DOI issue:
Ektheseis peri tōn anaskaphōn tēs Etaireias
DOI article:Stephanos, Klōn: Anaskaphai en Naxō
DOI Page / Citation link:https://doi.org/10.11588/diglit.19689#0064
58 Πρακτικά τοϋ 1904
εΰρομεν τάφου; τινας ασύλητους (Λούρος Άθαλάσσου, Μνημού-
ρια Πολιχνίου, Καμένο Μιτόίτο, Ψαρρά).
Οί ένταΰθα προμυχηναϊκοί τάφοι, παρεμφερείς εν γένει πρός
τους της νοτιάς Νάξου, δια! μεν, ώς εκείνοι, κατεσκευασμένοι και
κεκαλυμμένοι δια μεγάλων άκατεργάστων πλακών, συνήθως σχι-
στολίθων, άλλ' ή συναρμογή των καθέτων πλακών διαφέρει, συγ-
κρατουμένων αμοιβαίως κατά τα έφαπτόμενα άκρα αύτών.
Τό έδαφος τών τάφων αποτελεί συνήθως τό βραχώδες υπέδα-
φος (Φυρρόγαις), σπανίως πλάξ κατέχουσα τόν τάφον όλως ή
μόνον τό μέρος έφ' ού αναπαύεται ό νεκρός, η μίγμα γης και
μικρών λίθων η αύτη ή γή.
Τό μέγεθος τών τάφων ποικίλλει λίαν.Ούτως εγγύς τάφων μετά
τών μεγίστων διαστάσεων τών της νοτίας Νάξου, άπαντώμεν
ενίοτε τάφους μικρότατους νηπίων, μάλιστα έν τώ νεκροταφείω
τών Φυρρογών. Οί τάφοι του νεκροταφείου τούτου, πυκνότατοι
πρός αλλήλους, εχουσι ποικίλην πράς τόν ορίζοντα διεύθυνσιν,
χρησιμοποιουμένου του εκάστοτε υπολειπομένου κενού χώρου.
Εις εκαστον τάφον εύρίσκομεν ως έπί τό πολύ ενός μόνου νε-
κρού οστά, σπανίως δύο και σπανιώτατα πλειόνων. Οί νεκροί
είσι πολλάκις, ώς έν τί) μεσημβρινή Νάξω, κατακεκλιμένοι έπί
του δεξιού πλευρού, μετά τών κάτω άκρων λίαν κεκαμμένων
άλλά συνηθέστερον τά όστά είσι μεν μετ' επιμελείας κατατε-
θειμένα έν τφ τάφω, ούχί δε έν τη φυσί'.η αύτών θέσει. "Απαξ
μόνον έν τώ νεκροταφείω τών Φυρρογών εΰρομεν δύο άλλήλοις
επικειμένους τάφους, μετά πλειόνων νεκρών έν εκατέρω τούτων,
ών ό ανώτερος είχεν ώς έδαφος τό κάλυμμα του κατωτέρου.
Οί πλείστοι τών τάφων ένεΐχον εν κτέρισ'μα., συνήθως πήλι-
νον άγγεΐον, όλίγιστοι πλείονα. Πολλά και σπουδαία κτερίσματα,
όσον ολίγοι νησιωτικοί τάφοι της περιόδου ταύτης, παρέσχε τά-
φος ασύλητος της σεσυλημένης συστάδος τοϋ Λούρου, εγγύς τοϋ
νεκροταφείου τών Φυρρογών. Τά έν τώ τάφφ τούτω ευρεθέντα
είσίν: έπτά ειδώλια μαρμάρινα, πάντα δρθια έν κόγχη, και κτε-
ρίσματα τό πλείστον καλλωπισμού (ίδιο: πιθανώτατα στίξεως):
λεπίδες όψιανού μετά τοϋ κορμίσκου (ηαο1β118) αύτών, τρεις χαλ-
κοί όπεϊς, εξ λίαν μικρά πήλινα σφαιρικά αγγεία, ών εν τεθραυ-
εΰρομεν τάφου; τινας ασύλητους (Λούρος Άθαλάσσου, Μνημού-
ρια Πολιχνίου, Καμένο Μιτόίτο, Ψαρρά).
Οί ένταΰθα προμυχηναϊκοί τάφοι, παρεμφερείς εν γένει πρός
τους της νοτιάς Νάξου, δια! μεν, ώς εκείνοι, κατεσκευασμένοι και
κεκαλυμμένοι δια μεγάλων άκατεργάστων πλακών, συνήθως σχι-
στολίθων, άλλ' ή συναρμογή των καθέτων πλακών διαφέρει, συγ-
κρατουμένων αμοιβαίως κατά τα έφαπτόμενα άκρα αύτών.
Τό έδαφος τών τάφων αποτελεί συνήθως τό βραχώδες υπέδα-
φος (Φυρρόγαις), σπανίως πλάξ κατέχουσα τόν τάφον όλως ή
μόνον τό μέρος έφ' ού αναπαύεται ό νεκρός, η μίγμα γης και
μικρών λίθων η αύτη ή γή.
Τό μέγεθος τών τάφων ποικίλλει λίαν.Ούτως εγγύς τάφων μετά
τών μεγίστων διαστάσεων τών της νοτίας Νάξου, άπαντώμεν
ενίοτε τάφους μικρότατους νηπίων, μάλιστα έν τώ νεκροταφείω
τών Φυρρογών. Οί τάφοι του νεκροταφείου τούτου, πυκνότατοι
πρός αλλήλους, εχουσι ποικίλην πράς τόν ορίζοντα διεύθυνσιν,
χρησιμοποιουμένου του εκάστοτε υπολειπομένου κενού χώρου.
Εις εκαστον τάφον εύρίσκομεν ως έπί τό πολύ ενός μόνου νε-
κρού οστά, σπανίως δύο και σπανιώτατα πλειόνων. Οί νεκροί
είσι πολλάκις, ώς έν τί) μεσημβρινή Νάξω, κατακεκλιμένοι έπί
του δεξιού πλευρού, μετά τών κάτω άκρων λίαν κεκαμμένων
άλλά συνηθέστερον τά όστά είσι μεν μετ' επιμελείας κατατε-
θειμένα έν τφ τάφω, ούχί δε έν τη φυσί'.η αύτών θέσει. "Απαξ
μόνον έν τώ νεκροταφείω τών Φυρρογών εΰρομεν δύο άλλήλοις
επικειμένους τάφους, μετά πλειόνων νεκρών έν εκατέρω τούτων,
ών ό ανώτερος είχεν ώς έδαφος τό κάλυμμα του κατωτέρου.
Οί πλείστοι τών τάφων ένεΐχον εν κτέρισ'μα., συνήθως πήλι-
νον άγγεΐον, όλίγιστοι πλείονα. Πολλά και σπουδαία κτερίσματα,
όσον ολίγοι νησιωτικοί τάφοι της περιόδου ταύτης, παρέσχε τά-
φος ασύλητος της σεσυλημένης συστάδος τοϋ Λούρου, εγγύς τοϋ
νεκροταφείου τών Φυρρογών. Τά έν τώ τάφφ τούτω ευρεθέντα
είσίν: έπτά ειδώλια μαρμάρινα, πάντα δρθια έν κόγχη, και κτε-
ρίσματα τό πλείστον καλλωπισμού (ίδιο: πιθανώτατα στίξεως):
λεπίδες όψιανού μετά τοϋ κορμίσκου (ηαο1β118) αύτών, τρεις χαλ-
κοί όπεϊς, εξ λίαν μικρά πήλινα σφαιρικά αγγεία, ών εν τεθραυ-