Nova litteraria eruditorum in gratiam divulgata (1723)

J2

I Nova Lttteraria

ipsum titulum admotum fiiisse, examinatum jam &
admissum, nisi quod grandis ilia & saeva pestis Anni
lxiii (simemini) mefugavit, &honoreillo,ni-
hil volentcm aut sitientem ejus, spoliavir. Haec
veritasest. Aliud si quid dicenr, asedicent. At-
qui discesium etiam meum ab eo loco culpant. Qui
posünt, miror. Non sane diu ibi egi, & invita &
iacrimantejuventute, illincabii. Sed tarnenho-
neste petito commeatu, honeste impetrato. Lit-
tcraeejus reiexstant, Etiam convivium solemmter
collegismeisdedi, &maxima frequentia studioso-
rum abeuntem me deduxit. Miror herum, quo-
modo calumnia haec invertet, autrebus faftisque
claris quem atrum colorem allinet: Etsi non miror,
cumoculosadaevumretuü, inquo laus est iliauda-
tissime se gerere, oi ya.% oro^Koi (ut Orator) rrjv
fisv dArjSstctv ciyuäo/, vpog ^srtjv öo^ctv d,7iroßAs~
-Triscri. Plertque quod verum eft ignorant, ad opinio-
nemautem convertuntur. Imo nechoc tantum, sed
adcalumniaspatulaslubentesque aureshabent, at-
que etiam ii, qui alias nobis non iniqui. Vitio
communi &quaß insitofit, uthbenter&avide de-
traharaus, siquodextolli videtur, 'Sj.macuL ali-
quas quaerimus, sive asfigimusiis, quae Iplenctere
nimis videntur, Itaquei mi Orteli, haec & talia fer-
renecessario dcbemus, quiitainnotuimus* Siiter
vitae ingrcdicndumestet, quodpene peregimus, de-
liberationem res haberet. Nunc serum est, &illud
nimis sapiens, Ad&eßioocrasi nos fugit. Sumus in
fama, patienda igitur, quaeFamaeadjunifta, livor,
obtreäatio, &ea, quac nisi mors ( &vixilla) finit.
Haec lubuit tccüm paulium philosophari, nec ingra-
sum, si per te Monavius, atque amici illic scient,
quos