DOI Artikel:
Vogelsang, Willem: Noord-Nederlandsche beeldhouwwerken: de meester van het sterfbed van Maria
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.25881#0198
i86
DE MEESTER VAN HET STERFBED VAN MARIA.
kritisch gedeelte betreft, destijds gesteund door Dr. A. Pit en door den schrijver van deze
regelen, die herhaaldelijk door Mr. Muller werden geraadpleegd. De Heer Muller verzweeg
ook niet, dat ik hem toen reeds terloops heb gewezen, op de verwantschap in vorm en op-
vatting, die er bestaat tusschen de besproken werken en die van de bekende groep met de
„muziceerende engelen”, steekwerk in hout, in het Nederlandsch Museum te Amsterdam.
(Muller 1. c, pag. 7, noot 1).
Inmiddels is Dr. Haslinghuys verder gegaan en heeft op het Historisch congres te
Afb. II. St. Maarten; (achterzijde). Centr. Mus. Utrecht.
Brussel in 1923 getracht het oeuvre van Jacop van der Borch te vergrooten door hem,
eveneens op stijlkritische gronden, ook eenige consoles in de Nicolaaskerk te Utrecht toe
te schrijven. Wij zullen hier op die laatste mogelijkheid op dit oogenblik nog niet ingaan,
maar de Heer Haslinghuis heeft tegelijk bij zijn demonstraties, steunende op de enkele
gegevens in Mr. Muller’s opstel en vooral op de daarin verwerkte aanwijzingen van mij,
de groep der muziceerende engelen uit Amsterdam aangehaald en de verwantschap erkend,
die er bestaat tusschen dit laatste werk en de bekende vier groote consoles aan den
éénen, benevens de vier steenen heiligenbeelden met den bijbehoorenden St. Maarten,
thans in Utrecht (Gemeente-Museum) aan den anderen kant. Mr. Muller noemde als den
DE MEESTER VAN HET STERFBED VAN MARIA.
kritisch gedeelte betreft, destijds gesteund door Dr. A. Pit en door den schrijver van deze
regelen, die herhaaldelijk door Mr. Muller werden geraadpleegd. De Heer Muller verzweeg
ook niet, dat ik hem toen reeds terloops heb gewezen, op de verwantschap in vorm en op-
vatting, die er bestaat tusschen de besproken werken en die van de bekende groep met de
„muziceerende engelen”, steekwerk in hout, in het Nederlandsch Museum te Amsterdam.
(Muller 1. c, pag. 7, noot 1).
Inmiddels is Dr. Haslinghuys verder gegaan en heeft op het Historisch congres te
Afb. II. St. Maarten; (achterzijde). Centr. Mus. Utrecht.
Brussel in 1923 getracht het oeuvre van Jacop van der Borch te vergrooten door hem,
eveneens op stijlkritische gronden, ook eenige consoles in de Nicolaaskerk te Utrecht toe
te schrijven. Wij zullen hier op die laatste mogelijkheid op dit oogenblik nog niet ingaan,
maar de Heer Haslinghuis heeft tegelijk bij zijn demonstraties, steunende op de enkele
gegevens in Mr. Muller’s opstel en vooral op de daarin verwerkte aanwijzingen van mij,
de groep der muziceerende engelen uit Amsterdam aangehaald en de verwantschap erkend,
die er bestaat tusschen dit laatste werk en de bekende vier groote consoles aan den
éénen, benevens de vier steenen heiligenbeelden met den bijbehoorenden St. Maarten,
thans in Utrecht (Gemeente-Museum) aan den anderen kant. Mr. Muller noemde als den