DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.53132#0188
176
τάτων καί άμα&εΰτάτων, ους ουό’ αναπνοής κα&αράς ετι
ηξίωσαν οί μεταπλάττοντες, ως την ψυχήν υπό πλημμελείας
πάσης ακαί)άρτως έχόντων, άλλ* αντί λεπτής και κα&αρας
αναπνοής άέρος εις υδατος Χολέραν και βα&εΐαν εωΰαν
άνάπνευσιν‘ ό&εν ιχ&ΰων ε&νος και το των όστρέων ξυνα-
πάντων τε όσα ένυδρα γέγονε, δίκην άμα&ίας έσχατης
εσχάτας οικήσεις εϊληχότων. καί κατά ταυτα δή πάντα τότε
και νυν διαμείβεται τα ζώα εϊς άλληλα, νου καί άνοιας
αποβολή και κτήσει μεταβαλλόμενα.
Και δή καί τέλος περί του παντός νυν ήδη τον λόγον
142ήμΐν φώμεν εχειν ’ &νητά γάρ καί ά&άνατα ζώα λαβών και
ζυμπληρω&είς δδε ό κόσμος, ουτω ζώον ορατόν καί ορατά
περιεχον, είκών του νοητού &εός αίσ&ητός, μέγιστος καί
άριστος κάλλιστός τε καί τελεώτατος γεγονεν, εις ουρανός
όδε, μονογενής ών.
quos ne respiratione quidem pura jam habuere
dignos mutatores illi ut qui animas haberent omni
absurditate sordidas, sed pro levi aerie et pura respi-
ratione, in turbidam aquae et gravem pepulere respi-
rationem. Unde piscium genus et ostrearum et aqua-
tilium ortum est, in poenam ruditatis extremae
extremas quoque sedes habitantium. Sic igitur omne
per aevum omnia inter se naturas permutant animalia
propter rationis et stupiditatis jacturam et acqui-
sitionem.
Et sic demum hanc de mundo disputationem finem
attigisse suum dicamus : mortalia enim atque immor-
talia complexus animalia iisque refertus hicce mundus,
hoc modo animal adspectabile comprehendens visibi-
lia , simulacrum dei sensibile intelligibilis maximum
et optimum pulcerrimumque et perfectissimum factum
est, unum hocce coelum unigenitum.
τάτων καί άμα&εΰτάτων, ους ουό’ αναπνοής κα&αράς ετι
ηξίωσαν οί μεταπλάττοντες, ως την ψυχήν υπό πλημμελείας
πάσης ακαί)άρτως έχόντων, άλλ* αντί λεπτής και κα&αρας
αναπνοής άέρος εις υδατος Χολέραν και βα&εΐαν εωΰαν
άνάπνευσιν‘ ό&εν ιχ&ΰων ε&νος και το των όστρέων ξυνα-
πάντων τε όσα ένυδρα γέγονε, δίκην άμα&ίας έσχατης
εσχάτας οικήσεις εϊληχότων. καί κατά ταυτα δή πάντα τότε
και νυν διαμείβεται τα ζώα εϊς άλληλα, νου καί άνοιας
αποβολή και κτήσει μεταβαλλόμενα.
Και δή καί τέλος περί του παντός νυν ήδη τον λόγον
142ήμΐν φώμεν εχειν ’ &νητά γάρ καί ά&άνατα ζώα λαβών και
ζυμπληρω&είς δδε ό κόσμος, ουτω ζώον ορατόν καί ορατά
περιεχον, είκών του νοητού &εός αίσ&ητός, μέγιστος καί
άριστος κάλλιστός τε καί τελεώτατος γεγονεν, εις ουρανός
όδε, μονογενής ών.
quos ne respiratione quidem pura jam habuere
dignos mutatores illi ut qui animas haberent omni
absurditate sordidas, sed pro levi aerie et pura respi-
ratione, in turbidam aquae et gravem pepulere respi-
rationem. Unde piscium genus et ostrearum et aqua-
tilium ortum est, in poenam ruditatis extremae
extremas quoque sedes habitantium. Sic igitur omne
per aevum omnia inter se naturas permutant animalia
propter rationis et stupiditatis jacturam et acqui-
sitionem.
Et sic demum hanc de mundo disputationem finem
attigisse suum dicamus : mortalia enim atque immor-
talia complexus animalia iisque refertus hicce mundus,
hoc modo animal adspectabile comprehendens visibi-
lia , simulacrum dei sensibile intelligibilis maximum
et optimum pulcerrimumque et perfectissimum factum
est, unum hocce coelum unigenitum.