Muratori, Lodovico Antonio [Hrsg.]: Antiquitates Italicae Medii Aevi, Sive Dissertationes De Moribus, Ritibus, Religione, Regimine, Magistratibus, Legibus ... post declinationem Rom. Imp. ad Annum usque MD: Omnia Illustrantur, Et Confirmantur Ingenti Copia Diplomatum Et Chartarum Veterum, Nunc primùm ex Archivis Italiae depromtarum, Additis Etiam Nummis, Chronicis, Aliisque Monumentis Numquam Antea Editis (Band 5) (Arretii, 1774) [Cicognara, 2496-5]

21 t ANTIPUIT.

verios Populos attraxis, qui ad ma-
jorem pompam illuc cum sms Cano-
ciis convenere. Honoris etiam caussa
Carrociis ipsi nomen indere consueve-
runt. Audi Rolandinum loco supra
iaudato ita loquentem de origine Car-
rocii Patavini: Respicies fupra Mltare
majoris Ecciesiae Paduanae in picluris
pulcve & artisiciose protratlis, Milo-
nem tunc Episcopum Paduanum , Re-
gem Conadum, & Reginam uxorem
ejus nomine Bertam. Quae Regina pe-
tiit pro Populo Paduano a Rege, ut
Paduanis gratiam saceret , ut aedisica-
vent Carrocium, quod eis lAttila Tyran-
nus dssiruxerat siyc. Intercedente Regink
istam graiiam habuemnt. Fulgentissi-
tnum fecerunt Carrccium, <& ad ipsius

Reginae memoriam csi honorem impo-
suerunt Carrocio nomen Berta: quo qui-
dem nomine vocatur hodie & vocabitur
in aeternum . Putidam fabulam nemo
non videt in Carrocio ab Attila
tot ante Secula confra&o. Sed bo-
nus Rolandinus, egregius alioqui Scri-
ptor rerum sui temporis, in eo quo-
cue fallitur, quod Conradum Regem
heic nobis obtrudit. Henricum IV.
Regem, Tertium inter Augufios ,
significare ille, ut puto, voluit ,
cujus uxor Bertha Patavinis carissi-
ma fuisse, & apud eos etiam tumu-
lum , nescio an certo auffore, inve-
nisse traditur. Quo autem nomine
Carrocia sua Cremonenses & Par-
menses difiinguerent, indicavit nobis
Anonymus Au£ior Chronici Parmen-
sis Tomo IX. Rer. Italicar. ad An-
num MCCLXXXI. describens resti-
tutionem utrimque fassam Carrocii
Parmensis, quod vocahatur Regolium
Parmae, & Crsmonensis, quod vocaba-
tur Gajardus .

■ At£i lie h eic minime reficenda ,
quae habet Au£for Chronici Eften-
sis Tomo XV, Rer, Italicar. ad xpsum

A

B

G

D

II AEVI 212

Annum MCCLXXXI. cle eadem pcr-
mutatione Carrociorum , ut discas ,
quanto in honore foret ejusmodi Cur-
ruum institutum . Cambium , inquit,
& permutatio facla est cum rnagno
gaudio de Carrociis acceptis, inter Com-
mune Parmae ex una parte, & Com-

nuine Cremonae ex alid: quia pax sada
inter eos erat. Propter hoc dicium Com-
mune Cremonae incepit bene facere, quia
ipsi secerunt valde bene praeparare Car~
rocium Parmae, & pingere de novo:
& secit sieri Vexillum de novo : qui
Carrocius vocabatur Blancardus. Et di-
cii Cremcnenses didlum Carrocium con-
duxerunt snper Diflridlum Pavmae , in
lozo, ubi dicitur ^Arcinoldum, cum tri-
bus paviis bobum, coopertis purpura &
gendali / sisi ibi ditlum Carrotium cum
bobus praediciis sic coopertis dederunt &
refiituevunt diclo Communi Parmae . Et
die Dominico sequenti diBi Parmenses
diclum Carrocium Parmam conduxerunt
cum magno gaudio & laetitia . Sed ut
luculentius intelligas, quanti aesti-
maretur ja£Iura aut recuperatio Car-
rocii, lege etiam quae sequuntur:
Et Potefias Civitatis Mutinae cum ma-
gna quaniitate Magnatum diclae Civi-
tatis, & etiam multi de Civitate Re-
gii, iverunt Parmam , & ibi gaudium
demonjlravemnt cie diffio Canocio. Per-
git dicere Historicus, a Parmensibus
quoque redditum fuisse Cremonensi-
bus eorum Carrocium cum tribus pa-
riis boum coopevtis scavlato & syndone j
qui Cavrocius vocabatuv Berta . Mirum
est, quantopere discordes inter se
fuerint hi duo Historici. Parmensis
scribit, Carrocio Parmensium fuilse
nomen Regolium, Cremonensium ver6
Gajardus: contra Estensis Cremonensi
nomen Bertae, & Parmensi nomen

Blancardi tribuit. Quod novi, Anto-
nius eriam Campius in Histor. Cre-
monenst suae patriae Carrocium affir-

mat