DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.32043#0008
i DE GRAECAE LINGUAE
excidissent, heres una & illorum gloriam reparasti, tuamque ultenin
proniovisti. Audimus modo magna iila, serisque commendanda po-
steris nomina Petrarcae, aliorumque virorum, quibus adnitentibus
seculorum incuria felici admodum exitu castigata primum fuit, red-
ditaeque suo soio Graecae, Latinaeque literae . Miramur Joannis
Pìci, Marsiiii Ficìni, Poiitiani, Pontani, caeterorumque ingenia,
qui editis operibus subiimiorem, aut dulciorem compiexi suot studio-
rum partem. Immo quae non vidit praeteritum seculum quacum-
que in scientia praeceiìere Italorum capita? dum & ipsa Mutinensìs
civitas praeter tot aiios eodem tempore tres eximios numeraret vi-
ros, Moisam cognomento divinum, Gasteivitreum, Garoiumque Si«
gonium, quo decedente reiiquum periisse gentis Itaiae lumen Li-
pssus affirmavit. Verum neque iilis pares, neque proximos nuac
temporis reperimus, quodque doiendum magis, neque speratnus. Ste-
dt initio hujus seculi Italiae fortuna, atque ad exteros perrexit, quà
ut ante a nobis literarum saporem ebiberant, sic nos modo earum
cultu exuperant. Videre est apud Francos, apud Germanos, atque
adeo apud omnes heterodoxos quo in honoris cuimine, Sc usu loca-
tum sit scire, ut sane duorum seculorum progressu tot inde inge-
niorum monstra prodierint, quot aevo ingenti desiderare temeritati
pene sit proximum. Neque tarnen haec nobis inopia in caeii, ac
regionis infoecunditate sita , sed in tempomm potius perversitate.
Licet autem querìmoniis parcam queis pufillus Poerarum orbis quò-
tannis indulget, adhuc a veritate non temperandum, id nostra con-
tigiste desidia, fafìumque iliiberalicate potentum, ut quod in ftudiis
Italia posset, illud 8c noiiet. Equidem queruius homo ncn sum,
quum homines sine gratia, aut ambitione, ipsiusque tantum con-
scientiae pretio ad virtutem arbitrer devehendos. At in aperto quo-
que eft praecipuos iaboris cardines in praemii fpe versari, sudorem-
que ideo piacere, quia fru6Iiferum. Et’fane te non fugit, quibus
impensis, ac opibus ftudiosorum operas redemerit hodiernus Gaiio-
rum Rex, dum in ipsis Matheseos, ac Philosophiae experimentis,
smperque in Geographiae expìorarionibus plura centena aureorum
miliia erogaverit, voluminum editiones promoverit, & doéios ple-
rosque aut novis constitutis Academiis, aut sublimi beneficentià bea-
rit. Vincimur quidem nos Itaii volentes, sed quodnam majus pro-
brum, quam quod nobis olim fiiit pecuiiare decus, ab ipsis nunc
praeripi haereticis hoc ununa moiientibus, ut gravibus addi6Ii stu-
diis muita in nos congerant, meiioremque causam tueri videantur *
excidissent, heres una & illorum gloriam reparasti, tuamque ultenin
proniovisti. Audimus modo magna iila, serisque commendanda po-
steris nomina Petrarcae, aliorumque virorum, quibus adnitentibus
seculorum incuria felici admodum exitu castigata primum fuit, red-
ditaeque suo soio Graecae, Latinaeque literae . Miramur Joannis
Pìci, Marsiiii Ficìni, Poiitiani, Pontani, caeterorumque ingenia,
qui editis operibus subiimiorem, aut dulciorem compiexi suot studio-
rum partem. Immo quae non vidit praeteritum seculum quacum-
que in scientia praeceiìere Italorum capita? dum & ipsa Mutinensìs
civitas praeter tot aiios eodem tempore tres eximios numeraret vi-
ros, Moisam cognomento divinum, Gasteivitreum, Garoiumque Si«
gonium, quo decedente reiiquum periisse gentis Itaiae lumen Li-
pssus affirmavit. Verum neque iilis pares, neque proximos nuac
temporis reperimus, quodque doiendum magis, neque speratnus. Ste-
dt initio hujus seculi Italiae fortuna, atque ad exteros perrexit, quà
ut ante a nobis literarum saporem ebiberant, sic nos modo earum
cultu exuperant. Videre est apud Francos, apud Germanos, atque
adeo apud omnes heterodoxos quo in honoris cuimine, Sc usu loca-
tum sit scire, ut sane duorum seculorum progressu tot inde inge-
niorum monstra prodierint, quot aevo ingenti desiderare temeritati
pene sit proximum. Neque tarnen haec nobis inopia in caeii, ac
regionis infoecunditate sita , sed in tempomm potius perversitate.
Licet autem querìmoniis parcam queis pufillus Poerarum orbis quò-
tannis indulget, adhuc a veritate non temperandum, id nostra con-
tigiste desidia, fafìumque iliiberalicate potentum, ut quod in ftudiis
Italia posset, illud 8c noiiet. Equidem queruius homo ncn sum,
quum homines sine gratia, aut ambitione, ipsiusque tantum con-
scientiae pretio ad virtutem arbitrer devehendos. At in aperto quo-
que eft praecipuos iaboris cardines in praemii fpe versari, sudorem-
que ideo piacere, quia fru6Iiferum. Et’fane te non fugit, quibus
impensis, ac opibus ftudiosorum operas redemerit hodiernus Gaiio-
rum Rex, dum in ipsis Matheseos, ac Philosophiae experimentis,
smperque in Geographiae expìorarionibus plura centena aureorum
miliia erogaverit, voluminum editiones promoverit, & doéios ple-
rosque aut novis constitutis Academiis, aut sublimi beneficentià bea-
rit. Vincimur quidem nos Itaii volentes, sed quodnam majus pro-
brum, quam quod nobis olim fiiit pecuiiare decus, ab ipsis nunc
praeripi haereticis hoc ununa moiientibus, ut gravibus addi6Ii stu-
diis muita in nos congerant, meiioremque causam tueri videantur *