II Λ Κ 1920
Γ. Κ. Γαρδίκα Υμηττός 79
έν Τώμη τούτου ένεκα, ώς έοικεν, έχρησιμοποιοΰντο, επειδή
α,ί λατομίαι έν αύτή τ% Ιταλία τελέως άγνωστοι ήσαν ό Α.
Κράσσος ήν ό πρώτος, δ; τήν έαυτοϋ οίκίαν δια κιόνων εξ
Ύμηττίου μαρμάρου διεκόσμησεν' άλλα καΐ ούτος μόνον εξ
τοιούτους κίονας προσέθηκε καί τούτους δέ μήκους μόνον
δώδεκα ποδών. Πρβλ. Στράβ. IX, σ. 399 Εθ&ΐίθ—λΥβδίθΐ·-
ηΐ3ηη 42. ΡΠηϊχιβ Ιιίδί. παίαι* 17,6. 35,1 καΐ 36,3 7 καΐ
114 Ηοι·3ί Οά. 2,18,3.
Ό Υμηττός προσέτι έκέκτητο πάλαι ποτέ πλήν των μαρ-
μαρωρυχείων καΐ άργυρωρνχεΐα- ό ΟΙιαηάΐΘΓ δ\'έσημείωσεν,
δτι καΐ νΰν έτι σήραγγάς τινας δύναται τις ίδεΐν, άλλά πάντα
ταΰτα τά ύποχθόνια έργοστάσια άπό μακροΰ}έγκατελείφθησαν'
δ εΐρημένος περιηγητής μάλιστα περιγράφει τήν έαυτοΟ έπί-
σκεψιν εις μίαν τών σηράγγων τούτων, ήτις εκείτο έν τή φά-
ραγγι τή μεταξύ τοΰ υψηλότερου Ύμηττοΰ καΐ τοΰ Άνυδρου
ευρισκομένη.
Τέλος καΐ ώς προς τον περϊ τον Ύμηττόν συνοικισμόν ση-
μειωθήτω μοι τόδε- πολλών δηλαδή και ενδόξων δήμων δντων
έν τή άρχαιότητι υπό ταϊς ύπωρείαις τοΰ Υμηττού, νυν μετά
θλίψεως παρατηρεί τις έν τοις τόποις έκείνοις ή δεινήν έρημίαν
ή έλεεινά τινα χωρία" μόνον έν ταϊς Ά. ύπωρείαις τοΟ Υμητ-
τού βλέπει τις θάλλοντά πως δύο χωρία, τό Αιόπεοι, δπου ήν
ή άρχαια Παιανία, καΐ τό Κορωπί παρά τον άρχαΐον' Σφηττόν*
έν τω άρχαίω Άλιμοϋντι καί έν τή Αιξωνή βασιλεύει νΰν
φοβερά έρημία, έκ τών άρχαίων Λαμπτρών ή Λαμπρών διε-
σώθη μόνον τό όνομα Λαμπρικά καί τόν ένδοξον δήμον "Ανα-
γυροννια διεδέχθη ή Βάρη. χωρίον άθλιον μετά συφεωδών
καλυβών, έν αΐς οίκοϋσιν οΕ μορτϊται τής Μονής Πετράκη,
άλη&εΐς δουλοπάροικοι.
Γ. Κ. ΓΑΙ'ΔΙΚΑΣ
Γ. Κ. Γαρδίκα Υμηττός 79
έν Τώμη τούτου ένεκα, ώς έοικεν, έχρησιμοποιοΰντο, επειδή
α,ί λατομίαι έν αύτή τ% Ιταλία τελέως άγνωστοι ήσαν ό Α.
Κράσσος ήν ό πρώτος, δ; τήν έαυτοϋ οίκίαν δια κιόνων εξ
Ύμηττίου μαρμάρου διεκόσμησεν' άλλα καΐ ούτος μόνον εξ
τοιούτους κίονας προσέθηκε καί τούτους δέ μήκους μόνον
δώδεκα ποδών. Πρβλ. Στράβ. IX, σ. 399 Εθ&ΐίθ—λΥβδίθΐ·-
ηΐ3ηη 42. ΡΠηϊχιβ Ιιίδί. παίαι* 17,6. 35,1 καΐ 36,3 7 καΐ
114 Ηοι·3ί Οά. 2,18,3.
Ό Υμηττός προσέτι έκέκτητο πάλαι ποτέ πλήν των μαρ-
μαρωρυχείων καΐ άργυρωρνχεΐα- ό ΟΙιαηάΐΘΓ δ\'έσημείωσεν,
δτι καΐ νΰν έτι σήραγγάς τινας δύναται τις ίδεΐν, άλλά πάντα
ταΰτα τά ύποχθόνια έργοστάσια άπό μακροΰ}έγκατελείφθησαν'
δ εΐρημένος περιηγητής μάλιστα περιγράφει τήν έαυτοΟ έπί-
σκεψιν εις μίαν τών σηράγγων τούτων, ήτις εκείτο έν τή φά-
ραγγι τή μεταξύ τοΰ υψηλότερου Ύμηττοΰ καΐ τοΰ Άνυδρου
ευρισκομένη.
Τέλος καΐ ώς προς τον περϊ τον Ύμηττόν συνοικισμόν ση-
μειωθήτω μοι τόδε- πολλών δηλαδή και ενδόξων δήμων δντων
έν τή άρχαιότητι υπό ταϊς ύπωρείαις τοΰ Υμηττού, νυν μετά
θλίψεως παρατηρεί τις έν τοις τόποις έκείνοις ή δεινήν έρημίαν
ή έλεεινά τινα χωρία" μόνον έν ταϊς Ά. ύπωρείαις τοΟ Υμητ-
τού βλέπει τις θάλλοντά πως δύο χωρία, τό Αιόπεοι, δπου ήν
ή άρχαια Παιανία, καΐ τό Κορωπί παρά τον άρχαΐον' Σφηττόν*
έν τω άρχαίω Άλιμοϋντι καί έν τή Αιξωνή βασιλεύει νΰν
φοβερά έρημία, έκ τών άρχαίων Λαμπτρών ή Λαμπρών διε-
σώθη μόνον τό όνομα Λαμπρικά καί τόν ένδοξον δήμον "Ανα-
γυροννια διεδέχθη ή Βάρη. χωρίον άθλιον μετά συφεωδών
καλυβών, έν αΐς οίκοϋσιν οΕ μορτϊται τής Μονής Πετράκη,
άλη&εΐς δουλοπάροικοι.
Γ. Κ. ΓΑΙ'ΔΙΚΑΣ