— 35 —
θέσιον κλπ. Ίδια δε λόγου άξια. τυγ^άνουσι δύο των δωματίων
τούτων, έν οΐς σώζονται κατά χώραν (εις ύψος 0,50) κιονίσκοι
εξ επαλλήλων δισκοειδών πλίνθων συγκείμενοι,ο'ίτινες κατα στοί-
χους πυκνούς τεταγμένοι ύπεστήριζον τό δια μεγάλων πλίνθων
έστρωμένον έδαφος των δωματίων. Μεταξύ των κιονίσκων τού-
των έφέρετο θερμός άήρ ύποθερμαίνων κάτωθεν τά δωμάτια- ή
δε θε'ρμανσις αυτού Ιτελεΐτο έξ άλλου μικρού χώρου, όστις ευ-
ρέθη πλήρης κόνεως άνθράκων.
Έκ των ευρημάτων τοΰ λουτρώνος σημειωθήτωσαν δύο τε-
μάχια πήλινα, τό μέν μετά προσώπου πωγωνοφόρου ώς Σειλη-
νοΰ, τό δέ, ώς ηθμός, φε'ρον όπάς. Άνήκουσι δέ ταύτα εις αρ-
χαία πήλινα πύραυνα, άτινα ήσαν παρεμφερή τό σχήμα προς
την παρ' ήμϊν μικράν θερμάστραν φουφοΰν. Έπ'ι του προε'χοντος
γενείου των σειληνοειδών ή (ώς άλλου) ήφαιστοειδών εκείνων
προσώπων, τριών όντων, κατά τά χείλη του πυραύνου έτίθεντο
προς θέρμανσιν χύτραι ή άλλα σκεύη, διά δέ του διατρήτου δια-
φράγματος άνενεοΰτο ό άήρ, και διά θυριδίου εξήγετο ή κατα-
πίπτουσα σποδός. Τοιαύτα τεμάχια εύρε'θησαν άλλοτε πολλά
έν Αθήναις παρά την Άγίαν Τριάδα και άλλαχοΰ(Ι).
Πρός τοις είρημένοις τόποις έχώρησα εις συμπλήρωσιν τή;
παρά τόν Ναόν σκαφής. Ενταύθα εύρε'θησαν έπιγραφαί τίνες,
συμβάλλουσαί πως εις τήν ίστορίαν του Ωρωπού και εις την το-
πογραφίαν τοΰ Άμφιαρείου.
Γλυπτικής έργον εν μάλιστα ευρέθη σπουδαϊον, πολύ καλής
ελληνικής τέχνης. Είνε άγαλμα μέγα μαρμάρινον, άνδρικοΰ με-
γέθους, φέρον ποδήρες ίμάτιον καταπτυχούμενον άπό του αρι-
στερού βραχίονος και καταλεϊπον γυμνόν τόν έτερον ώμον και
τόν θώρακα. Καίπερ δέ στερούμενον κεφαλής και ιδίου συμβό-
λου, φαίνεται ότι είνε του Αμφιάραου - τούτο δέ εικάζω έ'κ τί-
νος λειψάνου επιγραφής και έκ της περί τήν τέχνην, άναβολήν
και στάσιν όμοιότητος προς έτερον έκεϊ του θεού μικρότερον
άγαλμα, όπερ φέρει, κατά τόν τύπον τοΰ Ασκληπιού, τήν άά-
βδον μετά τοΰ όφεως(2).— Αναθήματα άλλα μνημονευτέα
(1) Πρβλ. Οοηζβ έν ^ΙΐΓΐίΐιοΙι 1890 σελ. 118 πίν. 1. 2.
(2) "Ιδε νυν Άρχ. Έφημ. 1892 σελ, 51 ίξ.
θέσιον κλπ. Ίδια δε λόγου άξια. τυγ^άνουσι δύο των δωματίων
τούτων, έν οΐς σώζονται κατά χώραν (εις ύψος 0,50) κιονίσκοι
εξ επαλλήλων δισκοειδών πλίνθων συγκείμενοι,ο'ίτινες κατα στοί-
χους πυκνούς τεταγμένοι ύπεστήριζον τό δια μεγάλων πλίνθων
έστρωμένον έδαφος των δωματίων. Μεταξύ των κιονίσκων τού-
των έφέρετο θερμός άήρ ύποθερμαίνων κάτωθεν τά δωμάτια- ή
δε θε'ρμανσις αυτού Ιτελεΐτο έξ άλλου μικρού χώρου, όστις ευ-
ρέθη πλήρης κόνεως άνθράκων.
Έκ των ευρημάτων τοΰ λουτρώνος σημειωθήτωσαν δύο τε-
μάχια πήλινα, τό μέν μετά προσώπου πωγωνοφόρου ώς Σειλη-
νοΰ, τό δέ, ώς ηθμός, φε'ρον όπάς. Άνήκουσι δέ ταύτα εις αρ-
χαία πήλινα πύραυνα, άτινα ήσαν παρεμφερή τό σχήμα προς
την παρ' ήμϊν μικράν θερμάστραν φουφοΰν. Έπ'ι του προε'χοντος
γενείου των σειληνοειδών ή (ώς άλλου) ήφαιστοειδών εκείνων
προσώπων, τριών όντων, κατά τά χείλη του πυραύνου έτίθεντο
προς θέρμανσιν χύτραι ή άλλα σκεύη, διά δέ του διατρήτου δια-
φράγματος άνενεοΰτο ό άήρ, και διά θυριδίου εξήγετο ή κατα-
πίπτουσα σποδός. Τοιαύτα τεμάχια εύρε'θησαν άλλοτε πολλά
έν Αθήναις παρά την Άγίαν Τριάδα και άλλαχοΰ(Ι).
Πρός τοις είρημένοις τόποις έχώρησα εις συμπλήρωσιν τή;
παρά τόν Ναόν σκαφής. Ενταύθα εύρε'θησαν έπιγραφαί τίνες,
συμβάλλουσαί πως εις τήν ίστορίαν του Ωρωπού και εις την το-
πογραφίαν τοΰ Άμφιαρείου.
Γλυπτικής έργον εν μάλιστα ευρέθη σπουδαϊον, πολύ καλής
ελληνικής τέχνης. Είνε άγαλμα μέγα μαρμάρινον, άνδρικοΰ με-
γέθους, φέρον ποδήρες ίμάτιον καταπτυχούμενον άπό του αρι-
στερού βραχίονος και καταλεϊπον γυμνόν τόν έτερον ώμον και
τόν θώρακα. Καίπερ δέ στερούμενον κεφαλής και ιδίου συμβό-
λου, φαίνεται ότι είνε του Αμφιάραου - τούτο δέ εικάζω έ'κ τί-
νος λειψάνου επιγραφής και έκ της περί τήν τέχνην, άναβολήν
και στάσιν όμοιότητος προς έτερον έκεϊ του θεού μικρότερον
άγαλμα, όπερ φέρει, κατά τόν τύπον τοΰ Ασκληπιού, τήν άά-
βδον μετά τοΰ όφεως(2).— Αναθήματα άλλα μνημονευτέα
(1) Πρβλ. Οοηζβ έν ^ΙΐΓΐίΐιοΙι 1890 σελ. 118 πίν. 1. 2.
(2) "Ιδε νυν Άρχ. Έφημ. 1892 σελ, 51 ίξ.