130
Πρακτικά τον 1915
ρει επί τής άνω ερυθράς επιφανείας του δύο ή τρία ελάχιστα
στίλβοντα ώς χρυσός σημεία. Είναι ταϋτα χρυσός ή είναι ψήγ-
ματα μαρμαρυγίου, οια άπαντώσι συχνά εντός του πηλοΰ ιδία
εις αγγεία εκ Βασιλικής; Τοϋτο θά μας δείξη ή χημική άνά-
λυσις.
Ή ατόλις. Ό λιμήν. Ή νεκρόπολις.
Περί τα ανάκτορα προς πάσαν διεύθυνσιν παρετηρήσαμεν
άνά τους άγρούς πολλά θεμέλια κτιρίων ή σωρούς πετρών, ους
οι ιδιοκτήται των αγρών έςάγουσιν εκ τής γής καλλιεργοΰντες
αυτούς. ΙΙρός τούτοις δέ και πολλά γαστρία Μινωικών χρόνων.
Άπό των άνακτόρων πρός τήν βορειοδυτικών διεύθυνσιν τα-
πεινοϋται βαθμηδόν το έδαφος, εις άπόστασιν δε οκτακοσίων πε-
ρίπου μέτρων απολήγει εις αμμώδη παραλίαν. Εϋς τό μέρος τούτο
και τά θεμέλια και τά γαστρία είσΐν άφθονώτερα και μάλιστα
εις τήν παρά τό χείλος της θαλάσσης. Εικάζομεν ένταΰθα ότι
υπήρχε τό έπίνειον της πόλεως.
Κατ' ευθείαν πρός βορραν βαίνοντες άπό των άνακτόρων
φθάνομεν μετά διάστημα ενός χιλιομέτρου περίπου ε?ς άκτήν
βραχώδη. Παρά ταύτην φαίνονται εντός χαραδρών μεταξύ βρά-
χων όστα ανθρώπινα καΐ γαστρία Μινωικά. Μικροί δέ ποιμένες
διημερεύοντες εκεί εύρίσκουσιν ενίοτε φύλλα χρυσοΰ, χρυσάς ψή-
φους περιδεραίου και γαλόπετρας. Άνά τούς άγρούς φαίνονται
άναλήμματα και θεμέλια και γαστρία, εικάζομεν έκ τούτων δτι
ή πόλις έςετείνετο μέχρι σχεδόν τής ακτής, παρ' ήν ύπηρχεν ή
νεκρόπολις.
Ή έξερεύνησις πάντων των τόπων τούτων ελπίζω νά γίνη
κατά τό προσεχές εαρ.
Έν 'Ηρακλείω 15 "Ιουλίου 1915. .
ΙΩΣΗΦ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ
Πρακτικά τον 1915
ρει επί τής άνω ερυθράς επιφανείας του δύο ή τρία ελάχιστα
στίλβοντα ώς χρυσός σημεία. Είναι ταϋτα χρυσός ή είναι ψήγ-
ματα μαρμαρυγίου, οια άπαντώσι συχνά εντός του πηλοΰ ιδία
εις αγγεία εκ Βασιλικής; Τοϋτο θά μας δείξη ή χημική άνά-
λυσις.
Ή ατόλις. Ό λιμήν. Ή νεκρόπολις.
Περί τα ανάκτορα προς πάσαν διεύθυνσιν παρετηρήσαμεν
άνά τους άγρούς πολλά θεμέλια κτιρίων ή σωρούς πετρών, ους
οι ιδιοκτήται των αγρών έςάγουσιν εκ τής γής καλλιεργοΰντες
αυτούς. ΙΙρός τούτοις δέ και πολλά γαστρία Μινωικών χρόνων.
Άπό των άνακτόρων πρός τήν βορειοδυτικών διεύθυνσιν τα-
πεινοϋται βαθμηδόν το έδαφος, εις άπόστασιν δε οκτακοσίων πε-
ρίπου μέτρων απολήγει εις αμμώδη παραλίαν. Εϋς τό μέρος τούτο
και τά θεμέλια και τά γαστρία είσΐν άφθονώτερα και μάλιστα
εις τήν παρά τό χείλος της θαλάσσης. Εικάζομεν ένταΰθα ότι
υπήρχε τό έπίνειον της πόλεως.
Κατ' ευθείαν πρός βορραν βαίνοντες άπό των άνακτόρων
φθάνομεν μετά διάστημα ενός χιλιομέτρου περίπου ε?ς άκτήν
βραχώδη. Παρά ταύτην φαίνονται εντός χαραδρών μεταξύ βρά-
χων όστα ανθρώπινα καΐ γαστρία Μινωικά. Μικροί δέ ποιμένες
διημερεύοντες εκεί εύρίσκουσιν ενίοτε φύλλα χρυσοΰ, χρυσάς ψή-
φους περιδεραίου και γαλόπετρας. Άνά τούς άγρούς φαίνονται
άναλήμματα και θεμέλια και γαστρία, εικάζομεν έκ τούτων δτι
ή πόλις έςετείνετο μέχρι σχεδόν τής ακτής, παρ' ήν ύπηρχεν ή
νεκρόπολις.
Ή έξερεύνησις πάντων των τόπων τούτων ελπίζω νά γίνη
κατά τό προσεχές εαρ.
Έν 'Ηρακλείω 15 "Ιουλίου 1915. .
ΙΩΣΗΦ ΧΑΤΖΙΔΑΚΙΣ