DOI Artikel:
Staring, Adolph: Geschiedenis van Dordrecht
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.25881#0079
GESCHIEDENIS VAN DORDRECHT.
67
men, 72 parochiekerken, aanzienlijke kloosters als Heisterbach en Eemstein, kasteelen als
Crayestein aan de Merwede verdwijnen en gal aan de stad haar ligging te midden eener
uitgestrekte watervlakte als een tweede Venetië, die zij tot de nieuwe indijkingen van de
17de eeuw zou behouden. Buiten de stadsmuur bleef slechts een stuk dijk in de richting
van Dubbeldam (nu: de Mijl) buiten de Vuilpoort gespaard. Een topographisch niet zuiver,
maar sprekend beeld van den toestand na de ramp geven de beide altaarluiken, thans
in bezit der firma Goudstikker en misschien afkomstig van het St. Elisabeths-altaar uit de
Groote Kerk en dan te vereenzelvigen met een der oude schilderijen van den Heelhaaks-
Binnenplein van het Hof, vroeger Augustijnenklooster, met den Heelhaaksdoelen en het hierheen
overgebrachte poortje van het Bagijnhof.
doelen in 1801 verkocht. Aanzienlijke geslachten werden geruïneerd, gestichten en altaren
van hun inkomsten beroofd, en de stad werd met vluchtelingen overstroomd.
De militaire verplichtingen der stad werden intusschen niet geschorst; zij nam deel
aan den beslissenden slag tegen Jacoba, en hielp Philips in 1431 voor Calais.
Nog geen 40 jaren later, in 1457, teisterde een nieuwe ramp de stad. Het gedeelte
van O. L. Vrouwekerk tot Vischbrug brandde af, slechts de Reliquie van het Heilig Hout,
door Claes Scoutete ± 1420 aan de kerk geschonken, bleef wonderdadig bewaard en werd
voortaan jaarlijks in processie rondgedragen. Ook de Vlaamsche hal brandde uit. De Groote
Kerk moest bijna geheel worden herbouwd, en men liet het door den brand ontruimde
terrein om de kerk onbebouwd.
67
men, 72 parochiekerken, aanzienlijke kloosters als Heisterbach en Eemstein, kasteelen als
Crayestein aan de Merwede verdwijnen en gal aan de stad haar ligging te midden eener
uitgestrekte watervlakte als een tweede Venetië, die zij tot de nieuwe indijkingen van de
17de eeuw zou behouden. Buiten de stadsmuur bleef slechts een stuk dijk in de richting
van Dubbeldam (nu: de Mijl) buiten de Vuilpoort gespaard. Een topographisch niet zuiver,
maar sprekend beeld van den toestand na de ramp geven de beide altaarluiken, thans
in bezit der firma Goudstikker en misschien afkomstig van het St. Elisabeths-altaar uit de
Groote Kerk en dan te vereenzelvigen met een der oude schilderijen van den Heelhaaks-
Binnenplein van het Hof, vroeger Augustijnenklooster, met den Heelhaaksdoelen en het hierheen
overgebrachte poortje van het Bagijnhof.
doelen in 1801 verkocht. Aanzienlijke geslachten werden geruïneerd, gestichten en altaren
van hun inkomsten beroofd, en de stad werd met vluchtelingen overstroomd.
De militaire verplichtingen der stad werden intusschen niet geschorst; zij nam deel
aan den beslissenden slag tegen Jacoba, en hielp Philips in 1431 voor Calais.
Nog geen 40 jaren later, in 1457, teisterde een nieuwe ramp de stad. Het gedeelte
van O. L. Vrouwekerk tot Vischbrug brandde af, slechts de Reliquie van het Heilig Hout,
door Claes Scoutete ± 1420 aan de kerk geschonken, bleef wonderdadig bewaard en werd
voortaan jaarlijks in processie rondgedragen. Ook de Vlaamsche hal brandde uit. De Groote
Kerk moest bijna geheel worden herbouwd, en men liet het door den brand ontruimde
terrein om de kerk onbebouwd.