DOI Seite / Zitierlink:
https://doi.org/10.11588/diglit.32043#0446
44-0 ANECDOT A
pìa valere, ut rrsaximi ponderis, suromaeque aufìoritatis apud me
semper fatura sint quum praeconia, tum hortamenta a te profcéfa.
Atque istud meum de te judìcium non soiius famae consensu, sed
ipsà experientià meà saepe numero confirmatum fuit. Quoties enim
te in variis dissicultatibus consului, quae se mihi osserebant in am*
plissimo eruditionis stadio, taiem toties in te rerum copiam, &
Graecae Linguae, totiusque antiquitatis peritiam invenì , qualem
pauci alsequantur, 8c in paucis demirari solemus. Iilud soium (&
pace tua dixerim ) satis probare non potui, quod nimirum serme
tibi uni scire, tibique in sipario canere contentus, non iis, quibus
certissimè poteras, Rempubiicam literariam affecisti beneficiis. Sed
tu maiuisti modestiae tuae, ac eruditionis conscientia frui, quam
fìudiorum tuorum fruèlus his difficiilimis evuigare temporibus, qui-
bus quurn in fastidiosos, aut maiedicos Leélores faciìè impingatur,
vix aiiis, vix sibi placeat Scriptor, honestae quietis, noo turbidae
gloriae cupidus. Quo in consilio si te sequerer, potiore id etiam ,
quam tu, ratione sacerem, & ingenii mei fortunae, viribusque lon-
gè minoribus prudentiùs consulerem. Verum mihi jam placuit ai>
daciùs procedere, tuisque potius auscuitare adhortationibus, quam e-
xemplo tuo. Quamobrem qyum haec edere in animum induxerim,
quìbus pro tua humarsitate, 8c doèfrina non unum contuiifìi benefi-
cium, nihil antiquius habui, quam aliquem deligere iocum, ubi te*
fìarer 8c me gratum, Sc te omni commendatione digmssimum. Tuo
igitur nomini inscriptam volo Disquisitionem ifìam. qua mihi pro-
positum est, Julii I. Romani Pontificis famam ab Haereticorum ca-
lumniis vindicare. Et hoc quidem in praesentia facsiè posfumus,
quando nobis mooumentum illud oblatum est, per quod olim Ec-
clesiae Gatholicae, tanti Praesulis ementito nomine, se saéìuros es-
se fucum speraverant Eutychiani. Quid enim veritatem clariùs o-
fìendat, quam ipsam prodere mendacìi cfficinam, ipsumque omniuna
oculis figmentum objicere? Certe haec illa est Epistola, quae du-
biam S. Julii fidem apud veteres aliquot fecit, quaeque posteriori-
bus etiarn secuiis negotium facestere visa est, incertis nempe in
eam , quippe ignotam , projatis sententiis. Rem igitur quum gratam
eruditis, tum S, Pontificis memoriae utilem praestabimus, si edito
samosissimo hoe foetu per nos fiet, ut de iliius falsitate, 8c de Hae-
reticorum fraude, omnibus jadicare io posterum liceat.
Jnter .antiquos Scriptores qui piimus de hac Epistola mentio-
nem fecerit, Gennadius est in Lib. de Scriptor, Ecdesi Gap. II. ita
scri-
pìa valere, ut rrsaximi ponderis, suromaeque aufìoritatis apud me
semper fatura sint quum praeconia, tum hortamenta a te profcéfa.
Atque istud meum de te judìcium non soiius famae consensu, sed
ipsà experientià meà saepe numero confirmatum fuit. Quoties enim
te in variis dissicultatibus consului, quae se mihi osserebant in am*
plissimo eruditionis stadio, taiem toties in te rerum copiam, &
Graecae Linguae, totiusque antiquitatis peritiam invenì , qualem
pauci alsequantur, 8c in paucis demirari solemus. Iilud soium (&
pace tua dixerim ) satis probare non potui, quod nimirum serme
tibi uni scire, tibique in sipario canere contentus, non iis, quibus
certissimè poteras, Rempubiicam literariam affecisti beneficiis. Sed
tu maiuisti modestiae tuae, ac eruditionis conscientia frui, quam
fìudiorum tuorum fruèlus his difficiilimis evuigare temporibus, qui-
bus quurn in fastidiosos, aut maiedicos Leélores faciìè impingatur,
vix aiiis, vix sibi placeat Scriptor, honestae quietis, noo turbidae
gloriae cupidus. Quo in consilio si te sequerer, potiore id etiam ,
quam tu, ratione sacerem, & ingenii mei fortunae, viribusque lon-
gè minoribus prudentiùs consulerem. Verum mihi jam placuit ai>
daciùs procedere, tuisque potius auscuitare adhortationibus, quam e-
xemplo tuo. Quamobrem qyum haec edere in animum induxerim,
quìbus pro tua humarsitate, 8c doèfrina non unum contuiifìi benefi-
cium, nihil antiquius habui, quam aliquem deligere iocum, ubi te*
fìarer 8c me gratum, Sc te omni commendatione digmssimum. Tuo
igitur nomini inscriptam volo Disquisitionem ifìam. qua mihi pro-
positum est, Julii I. Romani Pontificis famam ab Haereticorum ca-
lumniis vindicare. Et hoc quidem in praesentia facsiè posfumus,
quando nobis mooumentum illud oblatum est, per quod olim Ec-
clesiae Gatholicae, tanti Praesulis ementito nomine, se saéìuros es-
se fucum speraverant Eutychiani. Quid enim veritatem clariùs o-
fìendat, quam ipsam prodere mendacìi cfficinam, ipsumque omniuna
oculis figmentum objicere? Certe haec illa est Epistola, quae du-
biam S. Julii fidem apud veteres aliquot fecit, quaeque posteriori-
bus etiarn secuiis negotium facestere visa est, incertis nempe in
eam , quippe ignotam , projatis sententiis. Rem igitur quum gratam
eruditis, tum S, Pontificis memoriae utilem praestabimus, si edito
samosissimo hoe foetu per nos fiet, ut de iliius falsitate, 8c de Hae-
reticorum fraude, omnibus jadicare io posterum liceat.
Jnter .antiquos Scriptores qui piimus de hac Epistola mentio-
nem fecerit, Gennadius est in Lib. de Scriptor, Ecdesi Gap. II. ita
scri-