DOI Artikel:
Małkiewicz, Adam: Teoria architektury w nowożytnym piśmiennictwie polskim
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.26754#0091
Ryc. 13. Porządki architektoniczne według Sebastiana Sierakowskiego
pominięcie w tym porządku bazy. Monumentalna i bohaterska doryka jest —-
zdaniem Szulca — nie tylko najwspanialsza spośród porządków architekto-
nicznych, ale także najstosowniejsza do klimatu polskiego 16B.
Daleko idącą swobodę w kształtowaniu porządków dopuszczał Sebastian
Sierakowski. Widząc rozmaitość systemów proporcji dogmatycznie formuło-
wanych przez poszczególnych teoretyków i dostrzegając zarazem doskonałe
piękno w wielu znacznie różniących się między sobą dziełach architektury
antycznej, zdecydowanie odrzucił szczegółowe przepisy, żądając od aręhitekta
tylko wzorowania się na naturze i nieprzekraczania granic rozsądku 157.
166 Szulc, Architektura cywilna, fol. 177 r—180 v. Autor zniekształcił francuską wersję nazwiska
Serlia („Serle”) na „Lesle”, a Daniela (!) Albertiego uznał za naśladowcę o wiek późniejszego
Barbara.
167 S. Sierakowski, o. c., s. 54—55. — Charakterystyczne jest, że Sebastian Sierakowski
odchodził — przynajmniej częściowo — od systemu modularnego, zalecając stosowanie także
geometrycznego „podziału na części równe”, który przyzwyczaja umysł i oko do szybkiego uchwyce-
nia proporcji, nadaje się do budowli bezporządkowych i jest bardziej zrozumiały dla rzemieślników
(tamże, s. 31).
85
pominięcie w tym porządku bazy. Monumentalna i bohaterska doryka jest —-
zdaniem Szulca — nie tylko najwspanialsza spośród porządków architekto-
nicznych, ale także najstosowniejsza do klimatu polskiego 16B.
Daleko idącą swobodę w kształtowaniu porządków dopuszczał Sebastian
Sierakowski. Widząc rozmaitość systemów proporcji dogmatycznie formuło-
wanych przez poszczególnych teoretyków i dostrzegając zarazem doskonałe
piękno w wielu znacznie różniących się między sobą dziełach architektury
antycznej, zdecydowanie odrzucił szczegółowe przepisy, żądając od aręhitekta
tylko wzorowania się na naturze i nieprzekraczania granic rozsądku 157.
166 Szulc, Architektura cywilna, fol. 177 r—180 v. Autor zniekształcił francuską wersję nazwiska
Serlia („Serle”) na „Lesle”, a Daniela (!) Albertiego uznał za naśladowcę o wiek późniejszego
Barbara.
167 S. Sierakowski, o. c., s. 54—55. — Charakterystyczne jest, że Sebastian Sierakowski
odchodził — przynajmniej częściowo — od systemu modularnego, zalecając stosowanie także
geometrycznego „podziału na części równe”, który przyzwyczaja umysł i oko do szybkiego uchwyce-
nia proporcji, nadaje się do budowli bezporządkowych i jest bardziej zrozumiały dla rzemieślników
(tamże, s. 31).
85