D. PROSPERI AQVIT.
Nam mundi ex opibus breuis , ac peritura uoluptas
Edita perpetuae semina mor tis habet.
Non placeat uanis animum summittere rebus,
Pcstiferisc# auidam mentem onerare cibis.
Cor mundum >& sapiens frudtu uirtutis alatur,
EtChristi in nostro pecore regnet amor:
Quo semcl impletus,nunquam uacuabiturillo:
Aeterna aeterni ssumina fontis erunt.
QVID HOMINEM DEO IVNGAT.
Deo,qui ubicg est,non locis,sed aftionibus aut logia
qui, aut proximi sumus: quia sicut separat dissimilitudo,
ita nos illi coniungit imitatio.
Ambitum mundi totum deus implet,& ambit,
Nec praesens ulli dessuit esse loco:
A quo longinquus multum est,nimium^ remotus,
Quisquis syncerae luce caret fidei;
Cuius si radijs depulsa nodle niteseat,
Diuino impletus lumine lumen erit.
Non igitur terrarum orbis,non arquora ponti
Inuia,circuitu sunt obeunda uago,
Vtpossit rerum dominator,& amor adiri,
Quin templo in cordis mes pia semper habet»
A quo utdissimilis tetra in deserta recedit,
Sic uitar merito proximus est similis.
QVOD TOTA INFIDELIV M
uira peccatum Iit.
Omnis infidelium uita peccatu est, & nihil est bonti,
sinesummo bono. Vhi emdeestagnitio aeternae,& ineo*
mutabilis ^itatis,falsa uirtus est,etia in optimis morib*.
Quauis mfta homini post uulnera prima supersint.
Quae uitam hanc faciant laudis habere decusi
Si tamen ingenio claro,& probitatis amori
Fons desit fidei, subdira corda rigans,
Cunstarumfrugum marcescit inutile germen,
Nec