Nova litteraria eruditorum in gratiam divulgata (1718)

174 XV. Nova Litteraria
Celtae sacro cultu sunt prosecuti, haec confirmat.
Nec dubium, eum hic expressum. Tres grues, Cel-
tice Trigaran, vel distin&ius Tarigaran, vocatae, si
celerius nomen hoc pronuncietur, etiam Tarani
nomen sono aliquatenus reddunt; unde & has
tanquatn aliud Tarani symbolum, additas putes.
Quanquam sub Trigarani nomine Herculem
Celticum cultum suisse, credi etiam posiit. Vetu-
stisiimum enim heroem per Evandri terras transiis-
se, partemque Italiae occupasse, Icriptores referunt.
Hunc Aurelius Vi&or ex Cassio eGrjecia venisse*
(erronee scilicet) Recaranum appellatum, ac in-
gentis corpori's, & magnarum virium pastorem fuisse
tradit. Recaram autem nomen proxime ad illud
Trecarani vel Trigarani accedit. Et Recaranus ille
forte du&or fuit Gallorum ex Rhaetia inVmbriam
euntium. Vmbro* certe Gallorum veterum propa-
gincm ejfe> Isidorus ex vetustioribus nobis prodit.
Quicquid sit, grues sacrum ideo cultum apud Celtas
habuiise, certum est; licet hoc scriptores non atti-
gerint. TARVOS autem, non, errante scalpro,pro
Tauros positumest; sed Celticum tarv, tanv, apud
Cambros & Walios reliquum, curatius exprimit.
Garan quoque his gruem designat i unde nec hoc in
geranus mutandum; neque hic concordia trium
corporum nauticorum querenda. Miror doelissi-
mos Gallos, veteris linguae Celticae (ludium ncgli-
gere, a quo tamen omni* antiquitas ipsorum ratio-
nes suas dependentes habet.
In CERNVNNO iterum aBaudelotio &Mau«
turio Daniclin diversa abit. Dicit, non legi CER-
NVNNOS i sed CEPv, M, NVNNOS, spatio inter
P &