DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.30676#0517
IN RELIGION. NEGOTIO. LIB. 111. 485
Apostoììcis quisquam singillatim promiserit immunitatem ab errori-
bus in do6lrina Chrifii, nos quoque respondebimus : Nemo. Et hanc
veritatem non arbitror Augustinum exspeóìaise, ut nostris ternpori-
bus a Pherepono edoceretur. Sin autem quaeratur, an eamdem im-
munitatem pollicitus quisquam suerit Apostolicae Sedi Romanae :
non est hujus loci ilia quaestio. Adhuc enim extra chorum saitat
Phereponus, & controversiae statum ignorat. Non, inquam, ab Au-
gustino tum quaerebatur, an ex praecipuo Christi munere Apostoli-
ca Romana Sedes a Doétrina verae Fidei nunquam aberratura fuis-
set ac etset. Ostendebat ilie, Catholicam Ecciesiam esse verum Chri-
sti ovile, quod omnes in eam Notae concurrerent, per quas vel ab
imperita plebe disgnosci potest vera Christi Ecclesia. Ex his Notis
ea conspicua fuit, quod Haereticis legitima Episcoporum successio
ab Apostoiis usque non esset; contra, esset Ecciefìae Catholicae, uti
constabat exemplo Apostolicae Sedis, quacum reliquae omnes Ecck'
siae Cathoiicae sentiebant atque communicabant, tanquam cum uni-
tatis centro, 8c Ecclesiarum omnium Principe Ecciesia. Ecciesiae
itaque Catholicae ornnes ( inter quas Apostolica Sedes praecipuis
praerogativis eminebat), non hac soium Nota, sed aliis etiam ve-
rae EccÌesiae Notis instrudlae , eam Gatholicam Ecciesiam confia-
bant, 8c aperte indicabant, in qua una est veritas atque haereditas
Christi, & contra quam Ioferorum portae nunquam praevaiebunt.
H is Notis destiturae Haereticorum Ecciesiae, nonnisi ossicinae men-
dacii appellandae fuerunt.
Porro Phereponus, cujus plurimum interest suum Haereticis im-
perriri patrocinium, tanquarn levia argumenta contemnit Judicium
piebìs, Conciliorum gravitatern, 8c Miracuiorum majestatem, quibus
Augustinus ait damnatos fuisse Haereticos. Concilia enim ( ut ipse
nos rnouet ) 8c plebis consensus, tam salsis savers pojsunt, quam ve*
ris. Ouod esi ad consensum judiciumque Christiani popuii, si cum
gravibus quibuldam circumliantiis & qualitatibus conjungatur, firmis-
simum etiam potest esse verae doélrinae, germanaeque Traditionis,
indicium. Qiium nempe quispiam in Ecciesia Dei nova 8c inaudita
Dogmata venditare incipit, quae ipsemet populus contraria depre-
hendit sententiis a Majoribus acceptis, 8c omnium consensione du-
dum sacratis. Tunc a Doéfrìna Christi 8c Apostoiorutn abhorrere
nupera illa inventa, piurimum persuadet populorum ipsorum consen-
fus eadem exsecrantium, eorumque propoias una voce damnantium.
Nisi enim popuius Christianus aiiqua nova superstìtione imbutus de-
mon-
Apostoììcis quisquam singillatim promiserit immunitatem ab errori-
bus in do6lrina Chrifii, nos quoque respondebimus : Nemo. Et hanc
veritatem non arbitror Augustinum exspeóìaise, ut nostris ternpori-
bus a Pherepono edoceretur. Sin autem quaeratur, an eamdem im-
munitatem pollicitus quisquam suerit Apostolicae Sedi Romanae :
non est hujus loci ilia quaestio. Adhuc enim extra chorum saitat
Phereponus, & controversiae statum ignorat. Non, inquam, ab Au-
gustino tum quaerebatur, an ex praecipuo Christi munere Apostoli-
ca Romana Sedes a Doétrina verae Fidei nunquam aberratura fuis-
set ac etset. Ostendebat ilie, Catholicam Ecciesiam esse verum Chri-
sti ovile, quod omnes in eam Notae concurrerent, per quas vel ab
imperita plebe disgnosci potest vera Christi Ecclesia. Ex his Notis
ea conspicua fuit, quod Haereticis legitima Episcoporum successio
ab Apostoiis usque non esset; contra, esset Ecciefìae Catholicae, uti
constabat exemplo Apostolicae Sedis, quacum reliquae omnes Ecck'
siae Cathoiicae sentiebant atque communicabant, tanquam cum uni-
tatis centro, 8c Ecclesiarum omnium Principe Ecciesia. Ecciesiae
itaque Catholicae ornnes ( inter quas Apostolica Sedes praecipuis
praerogativis eminebat), non hac soium Nota, sed aliis etiam ve-
rae EccÌesiae Notis instrudlae , eam Gatholicam Ecciesiam confia-
bant, 8c aperte indicabant, in qua una est veritas atque haereditas
Christi, & contra quam Ioferorum portae nunquam praevaiebunt.
H is Notis destiturae Haereticorum Ecciesiae, nonnisi ossicinae men-
dacii appellandae fuerunt.
Porro Phereponus, cujus plurimum interest suum Haereticis im-
perriri patrocinium, tanquarn levia argumenta contemnit Judicium
piebìs, Conciliorum gravitatern, 8c Miracuiorum majestatem, quibus
Augustinus ait damnatos fuisse Haereticos. Concilia enim ( ut ipse
nos rnouet ) 8c plebis consensus, tam salsis savers pojsunt, quam ve*
ris. Ouod esi ad consensum judiciumque Christiani popuii, si cum
gravibus quibuldam circumliantiis & qualitatibus conjungatur, firmis-
simum etiam potest esse verae doélrinae, germanaeque Traditionis,
indicium. Qiium nempe quispiam in Ecciesia Dei nova 8c inaudita
Dogmata venditare incipit, quae ipsemet populus contraria depre-
hendit sententiis a Majoribus acceptis, 8c omnium consensione du-
dum sacratis. Tunc a Doéfrìna Christi 8c Apostoiorutn abhorrere
nupera illa inventa, piurimum persuadet populorum ipsorum consen-
fus eadem exsecrantium, eorumque propoias una voce damnantium.
Nisi enim popuius Christianus aiiqua nova superstìtione imbutus de-
mon-