DOI Artikel:
Ektheseis peri tōn anaskaphōn tēs Etaireias
DOI Artikel:Papabasileios, Georgios A.: Anaskaphai en Euboia
DOI Seite / Zitierlink: https://doi.org/10.11588/diglit.14757#0068
62 Πρακτικά τοΰ 1902
έξωθεν έν τή βάσει και περί αϋτήν (ίδ. Άρχ. Έφημ. 1902 σελ.
113).
5) τρεις άμφορίσκοι ΰψ. 0,12, ών οί δύο σχήματος άμυγδά-
λης. Τούτων ό μεν έ'χει τό έδαφος έρυθρόν κεκοσμημένον μελαί-
ναις φολίσιν, τάς δέ λαβάς και τό στόμιον μέλαν, ό δ' έτερος
άποκεκρουμένος το στόμιον εϊνε λευκός, φέρει δέ στίγματα, οία
τά της αμυγδαλής.
6) τρεισκαίδεκα πρόνοι, ών οί δύο είσίν ύψους 0,14 έ'χουσι
δέ Ίπι εδάφους μέλανος γεγραμμένην ή μεν γυναίκα, 'ι\ δέ τίγριν
έρυθρόμορφον τέχνης κοινής. Πάσαι αί άλλαι εϊνε μικραί μέλαι-
ναι (0,15-0,5), ών τίνες έ'χουσιν άπλα κοσμήματα.
7) πέντε μικραί οίνο^όαι, ών ή μία φέρει γεγραμμένον πτηνόν
ίρυθρόμορφον.
8) πυξίς μικρά άπλή.
9) τριάκοντα μία κόραι, ών άκέραιαι έκκαίδεκα. Τούτων αί
μεν οκτώ παρίστανται καθήμεναι, αί δέ άλλαι δρθιαι. Των όρ-
θιων ή μεν έχει ΰψος 0,30, δύο δέ άλλαι 0,20. Καλής τέχνης
εϊνε μία, ήτις στηρίζουσα τάς χείρας έπϊ της βάσεως, έν ή κύ-
κλος έχων προεξο^άς αΐχμηράς, ποιείται άναπτέρωσιν. Όμοιας
τέχνης εϊνε παις μικρός καθήμενος και δύο έτι κόραι, αϊτινες
φαίνονται ώς όρ^ούριεναι. Πάσαι αϊ έν τεμαχίοις έξαχθεϊσαι των
τάφων συνεκολλήθησαν δεξιώς πως ΰπό του κ. Δ. Σταίκου.
10) χοίρος πήλινος, οΰ τό μήκος εϊνε 0,20, φέρων άνωθεν
στόμιον, έν δέ τω δεζιω μηρω έκτυπον λεοντοκεφαλήν, έχουσαν
όπήν, άφ' ·ής τό είσ^εόμενον ΰδωρ διά του στομίου έξέρρεεν.
Σημειωτέον ότι έπϊ της ράχεως έκατέρωθεν του στομίου ύπάρ-
χουσιν άνά δύο όπαί, άφ' ών πόθεν έκρέματο. Πιθανώς έχρησί-
μευεν ώς παιδιά κλεψύδρας.
11) τέσσαρες στλεγγίδες εις τεμάχια.
12) τρία κάτοπτρα άνευ παραστάσεων, ών τό εν μείζον, τά
δέ δύο μικρά. Πάντα έφθαρμένα.
13) δύο άγγεϊα χαλκά λίαν έφθαρμένα.
14) τρία ραγο βύζ ια ευρεθέντα έντός πυέλων.
15) δύο μαρμάριναι κεφαλαί, ών ή μεν γυναικός (0,24), ή
δέ κόρης (0,20) τέχνης οΰχϊ κακής.
έξωθεν έν τή βάσει και περί αϋτήν (ίδ. Άρχ. Έφημ. 1902 σελ.
113).
5) τρεις άμφορίσκοι ΰψ. 0,12, ών οί δύο σχήματος άμυγδά-
λης. Τούτων ό μεν έ'χει τό έδαφος έρυθρόν κεκοσμημένον μελαί-
ναις φολίσιν, τάς δέ λαβάς και τό στόμιον μέλαν, ό δ' έτερος
άποκεκρουμένος το στόμιον εϊνε λευκός, φέρει δέ στίγματα, οία
τά της αμυγδαλής.
6) τρεισκαίδεκα πρόνοι, ών οί δύο είσίν ύψους 0,14 έ'χουσι
δέ Ίπι εδάφους μέλανος γεγραμμένην ή μεν γυναίκα, 'ι\ δέ τίγριν
έρυθρόμορφον τέχνης κοινής. Πάσαι αί άλλαι εϊνε μικραί μέλαι-
ναι (0,15-0,5), ών τίνες έ'χουσιν άπλα κοσμήματα.
7) πέντε μικραί οίνο^όαι, ών ή μία φέρει γεγραμμένον πτηνόν
ίρυθρόμορφον.
8) πυξίς μικρά άπλή.
9) τριάκοντα μία κόραι, ών άκέραιαι έκκαίδεκα. Τούτων αί
μεν οκτώ παρίστανται καθήμεναι, αί δέ άλλαι δρθιαι. Των όρ-
θιων ή μεν έχει ΰψος 0,30, δύο δέ άλλαι 0,20. Καλής τέχνης
εϊνε μία, ήτις στηρίζουσα τάς χείρας έπϊ της βάσεως, έν ή κύ-
κλος έχων προεξο^άς αΐχμηράς, ποιείται άναπτέρωσιν. Όμοιας
τέχνης εϊνε παις μικρός καθήμενος και δύο έτι κόραι, αϊτινες
φαίνονται ώς όρ^ούριεναι. Πάσαι αϊ έν τεμαχίοις έξαχθεϊσαι των
τάφων συνεκολλήθησαν δεξιώς πως ΰπό του κ. Δ. Σταίκου.
10) χοίρος πήλινος, οΰ τό μήκος εϊνε 0,20, φέρων άνωθεν
στόμιον, έν δέ τω δεζιω μηρω έκτυπον λεοντοκεφαλήν, έχουσαν
όπήν, άφ' ·ής τό είσ^εόμενον ΰδωρ διά του στομίου έξέρρεεν.
Σημειωτέον ότι έπϊ της ράχεως έκατέρωθεν του στομίου ύπάρ-
χουσιν άνά δύο όπαί, άφ' ών πόθεν έκρέματο. Πιθανώς έχρησί-
μευεν ώς παιδιά κλεψύδρας.
11) τέσσαρες στλεγγίδες εις τεμάχια.
12) τρία κάτοπτρα άνευ παραστάσεων, ών τό εν μείζον, τά
δέ δύο μικρά. Πάντα έφθαρμένα.
13) δύο άγγεϊα χαλκά λίαν έφθαρμένα.
14) τρία ραγο βύζ ια ευρεθέντα έντός πυέλων.
15) δύο μαρμάριναι κεφαλαί, ών ή μεν γυναικός (0,24), ή
δέ κόρης (0,20) τέχνης οΰχϊ κακής.