Nova litteraria eruditorum in gratiam divulgata (1719)

X. Nava Litteraria

114
ovvasttv & ta. ab ipso corrigi Deo ac emen-
dari pollet* Quomodo vero alterum, quod a seipso
exislit, principium ab altero comminuitur ac frangi-
tur ? Num ens fapiens perfe&issimumquefrustra for-
tunam tentat? annon liberam omnino substantiam,
quae suopte nutu existit, habeas? Schemati suonihi-
lominus inser^turus Plato,in istam rei dissicultatem
incurrit, * cui praevifae hoc antevertit pado, ut
materiam mira verborum dulcedine captam sapien-
tioribus acceslilse Dei consihis tradat. Quaenam
itaque intelligendi facultas materiae d%r,fjLajWcp kcu
cLaroio) ** prius fuit, quam divino utebatur com-
mercio ? Miram pervicadssimae materiae pruden-
tiam dixeris, qua illa meliora suadentiobtemperar.
Mendacem oportet essie memorem! Neque tamen
ipsa magis liber Deus est materia. Ex ipso enim
Cicerone *** constat, quod vim Plato ineo else,
quod efficiat, materiamquandam ineo, quod effi-
ciatur, inque utroque inveniri utrumque censear.
Neque enim materiam cohaerere potuilse, si nulla
vi contineretur, neque vim sine ajiqua materia,
Philosophus existimavit. Quod si vis itaque illa,
mundique anima, materiae opera aeternum indiget,
tiecejsario glutinari utramque apparet. En Deum
Platonis tanquam universum illud, quod motu
quodam interno necesiarioque materiam sui partem
sepaiat.
Ingens vero figurarum Platonis ac complexus
sententiarum dissidium facit, ut inter Viros longe
Celc-
* Timaus p. Si ecvdyxvs itg%pflos &c,
** Laertius L, III. S. 6g. cons. Menagius in nota.
*** dtad, L. I. e. VI, p,974.