DOI Heft:
Praktika tēs en Athēnais Archaiologikēs Etairias
DOI Seite / Zitierlink:https://doi.org/10.11588/diglit.19570#0010
Ό άνήρ άπό ενθουσιασμού μεγάλου προς τον άθάνατον "Ομη-
ρον ορμηθείς καί έ'χων έν τί) φύσει το θυμόσοφον, ήλπισεν, οτι
άν έρευνητικώς έσκαπτεν όπου έδει, θά έβλεπε τοις ίίμμασι καί
θα έψαυε ταϊς χερσίν δλον τόν κατά την Ίλιάδα καί την Όδύσ-
σειαν ήρωϊκόν βίον, εις οΰ την ποτέ ύπαρξιν έφθασε να πιστεύση
άστεμφώς. Ούτω δε, ών καί πλούσιος, μεγίστας έν τοϊς ύπό του
ποιητοΰ ύμνηθεϊσι τόποις άνασκαφάς επεχείρησε καί διεξήγαγεν
αύτας μετ' επιτυχίας, ήτις έξέπληξεν όλον τον πεπολιτισμένον
κόσμον. Εί δε καί πάντα τα παρ' αϋτοΰ έξαχθέντα πορίσματα,
ό'πως αυτός τα έξέθηκεν έν ταϊς συγγραφαϊς του, δεν έ'τυχον
ακόμη της κοινής των έπαϊόντων αναγνωρίσεως, βέβαιον ό'μως
είναι, οτι δι' αϋτοΰ ή αρχαιολογία εις νέους εΰρυτέρους των προ-
τέρων ορίζοντας Ικταθεϊσα, έλαβε ρύμην γενναίαν προς άκριβε-
στέραν έ'ρευναν του κατά την πολιάν αρχαιότητα βίου των περί
την Μεσόγειον λαών.
Ήμεΐς δέ οΐ Έλληνες μεγαλλιτέραν παρά τά άλλα φιλάρχαια
έθνη όφείλομεν τω Σχλιέμαν χάριν, διότι οΰ μόνον τό Τρωϊκόν
"Ιλιον, άλλα καί άλλοι Ελληνικοί τόποι μεγαλόδοξοι, έν σκότει
τέως καί σχεδόν άγνωσία κεκρυμμένοι, αί Μυκήναι, ή Τίρυνς,
ό Όρχομενός διά των αύτοΰ ερευνών ήχθησαν κατά το πλείστον
εις τό ήλιακόν φώς. "Ενεκα δέ αύτοΰ έχει ή πρωτεύουσα ήμών
την μοναδικήν έν τω κόσμω Μυκηναίων αρχαιοτήτων συλλο-
γήν(1). Προ έτών δέ καί χορηγίαν γενναίαν είχεν ό άνήρ προσ-
ενέγκη τη ημετέρα Εταιρία πρός καθαίρεσιν του βαρβαρικού
έκείνου έπί τών προπυλαίων της Ακροπόλεως πύργου (2), δι'ην
καθαίρεσιν δχι μόνον έξηγνίσθη καί ώραίσθη ό ιερός της Παλλά-
δος χώρος, άλλά καί γνώσις τελειότερα του καλλιτεχνικού έργου
του Μνησικλέους προσεγένετο ήμϊν.
(1) Περι της ανασκαφή; τοΰ Σ·/λιε'ρ.αν, έξ ης αυτή ή Συλλογη', "δε τά Πρα-
κτικά τη; έν Άθ. άρχαιολ. Έταιρ. άπό Ίαν. 18?6, μέχρι Ίαν. 1877, έν σελ.
12 - 14.
(2) Περί του έργου τούτου ϊδε Πρακτ. της έν Άθι(ν. άρχ. Έτ. άπό Ίουν.
1874 μέχρι Δεκ. 1875, σελ. 11 καί 23-24. Έτι δΙ άρθρα δημοσιευθέντα έν τω
ΆΟηναίω (περιοδική Αθηνών), τόρ. 4ου (έτους 1875) σελ. 195-209, καί τόμ.
6ου (ετ. 1877), σελ. 287-308, (τό τελευταΐον υπό τοΰ άρχιτέκτονος Λυσάνδρου
Κ«φταντζόγλου).
ρον ορμηθείς καί έ'χων έν τί) φύσει το θυμόσοφον, ήλπισεν, οτι
άν έρευνητικώς έσκαπτεν όπου έδει, θά έβλεπε τοις ίίμμασι καί
θα έψαυε ταϊς χερσίν δλον τόν κατά την Ίλιάδα καί την Όδύσ-
σειαν ήρωϊκόν βίον, εις οΰ την ποτέ ύπαρξιν έφθασε να πιστεύση
άστεμφώς. Ούτω δε, ών καί πλούσιος, μεγίστας έν τοϊς ύπό του
ποιητοΰ ύμνηθεϊσι τόποις άνασκαφάς επεχείρησε καί διεξήγαγεν
αύτας μετ' επιτυχίας, ήτις έξέπληξεν όλον τον πεπολιτισμένον
κόσμον. Εί δε καί πάντα τα παρ' αϋτοΰ έξαχθέντα πορίσματα,
ό'πως αυτός τα έξέθηκεν έν ταϊς συγγραφαϊς του, δεν έ'τυχον
ακόμη της κοινής των έπαϊόντων αναγνωρίσεως, βέβαιον ό'μως
είναι, οτι δι' αϋτοΰ ή αρχαιολογία εις νέους εΰρυτέρους των προ-
τέρων ορίζοντας Ικταθεϊσα, έλαβε ρύμην γενναίαν προς άκριβε-
στέραν έ'ρευναν του κατά την πολιάν αρχαιότητα βίου των περί
την Μεσόγειον λαών.
Ήμεΐς δέ οΐ Έλληνες μεγαλλιτέραν παρά τά άλλα φιλάρχαια
έθνη όφείλομεν τω Σχλιέμαν χάριν, διότι οΰ μόνον τό Τρωϊκόν
"Ιλιον, άλλα καί άλλοι Ελληνικοί τόποι μεγαλόδοξοι, έν σκότει
τέως καί σχεδόν άγνωσία κεκρυμμένοι, αί Μυκήναι, ή Τίρυνς,
ό Όρχομενός διά των αύτοΰ ερευνών ήχθησαν κατά το πλείστον
εις τό ήλιακόν φώς. "Ενεκα δέ αύτοΰ έχει ή πρωτεύουσα ήμών
την μοναδικήν έν τω κόσμω Μυκηναίων αρχαιοτήτων συλλο-
γήν(1). Προ έτών δέ καί χορηγίαν γενναίαν είχεν ό άνήρ προσ-
ενέγκη τη ημετέρα Εταιρία πρός καθαίρεσιν του βαρβαρικού
έκείνου έπί τών προπυλαίων της Ακροπόλεως πύργου (2), δι'ην
καθαίρεσιν δχι μόνον έξηγνίσθη καί ώραίσθη ό ιερός της Παλλά-
δος χώρος, άλλά καί γνώσις τελειότερα του καλλιτεχνικού έργου
του Μνησικλέους προσεγένετο ήμϊν.
(1) Περι της ανασκαφή; τοΰ Σ·/λιε'ρ.αν, έξ ης αυτή ή Συλλογη', "δε τά Πρα-
κτικά τη; έν Άθ. άρχαιολ. Έταιρ. άπό Ίαν. 18?6, μέχρι Ίαν. 1877, έν σελ.
12 - 14.
(2) Περί του έργου τούτου ϊδε Πρακτ. της έν Άθι(ν. άρχ. Έτ. άπό Ίουν.
1874 μέχρι Δεκ. 1875, σελ. 11 καί 23-24. Έτι δΙ άρθρα δημοσιευθέντα έν τω
ΆΟηναίω (περιοδική Αθηνών), τόρ. 4ου (έτους 1875) σελ. 195-209, καί τόμ.
6ου (ετ. 1877), σελ. 287-308, (τό τελευταΐον υπό τοΰ άρχιτέκτονος Λυσάνδρου
Κ«φταντζόγλου).