Hē En Athēnais Archaiologikē Hetaireia [Hrsg.]: Praktika tēs en Athēnais Archaiologikēs Hetaireias (1920)

ΠΑ Ε 1920 Γ. Κ. Γαρδίκα Άμαροΰαιον-Άθμονον. 43

έλαβεν. ήρώτησα τους χωρικούς, έάν φύεται καΐ νΰν παρό-
μοιόν τι φυτόν, ου τάς ιδιότητας έκ τής περιγραφής τοΰ Διο-
σκορίοου(Γ', 117, 167) έχομεν: «άνάγυρος βαρύοσμος ισχυρώς"
»άνθος κράμβη έοικός· καρπός έν κερχτίοις μικροΐς, τό σχήμα
«νεφρών, ποικίλος, στερεός· δ δέ καρπός έσθιόμενος εμετον συν-
«τόνως ποιεΓ «κινεΐν τόν άνάγυρον» έπΐ των έπισπωμένων έαυ-
»τοϊς κακά» Παροιμ. π. Σουΐδ. ΚαΙ τω δντι έβεβαίωσάν με, δτι
πολλαχοϋ φύεται τοιούτον βρωμόχορτον καΐ υχεσχέθησαν νά
μοι στείλωσι κατά τό έαρ δείγματα τοΰ φυτοΰ τούτου, ου τρία
είδη διακρίνουσιν.

ΑΜΑΡΟΓΣΙΟΝ - ΑΘΜΟΝΟΝ.

Ή Ά&μονία ή τό "Α&μονον') ήν δήμος άνήκων εις την
Κεκροπίδα φυλήν' έν τψ δήμω τούτω υπήρχε πανάρχαιον
ίερόν τής Ουρανίας Αφροδίτης, δπερ οί Άθμονεΐς έπίστευον,
δτι είχεν ίορυθή υπό τοΰ βασιλέως Πορφυρίου (Παυσαν. Α',
14, 7). Επίσης είνε γνωστόν, δτι έλατρεύετο έν τψ είρημένψ
δήμω ή Άρτεμις ή Άμαυνσία' έκ των έπιγραφών δ' αποδει-
κνύεται, οτι τό "Αθμονον εκείτο έγγύς τοΰ νΰν Αμαρουσίου,
δ-ερ είνε θαλερώτατον χωρίον έπΐ τοΰ Β. μέρους τής Αθηναϊ-
κής πεδιάδος, 7 Αγγλικά μίλια ΒΛ. των Αθηνών και 1 72
Ν. τής Κηφισίας. Τό νΰν χωρίον προφανώς διετήρησε την
έπωνυμίαν τής Άμαρυσίας Αρτέμιδος, ήτις έν τή άρχαιότητι
λίαν έλατρεύετο ένταΰθα" τό έπίθετον δέ τοϋτο τής θεας συν
τω χρόνω έκνικήσαν έςέδαλε τό κύριον τοΰ δήμου δνομα" τά
δέ Άμαρναια, ή εορτή τής θεάς, έωρτάζοντο τόσον δημοτε-

') Έλεγετο "Α&μονον, Άύμονία χιί Άΰμονή' τά δ επιρρήματα ε'ς* αύ-
τοϋ, 'Α&μόναζε χαί Α&μονίαζε^ΑΟ^ν'ο.), 'Α&μονοί (παρά τό 'Ά&μονον) χαί
Α&μονήοι (παρά τό 'ΑΟμονή)" υ δημότης έλέγετο Άθμο εύς ου τό θηλ,
'Αΰμονίς- ό Ήσύ/ίος έαημειώσα:ο και τό ρ. άΰμονάζειν, τό εις δήμον άφι-
χνεΐσθαι τή; Άττι/.ής»- αλλά γραπτέον ΆΟμονάζειν, τό εις "Αθμονον, δήμον
της Αττικής, άφιχνεϊαθαι.