Prace z Historii Sztuki (2.1948)

282

STANISŁAW LORENTZ

218. Pokoik przy „gabinecie etruskowym“.

których pomysł powstał w Anglii w siedemdziesiątych latach XVIII w.
Ostatniej ćwierci XVIII w. sięgają też tradycje polskich salonów i gabi-
netów ,,etruskowych“ 1).

Etruski charakter gabinetu zaznaczyć miał fryz palmetowy, obiega-
jący pokój pod gzymsem, bordiura z ornamentem plecionkowym na pla-
fonie, rozeta pośrodku plafonu, i kymation dorycki na gzymsie nadposadz-
kowym i listwie ramy obrazu nad kominkiem — wszystko wymalowane
w kolorach ceglastym i czarnym. Supraporty oraz odpowiadające im pola
nad kominkiem, tremem i szafką wypełniły ceglaste arabeski na czarnym
również tle. Podobnie ozdobiony został sąsiedni gabinecik (ryc. 218) z tą
różnicą, że plecionka bordiury była podwójna z palmetami w narożach,
a fryz obiegał ceglasto-czarny meander, w który wplecione były różno-
kształtne wazy pseudoantyczne na żółtym tle — motyw, przypominający
piec ,,w wazoniki malowany” z czasów Anny Potockiej. Gzyms nadposadz-

b O gabinetach etruskowych w Polsce por. S. Lorentz, O polskich zbiorach
waz antycznych, j. w., s. 7—8.