DOI Artikel:
Vogelsang, Willem: Noord-Nederlandsche beeldhouwwerken: de meester van het sterfbed van Maria
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.25881#0210
198
DE MEESTER VAN HET STERFBED VAN MARIA
herkennen; sterk van stijl en in klein formaat, zooals wij het van de andere uitingen
gewoon zijn
Moeilijker wordt het probleem, als wij nu willen vragen in welke verhouding dit beeld
_ _ _ staat tot den s t e e n e n
S t. Maarten. Ik
meende, dat het nuttig
zou zijn dit welbekende
stuk hier nogmaals in
het klein af te beelden,
teneinde een vergelijking
te vergemakkelijken, die
ik hier slechts kort wil
inleiden. (Afb, III).
De steenen ruiter heeft
het motief met den vori-
gen over ’t geheel geno-
men, gemeen. Hij rijdt
eveneens naar links,
wendt zich op dezelfde
wijze naar rechts, doch
draait daarbij bovenlijf
en hoofd minder, houdt
den linker arm met den
slip van den mantel meer
gestrekt. De bedelaar
hinkt eveneens haastig
achteraan, maar het ver-
band met paard en ruiter
is iets minder duidelijk,
doordat hij verder van
het paard afblijft, even-
als zijn sterk hellende
stand minder suggestief
is dan de geniaal ge-
vonden positie der beenen
die in de houten groep,
het versnelde tempo
moet aangeven. Een zeker gemis aan éénheid en aan overtuigend weergegeven bewe-
ging vinden wij ook in de verhouding tusschen de ten eenenmale frontale wending,
van den ruiter, ten opzichte van het in profiel stappende paard. De sterke tegenstelling,
die ginds bij ons het gevoel wekte van een spontaan omdraaien tegen de richting van
den gang van het paard in, komt hier niet tot stand. Het geheel zou door dit gemis
wellicht echter tevens minder reëel, monumentaler geworden zijn, als niet tevens
Afb. XVII. Geknielde H. Maagd (Ned. Mus. Amsterdam.)
DE MEESTER VAN HET STERFBED VAN MARIA
herkennen; sterk van stijl en in klein formaat, zooals wij het van de andere uitingen
gewoon zijn
Moeilijker wordt het probleem, als wij nu willen vragen in welke verhouding dit beeld
_ _ _ staat tot den s t e e n e n
S t. Maarten. Ik
meende, dat het nuttig
zou zijn dit welbekende
stuk hier nogmaals in
het klein af te beelden,
teneinde een vergelijking
te vergemakkelijken, die
ik hier slechts kort wil
inleiden. (Afb, III).
De steenen ruiter heeft
het motief met den vori-
gen over ’t geheel geno-
men, gemeen. Hij rijdt
eveneens naar links,
wendt zich op dezelfde
wijze naar rechts, doch
draait daarbij bovenlijf
en hoofd minder, houdt
den linker arm met den
slip van den mantel meer
gestrekt. De bedelaar
hinkt eveneens haastig
achteraan, maar het ver-
band met paard en ruiter
is iets minder duidelijk,
doordat hij verder van
het paard afblijft, even-
als zijn sterk hellende
stand minder suggestief
is dan de geniaal ge-
vonden positie der beenen
die in de houten groep,
het versnelde tempo
moet aangeven. Een zeker gemis aan éénheid en aan overtuigend weergegeven bewe-
ging vinden wij ook in de verhouding tusschen de ten eenenmale frontale wending,
van den ruiter, ten opzichte van het in profiel stappende paard. De sterke tegenstelling,
die ginds bij ons het gevoel wekte van een spontaan omdraaien tegen de richting van
den gang van het paard in, komt hier niet tot stand. Het geheel zou door dit gemis
wellicht echter tevens minder reëel, monumentaler geworden zijn, als niet tevens
Afb. XVII. Geknielde H. Maagd (Ned. Mus. Amsterdam.)