Muratori, Lodovico Antonio [Hrsg.]: Antiquitates Italicae Medii Aevi, Sive Dissertationes De Moribus, Ritibus, Religione, Regimine, Magistratibus, Legibus ... post declinationem Rom. Imp. ad Annum usque MD: Omnia Illustrantur, Et Confirmantur Ingenti Copia Diplomatum Et Chartarum Veterum, Nunc primùm ex Archivis Italiae depromtarum, Additis Etiam Nummis, Chronicis, Aliisque Monumentis Numquam Antea Editis (Band 8) (Arretii, 1775) [Cicognara, 2496-8]

s

49 1

t ANTIQUIT. MEDII AEVl

Poecarum ,\ Historicorum , Oratorum ,
immo &'ipsius sacrae Scripturae, San-
storumque Patrum Libros explica-
rent: quae cor.suetudo in Castellis
nonnullis nostra adhuc tempestate per-
durat. Propterea , ut puto, Johannes
Monachus in Vita San£fi Odonis Clu-
niacensis Abbatis, Tomo V. A£ìor.
Sanilor. Benedi£ìin. Mabiilonii, cir-
citer Annum DCCCCL, scripsit, san-
£Jum illum virum, Anno aetatis de-
cimo nono Grammaticae *4nis libsra-
lihus siudiìs educatum fuisse : quasi
Grammaticae studere idem foret, ac
ccteris Artibus Liberalibus operam
dare. Tta Monachus illa natione I-
talus. Quod etiam animadvertas ve-
lim, Dungalus, seu Dungallm ille ,

A

49 2

B

tus. Heic autem petas , cur usque e
Scotia , & non potiùs ex vicina Gal-
lia, excitus est Literarum Magister.
Jam iupra vidimus , ipsam quoque
Galliam exteris tunc indiguisse subsi-
diis. Neque enim silenda ìaus Bri-
tanniae, Scotiae, ac Hiberniae, quae
studio Liberalium Artium eo tempo-
re antecellebant reliquis Occidentali-
bus Regnis, & curi praesertim Mo-
nachorum , qui Literarum gloriam ,
alibi aut languentem aut depressam ,
in iis regionibus impigre sul'citarant
atque tuebantur. Debet autem Gal-
lia P'Iacco Alcuino in primis, quem
ex Britannia accitum, sive sibi in
Romano itinere oblatum , Carolus
Magnus Praeceptorem habuit, & Scho-

cui commendatam nuper vidimus Scho- G lae Palatinae suae praefecit, quod a-

lam Ticinensem, Scotus , simulque
Monachus & ipse fuit , ut infra o-
stendam . Nonne hinc etiam disci-
mus, quo in loco tunc esset Lìtera-
rum fortuna apud Italos, quando vel
ab ipsa Scotia, sive Hibernia, ad e-
rudiendos juvenes evocandi fuere Prae-
ceptores ? Accedit, quod Dungalus
idem in calce sui Opusculi contra
Claudium Taurinensem Episcopum ,
qui adversus sacras Imagines invehe-
batur, de eo haec habet: Proptcr i-
siam autem insanissimam ptrversitatcns
rsnuit ad ccnvtntum occurrcre Episcopo-
vum, vocans illorum Synodum congrtga-
tionem jlsinorum. Do£tissimus sane vir
quanquam in Haeresim prolapsus ,
Claudius fuit, naiìone Hispanus.Non
alià ratione is credendus est tam in-
lionesto vocabulo onerasse Italicos
Praesules, nisi quod eos nosset, aut
existimaret in Licerarum studio ho-
spites, aut certe nunquam sibi ea-
rum professione comparandos. Neque
verò ex Italis quisquam pedem cum
Claudio contulit, sed unus Dunga-
lus Scotus, tunc inter Italos versa-

D

pud Gallos ressoruerint Scientiae, &
in Coenobiis ac Episcopiis cum Cle-
ricorum & Monachorum, tum Se-
cUlarium Scholae fuerint constitutae.
In partem hujusmodi beneficii Italia
quoque venit. Nam praeter primum
illum Monachum e Scotia acceptum ,
& a Carolo ad Ticinenses missum,
iituc deinde accessit Dungalus supra
in Capitulari memoratus. Duos er-
go heic Monachos diversos exhibeo,
quamquam suspicari quisquam possic,
non duos, sed unum in Ifaliam ad
Ticinensem Scholam missùm fuisse,
scilicet Dungalum . Obstare tamen vi-
detur tempus: nam circiter Annura
DCCLXXX. Carolus Magnus illuc
misisse creditur Monachum Scotum :
Dungalus verò Anno DCCCXXIII.
scilicet post annos quadr3ginta tres,
Ticinensi Scholae praeerat. Difficile
statuas, tandiu Dungalum praefuisse
Scholae Ticinenfi, nifì is serius, quàm
putetur, Ticinum venerit, aut sal-
tem annos in longam aetatem pro-
duxerit. Quod certum est, Dungalus
& Monachus & Scotus fuitj immo

ipsi