Psalterium Davidis: In Duas Partes divisum, Et Brevi, ac succincta paraphrasi Explicatum, Nuper Congregationi Majori Academicae Bambergensi In Strenam oblatum (Bambergae: Typis Episcopalibus apud Georgium Andream Gertner, Principalis Aulæ, & Imperialis Ottoniano-Fridericianæ Academiæ Typographum, 1739) [VD18 14360489]

2;4 Liber Psalmorum David.
que Ecclesia magna, & populus gravis, utcol-
iigitur ex hebrxo.
22. Non siupergaudeant mihi, qui adversantur
mihi inique: qui oderunt me gratis, & annuunt
oculis. Redit ad orationem, quam inchoave-
rat, & petit liberari & persecutoribus, maxime
hypocritis, qui simulant Te amicos, cum nihil
minus sint. Non siupergaudeant mihi, id est
non gaudeant siiper me, vel non Ixtentur de
interitu meo, qui adverfantur mihi inique id est,
qui me persequuntur singentes amicitiam, iti
S. Hieron. & hxc ipsa maxima iniquitas , per*
sequi hominem, & decipere specie amicitiat.
Hoc idem declaratur (cquentibus verbis; qui
oderunt me id est, qui fine causa me ode-
runt, & tamen fingunt amicitiam annuendo
oculis, salutantes, blande aspicientes &c. quid
est, inquitl August. annuere oculis ? pronun-
tiantes vultu, quod in corde non gerunt.
23. Quoniam mihi quidem pacisice loqueban-
tur : in iracundia tei rx loquentes , dolos co-
gitabant.id est, Illi simulati Amici quidem
mecum verbis exterioribus pacisice loqueban-
tur quasi amici essent, sed interius prs iracun-
dia cordis disrumpebantur, & cogitabant do-
los quibus me perderent. Illa vox terrst ex-
plicatur ab Interpretibus & accipitur pro cor-
da terreno.
24. Et dilataverunt super me os futim: dixe-
runt, euge, euge, viderunt oculi nostri. Prophe-
ta in persona justorum dicit, eosdem inimicos,
qui aliquando blandiebantur, & annuebant
ocu-

’"'alS
illun
ihoxlr1
lic exuto'
ta
CtMJ S
jpdieiom
unsmei
liat mihi
iiiplim 2
welis
Ww,
pfa,(
^1,1
Wtdi.
iW
hift