tot divinis
beneficiis. Tandem his verbis orationem suam concludit: EJì igitur^
cm fententia Pelagii, cur Deo gratias agant homines, sed non cur s-
bi placeant, ac plaudant, Asncanae^ aut Punicae Rhetoricae exagge-
ratio suit j quum liberum Arbitrium in sacrilegam superbiam extolle**
re dihJus ejìc
At nos respondemus, non Punicae Rhetoricae exaggerationem
suisse illa vocabula, sed quidem Phereponianae eloquentiae ssolcuios
esse ista di6feria; atque heic Phereponum satis prodere aut ignoran-
tiam non mediocrem, aut nimis turbidos affedfus. Utique multa di-
vinarum Gratiarum genera Pelagius, illiusque gregarii agnoscebant,
eaque magna verborum pompa extollebant, quo imperitis persuade-
retur, se quoque fateri, nos omne bonum Deo optimo ejusque Gra-
tiae debere. Et istas Gratias Augustinus ceterique Gatholici agno-
scebant; immo effecere ipsius Augustini 8c Catholicorum voces, ut
Pelagius nullam primo aliam Gratiam cotifessus, quam Naturam li-
bero Arbitrio praeditam, sensim 8c istas fateretur. Sed non heic si-
ta erat controversia inrer Catholicos, atque Pelagium. Aliam Gra-
tiam in primis necessariam , aliud illudque praestantisiìmum super
omnia Donum, & Adjutorium Dei, . poscebant Catholici, ut con*
fiteretur Peiagius, nempe Gratiam illam, quam naturae viribus in
nobis efficere non possumus; Gratiam, quae in hominum etiam vo-
luntates efficaciter inssuit; Gratiam, quae inta6la Libertate volunta-
tis potest, ac soiet de nolentibus volentes, 8c de inutiliter volenti-
bus utiliter volentes facere, quae liberi Arbitrii vires nimium infir-
mas reficit, 8c Garitatem Dei diffundit in cordibus nostris per Spi-
ritum