XXXIV

DE LARIBUS ETRUSCORUM

miliarum cuflocles, & civitatum de-
fenfores ubique efformavit, quod e-
tiam ex Philoxeni Gloffis colligitur,
ubi haec habentur: Larcs Dii fami-
Jiares, Herocsfamiliarcs, Patrii, Dii
domcftici.

V.
Huic tamen de Laribus opinioni
adverfantur ea, quae de Laribus Pu-
blicis circumferuntur, eos nempe non
ex hominibus faiSos effe, fed Mer-
curii, & Deae Mutae filios haberi.
Fabulam narrat Ovid. Faft. II,, quo
in loco tradit, Lalam Almone Flu-
vio genitam Jovis, & Juturnae amo-
res Junoni revelafle, qua de re fubi-
ratum Jovem illam linguae abfciffione
mulftatam ad inferos deduci Mercu-
rioimpera(Te,atcufloc!em illam com-
preffiffe, quo ex congreffu

Pitquc gravis, geminofque pa-

rit, qui compita fervant,
Et vigilant noftra fcmpcr in w-

be Lares.
Hinc Dea Muta appellata eft & La-
ra, aut Larunda , vel Mania ; Inde
fequitur, Lares Publicos longe diver-
fae naturae fuiffe a privatis. At duo
funt, quibus tuear priorem fenten-
tiam adverfus fabulam Ovidianam.
Primumquidem, quod ea novitatem
fapiat, & in gratiam Romanorum_.
tarde admodum confictam, ut fons,
& rivus Urbi propinqus, ceteroquin
ignobilis commento aliquo inluftra-

retur, quamquam cultus Lariurru,
& privatorum , & publicorum apud
Etrufcos, atque Sabinos longe ante_,
Urbem conditam invaluiffet, tum &
Juturna, & Ahno nullius nominis ef-
fent, quod luculenter infrademonftra-
bimus, ubi de Dea Lara agendurru
erit. Akerum denique, quod ea fa-
bula mythologiceintelligendafit; cum
enim Mercurius deducvtor animarum
haberetur, qui ex inferis in fuperos
animas eveheret, quodammodo pa-
rens Larium diftus eft, qU0d illos per
ineffabiles quafdam vias ex inferis fu-
fciperet, & Deos faceret; Deam ve-
ro Mutam illorum Matrem coinmen-
ti funt, ex quo Animae adfcitae in
Deos fine ullo loquelae nfu officium
fuum hominibus impertiantur . Ce-
terum conftans opiniofuit, & Lares
publicos, & privatos officio tantum
difcrepantes exliominibus factos fuif-
fe. Quodnemeopericuloafleram, au-
dloritate Servii in veteri Mythologia
confukiffimi aperte comprobatur; Sic
enim inluftrat Virgilii locum in III.
Aeneid. v. 302.:

Ante urbem in luco falfi' Simocn-
tis ad undam

Libabant cincri Andromachae,
manefque vocabant

NcHoreum ad tumulum.
Lucum numquam ponit fine religionc,
nam in ipfts habitant Manespiorum,
qui Lares nalesfunt. In hac eadem

fenten-