LUDOVICI ANTONII MURATORU
In lacra Liturgia recurrit, & a
sera antiquitate comnnendatur. In-
teger verò Ganon Missae decurrit
ulque ad Lìbera eos, quaesumus,
Domine, quo recitato nihii
aliud subjungitur in Gregoriano,
nìh Pax Domini s\t femper voùi-
scum. Respondetur: £/• fpi-
vitu tuo. Neque plura habes in
Sacramentario Geiasiano; immo
nulla ibi mentio Agnus Dsi. Prae-
terea in Gregoriano nuiia sunt
verba de fra&ione consecrati Pa-
nis, 8c in Gorpus Christi imrnu-
tati, neque de immissione particu-
iae in Galicem, neque referuntur
iila magni momenti verba, a Sa-
cerdote recitanda, idest : Haec com-
mixtio (D 1 confecratio Corporis &c.
Frafìio haec ex Apostoiica tradi-
tione rnanasse creditur , eamque
etiam Orientales Ghristi Fìdeles
ab antiquis Secuiis usurpant ad
deilgnandam Domini Passionem.
Dubitare autem non polsumus,
quin Ecclesia Romana supra lau-
datis verbis ad Fraéfionem fuerit
usa, quum in Ordine Primo Ro-
mano, cujus frequens mentio est
apud Amalarium, & quem Ma-
bilionius Seculo Ghristi Nono ion-
ge superiorem censet, eadem for-
mula praescribatur, videlicet Fiat
commixtio, seu Haec commixtio (Dc.
Neque haec tantùm dessderantur
in Sacrarnentario Gregoriano, sed
& cerera de Pace danda, quam
olim OicuÌum sandìum confirma-
bat. Omissa quoque videas, quae
precedunt & subsequuntur Gom-
munionem Sacerdotis & Populi
Fìdelis ; quum tamen compertum
sit, Sacerdotem, porrigentem Po-
pulo caelestem Panem, usum fuis-
se verbis iliis : Corpus Domini (Dc.
8c communicantes respondisse : A-
m x
msn. Antiquissìma quoque est for-
muia: Ite\ Mijfa ejì, uti 8c aii-
qua Benediliionis species in fine
Missae non solum in vetustis Ro-
manae Ecclesiae Ordinibus, sed
etiam a Rhabano Mauro (a), 8c
ab Amalario (b) memorata; quo-
rum taraen mentionem frustra ab
eodem Sacramentario expeéfes. Ut
opinari fas est, quod nunc & O-
rationum & Rituum in vetustis
Libris desideratur, suppiebant o-
lim Episcopi 8c Presbyteri, sive
memoria complexi quidquid scri-
pto traditum non fuerat ad com-
piementum Sacrificii 8c Gommu-
nionis, iive potius quìa, ut nunc
etiam fieri videmus, scripta ea
haberent in tabella Aitari (uper-
posita, quam pro oppurtunitate
consulebant; nam fidere memoriae
non omnes poisunt, neque tutum
in rebus tanti momenti est. At-
que haec satis sint de Sacramen-
tario Gregoriano. Quaìis autem
sit charaéferum forma in Vatica-
no Codice, unde ista expressa sue-
runt, in specimine sequenti in-
tueberis, quod ad me misit P.
Blanchinius,
CA-
r) Rhabanus Maurus Lib. I. Cap. XXXIII. de Tnstit. Cler._ ■
t) i\maianus in Eglogisj & Lib. III, Cap. XXXVI, de Qivin, OfSic3
In lacra Liturgia recurrit, & a
sera antiquitate comnnendatur. In-
teger verò Ganon Missae decurrit
ulque ad Lìbera eos, quaesumus,
Domine, quo recitato nihii
aliud subjungitur in Gregoriano,
nìh Pax Domini s\t femper voùi-
scum. Respondetur: £/• fpi-
vitu tuo. Neque plura habes in
Sacramentario Geiasiano; immo
nulla ibi mentio Agnus Dsi. Prae-
terea in Gregoriano nuiia sunt
verba de fra&ione consecrati Pa-
nis, 8c in Gorpus Christi imrnu-
tati, neque de immissione particu-
iae in Galicem, neque referuntur
iila magni momenti verba, a Sa-
cerdote recitanda, idest : Haec com-
mixtio (D 1 confecratio Corporis &c.
Frafìio haec ex Apostoiica tradi-
tione rnanasse creditur , eamque
etiam Orientales Ghristi Fìdeles
ab antiquis Secuiis usurpant ad
deilgnandam Domini Passionem.
Dubitare autem non polsumus,
quin Ecclesia Romana supra lau-
datis verbis ad Fraéfionem fuerit
usa, quum in Ordine Primo Ro-
mano, cujus frequens mentio est
apud Amalarium, & quem Ma-
bilionius Seculo Ghristi Nono ion-
ge superiorem censet, eadem for-
mula praescribatur, videlicet Fiat
commixtio, seu Haec commixtio (Dc.
Neque haec tantùm dessderantur
in Sacrarnentario Gregoriano, sed
& cerera de Pace danda, quam
olim OicuÌum sandìum confirma-
bat. Omissa quoque videas, quae
precedunt & subsequuntur Gom-
munionem Sacerdotis & Populi
Fìdelis ; quum tamen compertum
sit, Sacerdotem, porrigentem Po-
pulo caelestem Panem, usum fuis-
se verbis iliis : Corpus Domini (Dc.
8c communicantes respondisse : A-
m x
msn. Antiquissìma quoque est for-
muia: Ite\ Mijfa ejì, uti 8c aii-
qua Benediliionis species in fine
Missae non solum in vetustis Ro-
manae Ecclesiae Ordinibus, sed
etiam a Rhabano Mauro (a), 8c
ab Amalario (b) memorata; quo-
rum taraen mentionem frustra ab
eodem Sacramentario expeéfes. Ut
opinari fas est, quod nunc & O-
rationum & Rituum in vetustis
Libris desideratur, suppiebant o-
lim Episcopi 8c Presbyteri, sive
memoria complexi quidquid scri-
pto traditum non fuerat ad com-
piementum Sacrificii 8c Gommu-
nionis, iive potius quìa, ut nunc
etiam fieri videmus, scripta ea
haberent in tabella Aitari (uper-
posita, quam pro oppurtunitate
consulebant; nam fidere memoriae
non omnes poisunt, neque tutum
in rebus tanti momenti est. At-
que haec satis sint de Sacramen-
tario Gregoriano. Quaìis autem
sit charaéferum forma in Vatica-
no Codice, unde ista expressa sue-
runt, in specimine sequenti in-
tueberis, quod ad me misit P.
Blanchinius,
CA-
r) Rhabanus Maurus Lib. I. Cap. XXXIII. de Tnstit. Cler._ ■
t) i\maianus in Eglogisj & Lib. III, Cap. XXXVI, de Qivin, OfSic3