DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.907#0086
DE MUSICA VETER. ETRUSC0R.
Ivbe extenuatfs, quae fervorem rei in enthufiafmum adfiamur, & fUi
fequerencur. Praeterea modis fingu- blimius mentis conceptum explodi-
lis aptata funt Gcncrci Muficae 5 mus.
Diafialiicum nempe pro Iaetis, Hae- Ipfurn quoque corporis noflri or-
fyftahkum pro quietis , Syjlahicum ganum fine praeceptore tria Mufi-
pro flebilibus j totidemque ftih ,. fiae genera magis praecipua fua_.
Diatonicui nimirum , Enharmonicus, fponte producit. Cum eriim dolor,
& Chromaticm ■> cum maxinio do- & metus vim fpirituum noftrorum
ftrinae adparatu in Metabolis , cum impediat, atque retardet, & furor
de uno in akerutn genus excurren- exagitet, praecordia noftra coarctan-
dum effet, & non fine magno vo- tur , aut dilatantur , efficiuntque
Graecia undi-
cabulorum rumore ,
que reboante .
Quid igitur de Etrufcis noftris
in tantis ambagibus difciplinae ?
Adierunt ne Thebanas orcheftras ,
ut difcerent Oedipodarum calamita-
tes metodice deplorare ? Vix credam
de Natione cultiffima , cum natu-
ram haberet omnifciam inftitutri-
cem,& exemplaria familiaris lo-
illam Syjlolcm-, atque Diaftohm, un-
de Syflahkv.m genus, & Diajlahicnm
fact-um eft , mediumque Hatfyflahi-
citm, non Graecis modo , fed uni-
verfae humanitati notiffimum, varia
tantum adpellatione difcretum , &
pro modo ingenii, in quo Etrnfci
Graecis non concedebant, iJlofque
judicio fuperabant.
Confequens ergo eft , Etrufcos
quelae. Cum maerorem exponimus antiquiftimos, qui in Italia omnium
demifTe, & tarde verba proferimus, primi Muficam invenerunt, tanto-
ac interurapimus . Iram properan- que adparatu organorum excolue-
te, vehementique voce fignificamus. nint , ipfa natura duce , ac viam
Senfus mitefcunt in fauftis, adfur- praemonftrante, tria illa genera har-
gunt ad majeftatem in gravibus , monica fuiffe adfequutos, quae ni-
& divinis , furuntque in adverfis ^ hil amplius important, quam anirai
Quid vero eft Mufica , nifi loque- paflionum imitationem , aptamque
la harmonica, quae recte tra&atur, rernm expreffionem . Quinimmo ad
ft ad naturam adcedat? Quapropter hanc artem pervenille , facile de-
narrationem fedati cum cantu ex^ monftrat opificEum cithararum tro-
primimus, erigimur vero in mono- pis adcomodatum, per quae de uno
ftrophis , feu , ut vulgo dicimus. ad alterum modum rranfcendebatur .
Aric , nam in illis ex narratione. Horum. quifque propriam harmo-
geu,
Ivbe extenuatfs, quae fervorem rei in enthufiafmum adfiamur, & fUi
fequerencur. Praeterea modis fingu- blimius mentis conceptum explodi-
lis aptata funt Gcncrci Muficae 5 mus.
Diafialiicum nempe pro Iaetis, Hae- Ipfurn quoque corporis noflri or-
fyftahkum pro quietis , Syjlahicum ganum fine praeceptore tria Mufi-
pro flebilibus j totidemque ftih ,. fiae genera magis praecipua fua_.
Diatonicui nimirum , Enharmonicus, fponte producit. Cum eriim dolor,
& Chromaticm ■> cum maxinio do- & metus vim fpirituum noftrorum
ftrinae adparatu in Metabolis , cum impediat, atque retardet, & furor
de uno in akerutn genus excurren- exagitet, praecordia noftra coarctan-
dum effet, & non fine magno vo- tur , aut dilatantur , efficiuntque
Graecia undi-
cabulorum rumore ,
que reboante .
Quid igitur de Etrufcis noftris
in tantis ambagibus difciplinae ?
Adierunt ne Thebanas orcheftras ,
ut difcerent Oedipodarum calamita-
tes metodice deplorare ? Vix credam
de Natione cultiffima , cum natu-
ram haberet omnifciam inftitutri-
cem,& exemplaria familiaris lo-
illam Syjlolcm-, atque Diaftohm, un-
de Syflahkv.m genus, & Diajlahicnm
fact-um eft , mediumque Hatfyflahi-
citm, non Graecis modo , fed uni-
verfae humanitati notiffimum, varia
tantum adpellatione difcretum , &
pro modo ingenii, in quo Etrnfci
Graecis non concedebant, iJlofque
judicio fuperabant.
Confequens ergo eft , Etrufcos
quelae. Cum maerorem exponimus antiquiftimos, qui in Italia omnium
demifTe, & tarde verba proferimus, primi Muficam invenerunt, tanto-
ac interurapimus . Iram properan- que adparatu organorum excolue-
te, vehementique voce fignificamus. nint , ipfa natura duce , ac viam
Senfus mitefcunt in fauftis, adfur- praemonftrante, tria illa genera har-
gunt ad majeftatem in gravibus , monica fuiffe adfequutos, quae ni-
& divinis , furuntque in adverfis ^ hil amplius important, quam anirai
Quid vero eft Mufica , nifi loque- paflionum imitationem , aptamque
la harmonica, quae recte tra&atur, rernm expreffionem . Quinimmo ad
ft ad naturam adcedat? Quapropter hanc artem pervenille , facile de-
narrationem fedati cum cantu ex^ monftrat opificEum cithararum tro-
primimus, erigimur vero in mono- pis adcomodatum, per quae de uno
ftrophis , feu , ut vulgo dicimus. ad alterum modum rranfcendebatur .
Aric , nam in illis ex narratione. Horum. quifque propriam harmo-
geu,