Nova librorum rariorum conlectio, qui vel integri inseruntur vel adcurate recensentur (1.1709) [VD18 90372913]

■ .»v < n

/\

ERRATVM.

105

Non me herile unquam apud 'tu dic es, aut dolorem,
aut miser icor diam,aut inuidiam,aut odium excita-
re dicendo volui, quin ipfein commovendis i udi ci-
bus iis ipjis fenftbus, ad quos illos adducere vel-
lem ,permanerer* In Tufculanis vero quid?
Oratorem vero irasci minime decet, simulare nor*
dedecet, An tibi irasct tum videmur, cum quid in
eausts acrius (s vehementius dicimus ? Quxsb
autem qualis illa est sententia, quam de
morte poluitin Orationepro Jguintio, nonne vt
verbis concinna, ita intelle&u disTentiens, &
sese mutuo euertens, quo nihil putatur le-
uius* Sic enim ait:E/enim mors honefta vitam
quo % turpem exornat, vita turpis ne morti quidem
honefta locum relinquit* Quodsi non relin-
quitur ne in morte quidem honestati a tur-
pitudine locus, quomodo exornabit hone-
sta mors turpem vitam ? Si vero exornare
debeat, repellat turpitudinem, & in illius
quali locum subeat necesse est. Si igitur
non canit, ne in errorem, deueniret Cicero*
in quo annitens natura elaborasfe videtur*
ut eximium eruditionis opus fabricaretur,
nos homunculi scilicet tanti nos pende-
mus, vt meliores haberi velimus? Pergam
nunc ad alios, ac notasTe quidem pau»
ciflimos locos contentus ero, neque e-
nim hoc ago, vt in alienis scriptis in-
geniosus sim, sed ut me exemplis si non
tuear, saltem contegam. Bidymo Gramma-
tico tradunt accidisTe, ut aliquando nescio

Gs

quali