DOI Page / Citation link:
https://doi.org/10.11588/diglit.31285#0081
Oratiq Didascalica. 77
Et dubitabit aliquis urrum in virtutis gra-
dam inventa sit laus ea, quae soli concessa
virtud lir, ex praescripto legum, &ssoIius fue-
rit voce virtuds coruribuenda ?
Illud mihi jam liceat quserere , si populi
omnium sapientissimi praemium virtutis in
oratione panegyrica certissimum esse volue-
runr, utrum nos qui sapientiam illorum tan-
topere , & saepe fas ultra extollimus, ab eo-
rum consuetudine & initituto oportuerit re-
cedere. An decuit nos in asstirmnda virtute
non minus quam fuerint illi peritos, in eare-
munerand^ videri minus diligentes ? An Re-
gibus nostris laudem quast vectigalem non
persolveremus ? Ergo qui non sunt eve£li
supra populos, nist ut & Solio tanquam espe-
cula populorum incolumitati prospiciant ;
qui non habent in potestate sua plurimos, nist
ut pluribus possint benefacere; qui magis
quodammodo nobis , quam ipsi sibi vivunt,
illis non gratulabimur vivis, mortuos non
desiderabimus ?
An illustrissimorum Ecclesitc Principum
laudibusTempla in funebri saltem luctu non
personarent ? Ergo cultores suos pietas, vin-
dices Religio , Custodes Ecclesia , Magistros
Eloquentia sacra lacrymis voce prosequi
non audeat ?
An de praeclaris fortissimorum ducum vi-
£tori ;s in recenti & communi omnium laeti-
tia Academiae nostrse conticescerent ? Ergo
dum trophaea milites in castris , cives in ur-
Et dubitabit aliquis urrum in virtutis gra-
dam inventa sit laus ea, quae soli concessa
virtud lir, ex praescripto legum, &ssoIius fue-
rit voce virtuds coruribuenda ?
Illud mihi jam liceat quserere , si populi
omnium sapientissimi praemium virtutis in
oratione panegyrica certissimum esse volue-
runr, utrum nos qui sapientiam illorum tan-
topere , & saepe fas ultra extollimus, ab eo-
rum consuetudine & initituto oportuerit re-
cedere. An decuit nos in asstirmnda virtute
non minus quam fuerint illi peritos, in eare-
munerand^ videri minus diligentes ? An Re-
gibus nostris laudem quast vectigalem non
persolveremus ? Ergo qui non sunt eve£li
supra populos, nist ut & Solio tanquam espe-
cula populorum incolumitati prospiciant ;
qui non habent in potestate sua plurimos, nist
ut pluribus possint benefacere; qui magis
quodammodo nobis , quam ipsi sibi vivunt,
illis non gratulabimur vivis, mortuos non
desiderabimus ?
An illustrissimorum Ecclesitc Principum
laudibusTempla in funebri saltem luctu non
personarent ? Ergo cultores suos pietas, vin-
dices Religio , Custodes Ecclesia , Magistros
Eloquentia sacra lacrymis voce prosequi
non audeat ?
An de praeclaris fortissimorum ducum vi-
£tori ;s in recenti & communi omnium laeti-
tia Academiae nostrse conticescerent ? Ergo
dum trophaea milites in castris , cives in ur-