DOI Artikel:
Bochnak, Adam: Jak zostałem historykiem sztuki: przemówienie wygłoszone w dniu 20 listopada 1972 na uroczystości odnowienia dyplomu doktorskiego uzyskanego w roku 1922
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26677#0011
ZESZYTY NAUKOWE UNIWERSYTETU JAGIELLOŃSKIEGO
cccxxxix
PRACE Z HISTORII SZTUKI Z. 11
1973
JAK ZOSTAŁEM HISTORYKIEM SZTUKI
FRZEMÓWIENIEWYGŁOSZONEWDNIU 20 LISTOPADA 1972 NA UROCZYSTOŚCI ODNOWIENI
DYPLOMU DOKTORSKIEGO UZYSKANEGO W ROKU tfu2
Za odnowienie mi uzyskanego przed 50 łaty dyplomu doktorskiego
składam szczere i gorące wyrazy wdzięczności Magnificencji Rektorowi
i Senatowi Akademickiemu, Panu Dziekanowi i Radzie Wydziału Filozo-
hczno-Historycznego oraz Promotorowi, dziękując mu zarazem za piękne
przemówienie, w którym nadmiernie wysoko ocenił moje osiągnięcia. Wszyscy
zebrani zechcą również przyjąć serdeczne podziękowanie za łaskawe przy-
bycie.
To wysokie odznaczenie, które mnie spotyka, trafia się dość rzadko, bo
przede wszystkim trzeba przeżyć 50 lat od chwili promocji, a to się nie
każdemu doktorowi udaje. Mnie się udało, wcześnie bowiem otrzymałem
na Uniwersytecie Jagiellońskim stopień doktora filozofii. Jak do tego doszło,
opowiem.
Gdy przed 55 laty zdałem maturę w Gimnazjum św. Anny, podówczas
jeszcze cesarsko-królewskim, ale szczerze polskim — dziś nosi ono nazwę
Liceum im. Bartłomieja Nowodworskiego, który je w XVI wieku ufundo-
wał— wiedziałem jedno: że będę studiował coś z humanistyki. Skłaniałem
się ku historii, od dzieciństwa bowiem interesowało mnie to, co się niegdyś
działo, i chętnie czytałem książki o przeszłości. A książek tych wychodziło
w moich latach gimnazjalnych sporo, już choćby z uwagi na różne jubileusze
jak pięćsetlecie Grunwaldu, w r. 1910 szczególnie uroczyście obchodzone
setna rocznica wyprawy Napoleona na Moskwę, stulecie śmierci księcia
Józefa, czy pięćdziesiąta rocznica powstania styczniowego. W przededniu
pierwszej wojny światowej cała atmosfera wśród młodzieży sprzyjała zain-
teresowaniu przeszłością. Szło to w parze z tęsknotą za niepodległością
i z jakimś przeczuciem, że jej odzyskanie jest już bliskie. W czasie poma-
5
cccxxxix
PRACE Z HISTORII SZTUKI Z. 11
1973
JAK ZOSTAŁEM HISTORYKIEM SZTUKI
FRZEMÓWIENIEWYGŁOSZONEWDNIU 20 LISTOPADA 1972 NA UROCZYSTOŚCI ODNOWIENI
DYPLOMU DOKTORSKIEGO UZYSKANEGO W ROKU tfu2
Za odnowienie mi uzyskanego przed 50 łaty dyplomu doktorskiego
składam szczere i gorące wyrazy wdzięczności Magnificencji Rektorowi
i Senatowi Akademickiemu, Panu Dziekanowi i Radzie Wydziału Filozo-
hczno-Historycznego oraz Promotorowi, dziękując mu zarazem za piękne
przemówienie, w którym nadmiernie wysoko ocenił moje osiągnięcia. Wszyscy
zebrani zechcą również przyjąć serdeczne podziękowanie za łaskawe przy-
bycie.
To wysokie odznaczenie, które mnie spotyka, trafia się dość rzadko, bo
przede wszystkim trzeba przeżyć 50 lat od chwili promocji, a to się nie
każdemu doktorowi udaje. Mnie się udało, wcześnie bowiem otrzymałem
na Uniwersytecie Jagiellońskim stopień doktora filozofii. Jak do tego doszło,
opowiem.
Gdy przed 55 laty zdałem maturę w Gimnazjum św. Anny, podówczas
jeszcze cesarsko-królewskim, ale szczerze polskim — dziś nosi ono nazwę
Liceum im. Bartłomieja Nowodworskiego, który je w XVI wieku ufundo-
wał— wiedziałem jedno: że będę studiował coś z humanistyki. Skłaniałem
się ku historii, od dzieciństwa bowiem interesowało mnie to, co się niegdyś
działo, i chętnie czytałem książki o przeszłości. A książek tych wychodziło
w moich latach gimnazjalnych sporo, już choćby z uwagi na różne jubileusze
jak pięćsetlecie Grunwaldu, w r. 1910 szczególnie uroczyście obchodzone
setna rocznica wyprawy Napoleona na Moskwę, stulecie śmierci księcia
Józefa, czy pięćdziesiąta rocznica powstania styczniowego. W przededniu
pierwszej wojny światowej cała atmosfera wśród młodzieży sprzyjała zain-
teresowaniu przeszłością. Szło to w parze z tęsknotą za niepodległością
i z jakimś przeczuciem, że jej odzyskanie jest już bliskie. W czasie poma-
5