ΠΡΑΚΤΙΚΑ ΤΟΥ 1898 85
πιθανόν ητο να παρατηρήσω). Βέβαιον όμως εΐνε ότι τό πυρί-
καυστον τοΰτο στρώμα εΐνε πολύ παλαιότερον τοΰ μυκηναϊκοΰ
περιβόλου του ίεροΰ, διότι ούτος δεν ήδύνατο να οίκοδομηθή επί
γης, αν αύτη δεν ήτο άπο μακροΰ χρόνου συμπεπιεσμένη και
στερεά, όθεν και ούδεμία καθίζησις παρατηρείται νυν έν τω τεί-
χει. Εντός της τέφρας ευρέθησαν άκαυστα όστά ζώου (άρνίου
κατά πασαν πιθανότητα) και τινα όστρακα [λύδιων (πάντα λεί-
ψανα τοΰ περιδείπνου βεβαίως), προσέτι δε ικανά όστρακα αγ-
γείων, ων τά [Λεν ήσαν άγανώτων προϊστορικών αγγείων έξ ερυ-
θρού πηλοΰ, άλλα έξ όμοιου πηλοϋ {στιλβωμένου διά τριβής, 'έν
όστρακον έκ πηλοϋ έρυθροΰ μετά επιχρίσματος εκ πηλοΰ ΰποκι-
τρίνου, τεμάχιον νησιωτικού αγγείου μεταπεποιημένον εις βέμ-
βικα, και τέλος μικρότατον τεμάχιον λεπτοΰ αγγείου έξ έρυθροΰ
πηλοΰ μετά παχέος μελανοΰ χρώματος, όπερ ί'σως ανήκει εις τό
παλαιότατον είδος τών μετά γανώματος μυκηναϊκών όστράκων(Ι).
"Αλλα προϊστορικά όστρακα άγγείο>ν εύρον όμοΰ μετά οστών
προβάτου (2) ύποκάτω τοΰ στρώματος της τέφρας εντός φυσικής
κοιλότητος τοΰ βράχου ύπαρχούσης πλησίον αύτής τής γωνίας
τοΰ είρημένου μυκηναϊκοΰ περιβόλου, ής ό πυθμήν κείται 0,70
περίπου ύποκάτω τών λίθων τοΰ τείχους. Τά πλείονα τών όστρά--
κων προήρχοντο ώς εικός ευτελών άγανώτων άγγείων έκ πη-
λοΰ έρυθροΰ ή ξανθοΰ, άλλά και έκ τών λεγομένων λυδικών
(ήτοι τών έκ μέλανος πηλοΰ) εύρέθησαν ικανά και άλλα έκ
τών λεγομένων νησιωτικών, όμοιων τοις έζ Αϊγίνης γνωστοϊς
(Έφημ. Άρχ. 1896 πίν. 10 άριθ. 1-6. Πρβ. και Έφημ.
Άρχ. 1898 σελ. 63 έξ.). Τά τελευταία ταΰτα, ήτοι τά νη-
σιωτικά ήσαν τά βαθύτατα εύρεθέντα έπ' αύτοΰ τοΰ βράχου.
"Αλλην προϊστορικήν πυράν παρετήρησα ύποκάτω τών λίθων
τοΰ προϊστορικοΰ τοιχαρίου θ'" (Πρακτικά 1887 πίν. 1 = Ρ1ιϊ-
1Ϊ08, Εΐβαδίδ, ρΐ. 1,), απέχοντος 7,50 μ. περίπου άπό τοΰ προ-
(1) ΚιΐΓΐ\ναιΐί,ΊβΓ - ίδδοΐιΐνβ Μ}Ίν. ν&δβιΐ σελ. VII, α' είδος της II κατη-
γορίας. Εννοείται δτι τό οστρακον τοΰτο πιθανώτατα εΐνε πολύ νεώτερον της
πύρας κατά τυ^ην παραπεσόν εις αυτήν.
(2) Άνεγνώρισεν αύτά ώς τοιαύτα ό καθηγητής τής ζωολογίας Ν. Απο-
στολίδης.
πιθανόν ητο να παρατηρήσω). Βέβαιον όμως εΐνε ότι τό πυρί-
καυστον τοΰτο στρώμα εΐνε πολύ παλαιότερον τοΰ μυκηναϊκοΰ
περιβόλου του ίεροΰ, διότι ούτος δεν ήδύνατο να οίκοδομηθή επί
γης, αν αύτη δεν ήτο άπο μακροΰ χρόνου συμπεπιεσμένη και
στερεά, όθεν και ούδεμία καθίζησις παρατηρείται νυν έν τω τεί-
χει. Εντός της τέφρας ευρέθησαν άκαυστα όστά ζώου (άρνίου
κατά πασαν πιθανότητα) και τινα όστρακα [λύδιων (πάντα λεί-
ψανα τοΰ περιδείπνου βεβαίως), προσέτι δε ικανά όστρακα αγ-
γείων, ων τά [Λεν ήσαν άγανώτων προϊστορικών αγγείων έξ ερυ-
θρού πηλοΰ, άλλα έξ όμοιου πηλοϋ {στιλβωμένου διά τριβής, 'έν
όστρακον έκ πηλοϋ έρυθροΰ μετά επιχρίσματος εκ πηλοΰ ΰποκι-
τρίνου, τεμάχιον νησιωτικού αγγείου μεταπεποιημένον εις βέμ-
βικα, και τέλος μικρότατον τεμάχιον λεπτοΰ αγγείου έξ έρυθροΰ
πηλοΰ μετά παχέος μελανοΰ χρώματος, όπερ ί'σως ανήκει εις τό
παλαιότατον είδος τών μετά γανώματος μυκηναϊκών όστράκων(Ι).
"Αλλα προϊστορικά όστρακα άγγείο>ν εύρον όμοΰ μετά οστών
προβάτου (2) ύποκάτω τοΰ στρώματος της τέφρας εντός φυσικής
κοιλότητος τοΰ βράχου ύπαρχούσης πλησίον αύτής τής γωνίας
τοΰ είρημένου μυκηναϊκοΰ περιβόλου, ής ό πυθμήν κείται 0,70
περίπου ύποκάτω τών λίθων τοΰ τείχους. Τά πλείονα τών όστρά--
κων προήρχοντο ώς εικός ευτελών άγανώτων άγγείων έκ πη-
λοΰ έρυθροΰ ή ξανθοΰ, άλλά και έκ τών λεγομένων λυδικών
(ήτοι τών έκ μέλανος πηλοΰ) εύρέθησαν ικανά και άλλα έκ
τών λεγομένων νησιωτικών, όμοιων τοις έζ Αϊγίνης γνωστοϊς
(Έφημ. Άρχ. 1896 πίν. 10 άριθ. 1-6. Πρβ. και Έφημ.
Άρχ. 1898 σελ. 63 έξ.). Τά τελευταία ταΰτα, ήτοι τά νη-
σιωτικά ήσαν τά βαθύτατα εύρεθέντα έπ' αύτοΰ τοΰ βράχου.
"Αλλην προϊστορικήν πυράν παρετήρησα ύποκάτω τών λίθων
τοΰ προϊστορικοΰ τοιχαρίου θ'" (Πρακτικά 1887 πίν. 1 = Ρ1ιϊ-
1Ϊ08, Εΐβαδίδ, ρΐ. 1,), απέχοντος 7,50 μ. περίπου άπό τοΰ προ-
(1) ΚιΐΓΐ\ναιΐί,ΊβΓ - ίδδοΐιΐνβ Μ}Ίν. ν&δβιΐ σελ. VII, α' είδος της II κατη-
γορίας. Εννοείται δτι τό οστρακον τοΰτο πιθανώτατα εΐνε πολύ νεώτερον της
πύρας κατά τυ^ην παραπεσόν εις αυτήν.
(2) Άνεγνώρισεν αύτά ώς τοιαύτα ό καθηγητής τής ζωολογίας Ν. Απο-
στολίδης.