5 Ó4 DE INGENIORUM MODERATIONE
(3am esse, cum Ratio rc£ìa, tum disciplina Ecclesiae satis aper-
te nos docent.
Regrediamur nunc ad Augustini Libros de Ordine, in quibus
quum vir sanélus ingenium Monnicae parentis suae commendasset,
Phereponus pag. 478. Animadv. accusationis novae ansam arripit,
inquiens: Si haec in fermone samiliari matri dixijset Augusìinus, 'vi-
tuperari fane non posfet, immo sorte laudaretur pietatis causfa: fed
haec nefcio cjuomodo fcribere fujìinuerit ad virum eruditumy atque
edere. Legamus, quaenam tasdem sint immodica ista encomia ia
suam matrem ab Augustino congesta. Nobifcum (inquit Lib. 2. cap.
I. de Ord. ) erat etiam mater nofìra, cujus ingenium, atque in res
divinas inslammatum animum, cum antea conviHu diuturno & dili-
genti confideratione perspexeram , tum vero in quadam disputationc
non parvae rei &c. tanta mibi msns ejus apparuerat, ut nihil aptius
verae Phtlofophiae videretur. Necesse est nimium delicatus sit, aut
nimis adversus Augustinum animatus Censor iste, quando hac de
eaussa vituperandum putat Augustinum. Lege tot Dialogos, tot Li-
bros exceiientium virorum; simìiia & longe majora ubique reperies,
quae aut veritas confirmat, aut certe amor honestissìmus displicerc
auditoribus non sinit. Quod si Pherepono judice vel foret laudandus
Augustinus, ubi eadem suae matri in familiari sermone dixisset ; cur
idem praestitisse in edito Libro ssagitium fuit? Immo si falsa ea laus
reputanda eft, gravius peccasset filius, quod matri suae in faciem
adulatus suisset, faìsamque persuasionem bonae anui ingessisser. Quan-
quam quis in ea laude sobrietatem desideret? Inquit Auguflinus, se
ìngenium illud, eamque mentem, & eum in res divinas inslamma-
tum animum ( quae verba sibi reticenda Phereponus non sine caussa
duxit) ut nihil aptius verae Philosophiae videretur. Non exhibet iÌ-
le nobis egregiam quampiam in Monnica ( liceat ita mihi dicere )
Philosophissam , sed ejus mentem ingeuio ejusmodi instrufìam , 8c
ardore in res divinas ita accensam commemorat, ut aptissima esset
ad veram Philosophiam. Quae iaus piis etiam nonnullis feminis no-
flra hac aetate convenire potest, quamvis nuilam unquam Phiioso-
phiae dederint operam. Quanto autem magis in Monnicam cadere
eadem laus potuit, cujus prudentiam, pietatem, 8c reliquas cordis
8c mentis virtutes sincere expositas habemus in Confessionum Libris?
Sed inquit Phereponus, se nescire quomodo haec scribere atque
edere Augustinus sustinuerit, quum praeserttm Liber de Vita beatay
tibi euimta illa Monnicae responsa leguntur7 edendus etiam esset : eum
enim
(3am esse, cum Ratio rc£ìa, tum disciplina Ecclesiae satis aper-
te nos docent.
Regrediamur nunc ad Augustini Libros de Ordine, in quibus
quum vir sanélus ingenium Monnicae parentis suae commendasset,
Phereponus pag. 478. Animadv. accusationis novae ansam arripit,
inquiens: Si haec in fermone samiliari matri dixijset Augusìinus, 'vi-
tuperari fane non posfet, immo sorte laudaretur pietatis causfa: fed
haec nefcio cjuomodo fcribere fujìinuerit ad virum eruditumy atque
edere. Legamus, quaenam tasdem sint immodica ista encomia ia
suam matrem ab Augustino congesta. Nobifcum (inquit Lib. 2. cap.
I. de Ord. ) erat etiam mater nofìra, cujus ingenium, atque in res
divinas inslammatum animum, cum antea conviHu diuturno & dili-
genti confideratione perspexeram , tum vero in quadam disputationc
non parvae rei &c. tanta mibi msns ejus apparuerat, ut nihil aptius
verae Phtlofophiae videretur. Necesse est nimium delicatus sit, aut
nimis adversus Augustinum animatus Censor iste, quando hac de
eaussa vituperandum putat Augustinum. Lege tot Dialogos, tot Li-
bros exceiientium virorum; simìiia & longe majora ubique reperies,
quae aut veritas confirmat, aut certe amor honestissìmus displicerc
auditoribus non sinit. Quod si Pherepono judice vel foret laudandus
Augustinus, ubi eadem suae matri in familiari sermone dixisset ; cur
idem praestitisse in edito Libro ssagitium fuit? Immo si falsa ea laus
reputanda eft, gravius peccasset filius, quod matri suae in faciem
adulatus suisset, faìsamque persuasionem bonae anui ingessisser. Quan-
quam quis in ea laude sobrietatem desideret? Inquit Auguflinus, se
ìngenium illud, eamque mentem, & eum in res divinas inslamma-
tum animum ( quae verba sibi reticenda Phereponus non sine caussa
duxit) ut nihil aptius verae Philosophiae videretur. Non exhibet iÌ-
le nobis egregiam quampiam in Monnica ( liceat ita mihi dicere )
Philosophissam , sed ejus mentem ingeuio ejusmodi instrufìam , 8c
ardore in res divinas ita accensam commemorat, ut aptissima esset
ad veram Philosophiam. Quae iaus piis etiam nonnullis feminis no-
flra hac aetate convenire potest, quamvis nuilam unquam Phiioso-
phiae dederint operam. Quanto autem magis in Monnicam cadere
eadem laus potuit, cujus prudentiam, pietatem, 8c reliquas cordis
8c mentis virtutes sincere expositas habemus in Confessionum Libris?
Sed inquit Phereponus, se nescire quomodo haec scribere atque
edere Augustinus sustinuerit, quum praeserttm Liber de Vita beatay
tibi euimta illa Monnicae responsa leguntur7 edendus etiam esset : eum
enim