DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.53132#0193
5
satis. — χ&ές που των ύπΊ εμού ρη&έντων λο-
γων περί πολιτείας ην τδ κεφάλαιο ν. Stobaeus
Florileg. II. p. 169. ed. Gaisf. Lips. cum uno codice habet
καταφαίνεται non admittendum propter praegressum ην.
Proclus vero disputatum refert, utrum post λόγων inciden-
dum esset necne. Quasi alii simul habiti fuissent sermo-
nes praeter quos de republica seruerant. Idem p. 11.
loci sensum bene illustrat, επειδή, inquiens, όόςπερ έφα-
μεν, κα&όλου τδ είδος ην της πολιτείας και επί μερικής
ύλης έτυπουτο, διά τούτο και δ Σωκράτης τδ μέν, οϊα
τε, του είδους ενεκα παρέλαβε, τό δέ, εξ οϊων άνδρων
διά την ύλην.— ρη&εΐσα πάσι κατά νουν. Stob. 1. 1.
κατά νουν άπασιν. Sed quam cum codd. retinuimus col-
locatio vim quae hic expectatur praestat majorem. Sen-
sum vero locutionis jam illustravit Heindorfius ad Phae-
don. p, 179. Cui comparari potest κατά γτώμαν apud
Theocrit, Syrae. 38. — οσαι τε άλλαι τέχναι Chal-
cidius reddidit ceterarumque artium professores quasi le-
gisset οσοι τε άλλοι τεχνϊται, sed tropum vir agnovit,
quemadmodum ή δουλεία dicitur pro οί δούλοι. Ut apud
Thucyd. V, u3. Cf. Matth. Gr. Gr. 4ag. Ad rem de-
nique, quae hic agitur, pertinent de Rep. II. p. 88. s.
III, 158. s. — καί κατά φύσιν δη δόντες. Quam
sit varia huius loci scriptio, videsis apud ed. Berol. a quo
putavimus non discedendum propter breve simul et pro-
babile arbitrium, quorum maxima ex parte convenit Stob.
1. 1. praesertim, quae nunc fertur, προςφορον, εν μονον
επιτήδευμα, μίαν έκάστω mutata interpunctione, Quanquam
re reputata diligentius videtur probabilius post vocem μο-
νον, a qua vorari potuit, reponi participium ov, casibus
solutis quales habebimus p., 11. 36. 85. et ubique apud
Platonem, ubi genus scribendi accedit ad historicum. Quo
facto sensus esset: Itaque secundum naturam adseriptis,
quoniam studium singulis commodum est unum modo,
uni quoque singulis arti. Similiter, quanquam ambigue
vertit, locum intellexit Chalcidius , quod, inquiens, uni-
cuique a natura datum est, studium intelligens sive ne-
gotium. Natura vero nemini studium injungit, sed facul-
tatem solum. Ad rem conferas de Rep. II. p. 85. s, de
Legg. VIII. p. 110. s. — φύλακας είναι μόνον.
Proclus μόνους. Perperam, primum quod hic agitur cu-
stodum a ceteris studiis separatio, deinde quum accidere
satis. — χ&ές που των ύπΊ εμού ρη&έντων λο-
γων περί πολιτείας ην τδ κεφάλαιο ν. Stobaeus
Florileg. II. p. 169. ed. Gaisf. Lips. cum uno codice habet
καταφαίνεται non admittendum propter praegressum ην.
Proclus vero disputatum refert, utrum post λόγων inciden-
dum esset necne. Quasi alii simul habiti fuissent sermo-
nes praeter quos de republica seruerant. Idem p. 11.
loci sensum bene illustrat, επειδή, inquiens, όόςπερ έφα-
μεν, κα&όλου τδ είδος ην της πολιτείας και επί μερικής
ύλης έτυπουτο, διά τούτο και δ Σωκράτης τδ μέν, οϊα
τε, του είδους ενεκα παρέλαβε, τό δέ, εξ οϊων άνδρων
διά την ύλην.— ρη&εΐσα πάσι κατά νουν. Stob. 1. 1.
κατά νουν άπασιν. Sed quam cum codd. retinuimus col-
locatio vim quae hic expectatur praestat majorem. Sen-
sum vero locutionis jam illustravit Heindorfius ad Phae-
don. p, 179. Cui comparari potest κατά γτώμαν apud
Theocrit, Syrae. 38. — οσαι τε άλλαι τέχναι Chal-
cidius reddidit ceterarumque artium professores quasi le-
gisset οσοι τε άλλοι τεχνϊται, sed tropum vir agnovit,
quemadmodum ή δουλεία dicitur pro οί δούλοι. Ut apud
Thucyd. V, u3. Cf. Matth. Gr. Gr. 4ag. Ad rem de-
nique, quae hic agitur, pertinent de Rep. II. p. 88. s.
III, 158. s. — καί κατά φύσιν δη δόντες. Quam
sit varia huius loci scriptio, videsis apud ed. Berol. a quo
putavimus non discedendum propter breve simul et pro-
babile arbitrium, quorum maxima ex parte convenit Stob.
1. 1. praesertim, quae nunc fertur, προςφορον, εν μονον
επιτήδευμα, μίαν έκάστω mutata interpunctione, Quanquam
re reputata diligentius videtur probabilius post vocem μο-
νον, a qua vorari potuit, reponi participium ov, casibus
solutis quales habebimus p., 11. 36. 85. et ubique apud
Platonem, ubi genus scribendi accedit ad historicum. Quo
facto sensus esset: Itaque secundum naturam adseriptis,
quoniam studium singulis commodum est unum modo,
uni quoque singulis arti. Similiter, quanquam ambigue
vertit, locum intellexit Chalcidius , quod, inquiens, uni-
cuique a natura datum est, studium intelligens sive ne-
gotium. Natura vero nemini studium injungit, sed facul-
tatem solum. Ad rem conferas de Rep. II. p. 85. s, de
Legg. VIII. p. 110. s. — φύλακας είναι μόνον.
Proclus μόνους. Perperam, primum quod hic agitur cu-
stodum a ceteris studiis separatio, deinde quum accidere